İvan Sergeyeviç Turgenyev Kimdir ve ne yapmıştır? İvan Sergeyeviç Turgenyev hayatı, biyografisi, eserleri, kitapları hakkında bilgi.
İvan Sergeyeviç Turgenyev
İvan Sergeyeviç Turgenyev;Rus yazarıdır (Orel Eyaleti/Spaskoye Çiftliği 1818 – Paris/Bougival 1883).
Varlıklı bir ailede yetişti, felsefe okuma niyetiyle Berlin’e gitti. Bütün yaşamınca bir Batı Avrupalı gibi olmaya özendi. Avrupa’yı gördükten sonra ülkesindeki toprak köleliğinin yanlışlığını daha iyi anladı, sertliğin kaldırılması yönünde yazdı, eleştirdi. Yükseköğreniminden yurduna döndüğü yıllarda (1841) Rusya’nın batılaşmasını ülkü edinmiş ve özgürlük yanlısıydı.
Edebiyata şiirle başladı (Sovremennik dergisi: Çağdaş).
Sonradan öykü ve roman gibi anlatı türlerinden büyük bir kompozisyon ve üslup sanatçısı olacaksa da ömrünün son yıllarını yine uyaksız şiirlerle anlatmaya çalışacaktır. Anasının kıstığı aile geliriyle yetindi, o günlerde tanıdığı şarkıcı (ve ressam) Pauline-Viardot Garica’nın aşkıyla mutluluk buldu (1843), ilk öykülerini de bu dönemde yazdı; Andrey Kolosov (1844). Kölelik yönetimine karşı daha etkin bir eyleme girebilme düşüncesiyle yurt dışına çıktığı zaman (1847) en beğenilen öyküler dizisi aynı dergide çıkmaya başlamıştı: Sapiski Okhotnika (Avcının Notları). Anasının ölümü (1850) ona büyük bir mirası kazandırdıysa da sertliği yeren yazıları yüzünden evinde oturmayla cezalandırıldı. (1852), iki yıl sonra cezası bitmiş sayılınca Petersburg’a gitti (1854) öyküyü yetersiz bulup romana geçme niyeti bu sürede doğdu: Rudin Yurt dışına çıkabilme iznini sağlayarak yeni bir yaşama aşamasına girdi; yurduna arasıra döndüyse de ömrünün çoğu batıda geçti.
1857, İngiltere yılı oldu, dönemin en ünlü sanatçı ve politikacılarıyla iyi ilişkiler içinde yaşadı (bu arada topraklarındaki köylülerin köleliklerini kaldırmış, hepsini azat etmişti), Rusya’ ya dönünce ikinci romanını yayımlattı: Dvodyanskoye Gnezdo (Bir Asilzade Yuvası) 1859; ertesi yıl çeşitli tartışmalara, bir yerde suçlamalara yol açan üçüncü romanı çıktı: Nakamune (Devrim Öncesi) 1860. Görüşlerine karşı çıkan Tolstoy’un düello önerisini kabul etmedi. En başarılı romanı ise Babalar ve Oğullar sayıldı (Otsy i Deti) 1862.
1863 Almanya’da oturma (Baden Baden), 1866’da Dym (Duman) romanı, ardından bu türdeki son ürünü: Nov (Sığıntı) 1877. Bu yıllar Paris yıllarıdır. Eski bir oyunu bu sırada sahnelendi: Mesyats y Derevne (Köyde Bir Ay) 1879. Fransız gerçekçileri ve doğalcılarıyla dostluk içinde (Flaubert, Zola, Daudet, Maupassant…) Bougival’de yaşarken Oxford Üniversitesi’nin onursal doktorluk sanına ulaştı, öykülerini sürdürdü. Bu türdeki eserleri: Dva Trıyatelha (İki Dost) 1852. Postoyati Dvor (Han) 1854) Perveya Lyuboy (İlk Aşk) 11860, Stephoy Korol Lir (Bozkırda bir Kral Lir) 1870, Veşniye Vodi (Bahar eli) 1871, Klora Miliç (1883), vb.
Babalar ve Oğullar
Babalar ve Oğullar, ortaya koyduğu sorunu, Rusya’nın düşünsel gelişimi içindeki kuşaklar çatışmasına ad olarak taşıyan eser, iki üniversiteli gençle (Arkadi ile Bazarov) aileleri arasında geçen günlük ilişkilerden oluşur. Önce Arkadi’nin evine konuk gelen gençler (baba Nikolay Kirsanov, metresi Feniçka, amca Pavel Kirsonov) Bazarov’ un tümüyle inançsız inkârcı ve kuşkucu tutumuyla (nihilist) belirli bir tedirginlik yaratırlar. Komşu kenti ziyaretlerinde başlayan Bazarov-Anna aşkı kısa sürede körelir; Arkadi-Katya sevişmesiyle beslenir. Ayrıntılı Özet
Bazarovların evinde de tatil geçirirler (baba Vassiliy Bazarov, ana Arina Bzarov). Feniçka’ya sonuçsuz yaklaşım, Pavel Kirsanov ile tehlikesiz düello, Anna ile ilişkisinin mutluluk vermeyen kısırlığı yüzünden baba evine dönen Bazarov, bir hasta üzerinde yapmak istediği deney yüzünden mikrop kaparak tifüsten ölür; Arkadi, onun tehlikeli etkilerinden kurtulmuş, Katya ile dirlikli bir evlilik eşiğinde dengesini bulmuş durumundadır. Babası Nikolay Kirsanov bile yıllardır metresi olan köylü kızı Feniçka’yı nikâhlayarak sınıf ayrılıkları düşüncesinden kurtulmuştur. Gözlem gerçekçiliği, önemli sorunu, usta konuşmaları üslup olgunluğu ve canlı kahramanlarıyla yazarının başeseridir.
