Jakob Böhme kimdir? Alman hıristiyan mistik ve filozof Jakob Böhme biyografisi, hayat hikayesi ve eserleri hakkında bilgiler.
Source : wikipedia.org
Jakob Böhme; (1575-1624), Alman Hıristiyan mistik ve metafizikçi. Alt-Seidenberg, Prusya’da köylü soyundan doğdu. Ayakkabıcı olarak çıraklık yaptı ve gezici bir ayakkabı tamircisi oldu. Seyahatleri sırasında, kendisine dini biçimlerin boş kayıtsızlığı gibi görünen şeylerden ve Hıristiyanları bölen küçük anlaşmazlıklardan memnun olmadı. 1600’de, ona eziyet eden uyumsuzluklar, birkaç gün süren mistik bir deneyimde çözüldü ve ona diyalektik yöntemini verdi: “Evet ve Hayır’da her şey var.”
1599’da Silezya’nın Görlitz kentine ayakkabı ustası olarak yerleşti. Orada, 1600’de ve 1610’da aydınlatıcı deneyimler bildirdi; ikincisi, gerçekliğin büyük bir koordine edici vizyonuydu. İlk kitabı Aurora veya Şafağın Yükselişi’ni 1612’de yazdı. İçeriğinden dolayı Görlitz’in Lutheran papazı kasaba yetkililerinin Böhme’nin yazmasını yasaklamasına neden oldu. Ancak 1619’da yazılarına geri döndü ve ölümüne kadar yazmaya devam etti. 1623’te Mesih’e Giden Yol’u yayınladı ve insanın Mesih’le birleşmesinde her şeyin iadesini vurguladı. Kasım 1624’te Görlitz’de öldü.
Düşünceleri ve Felsefesi
İncil’e dayanan ve Pauline’in yeniden doğmayan doğa ve hak edilmemiş lütuf üzerindeki vurgusu ile Lutheran teolojisi, Böhme’nin fikirlerine unsurlar katkıda bulundu. Simyadan ve 16. yüzyılın mistik yazarlarından derinden etkilendi. Bu nedenle, izole bir vizyoner değildi.
Böhme’nin karmaşık fikirleri Urgrund’u veya ilkel uçurumu içerir. Gerçeklik, üç sayısına dayanır ve üç dünyayı, Tanrı’nın kendini yaratma ve kendini ifşa etmeyi başardığı yayılımların üçlüsü olarak kucaklar. Bunlar ateş dünyası, ışık dünyası ve karanlık dünyadır – özel küreler değil, bütünün yönleri. Ateşten zıt çiftler doğar, bilgelik ve sevginin aydınlık dünyası ve gazap ve kötülüğün karanlık dünyası. Hayat, insanda ve evrende bu aydınlık ve karanlık arasında sürekli bir mücadeledir.
Jacob Böhme, çeşitli hareketleri ve kişileri etkiledi. Bunlar arasında Quaker’lar ve Alman Pietistler vardı; Schelling, Hegel ve Coleridge gibi romantikler ve idealistler; ve daha yakın yıllarda filozof Nikolai Berdyaev ve ilahiyatçı Paul Tillich.
Jacob Böhme’nin yazılarının başlıca kaygısı günahın, kötülüğün ve kurtuluşun doğasıydı. Lüteriyen teolojisiyle tutarlı olarak Jacob Böhme, insanlığın ilahi bir lütuf durumundan günah ve acı durumuna düştüğünü, kötü güçlerin Tanrı’ya isyan eden düşmüş melekleri içerdiğini ve Tanrı’nın amacının dünyayı bir eski haline döndürmek olduğunu vaaz etti.
