Afşin nerededir? Afşin hangi ilimize bağlıdır? Afşin ilçesi özellikleri, konumu, geçim kaynakları nelerdir, hakkında bilgi.
Afşin; Kahramanmaraş İli’ne bağlı ilçe ve merkezidir.1 bucağı (Tanır), 55 köyü vardır. İlin kuzeybatısında; doğudan Elbistan, güneyden Göksun, batıdan Kayseri’nin Sarız, kuzeyden Sivas’ın Gürün ilçeleriyle çevrilidir.
Doğu-kuzeydoğudan Binboğa, kuzeyden Hozanlı dağlarıyla çevrelenen ilçe toprakları, genelde dağlıktır. Göksün, Hurman ve Söğütlü çaylarının vadi tabanları başlıca düzlükleri oluşturur. Kara-Akdeniz iklimi geçiş özellikleri taşımakla birlikte, karasal iklim, güney ve batıdaki ilçelere göre daha belirgindir. Ekonomi, temelde tarım (buğday, arpa, nohut, mercimek, üzüm, şekerpancarı, ayçiçeği, kayısı), hayvancılık (koyun, kılkeçi) ve el sanatlarına (halı-kilim dokumadığı, ağaç oymacılığı, bakır işçiliği, vb) dayanır. Kavak yetiştiriciliği de önemlidir. Zengin linyit yatakları vardır.
Elbistan Ovası’nın batı eteğinde, deniz düzeyinden 1.205 m yükseltide kurulu olan ilçe merkezi, il merkezine 158 km uzaklıktadır.
Tarih
İlçe sınırları içinde yer alan Yassıhöyük, Bozhoyük ve Maltepe höyüklerinde yapılan yüzey araştırmaları, ilçe tarihinin Hitit ve Asurlulara kadar uzandığını kanıtlamıştır. Hellenistik, Roma ve Bizans dönemlerinde Arabisus adını taşıdı. Yavuz Sultan Selim’in Mısır Seferi sırasında Osmanlı topraklarına katıldı ve adı Efsus oldu. Çevre halkı Yarpuz adını kullanır. Daha önce Elbistan îlçesi’ne bağlı bir bucakken 1944’te Kahramanmaraş’a
bağlı bir ilçe durumuna getirildi ve Afşin adını aldı.
Tarihsel Eserler
İlçede Türklerden önceki döneme ilişkin tarihsel eser yok denecek kadar azdır. Tanır Köyü’nde yer alan Yassıhöyük tarihöncesi dönemlere ait yüzey buluntularının yanında çevrede Roma dönemi sur kalıntıları vardır. Marabız Köyü yakınlarından geçen Hurman Çayı kenarındaki kale de yıkıntı durumundadır. Kalıntılarında Bizans dönemi izleri bulunmaktadır.
Türk dönemine ait en önemli tarihsel anıtları, ilçenin batısındaki Eshâb-ı Kehf Mağaraları’nın bulunduğu yerde toplanmıştır. İslâmlıktan önceki bir inanışın (Yedi Uyurlar) izlerini taşıyan bu bölgede toplu halde bir külliyeyi oluşturan Anadolu Selçukluları dönemine ait üç yapı bulunmaktadır. Eshâb -ı Kehf Külliyesi olarak tanınan bu yapıları Selçuklular döneminde 30 yıla yakın bir süre Maraş valiliği yapan Emir Nusrettin Hasan yaptırmıştır. “Cami” olarak kullanılan yapı ünlü Eshâb-ı Kehf Mağaraları’nı da içine alır. Yapının mağaralara rastlayan bölümlerindeki yapım tekniği, burada daha eskiden yapılmış bazı kalıntıların varlığına işaret eder. Yazıtına göre 1234’te yapılan cami, mihrap önünde bir kubbeli mekân ve buna koşut kemerler üzerine üç bölüm halinde uzanmaktadır. Caminin yakınında yer alan “Ribat” ise yine aynı kişice külleyinin ilk yapısı olarak 1215’te yaptırılmıştır. Zengin bezemeli bir taç kapıya sahip olan ribat, oturduğu kayalık zemine göre planlanmış iki katlı; mescit, oturma hacimleri ve çile odalarıyla değişik işlevleri varlığında toplamış bir yapıdır. Külliye içinde, ancak ayrı bir yazıtı bulunmamasına karşın Emir Nusrettin Hasan’ın 1234’te yaptırdığı kabul edilen “Han” ise cami ve ribat’tan biraz uzakta yapılmıştır. Külliyenin en büyük yapısı olan hanın, Selçuklu kervansaray şemalarına uygun düzenli bir planı vardır.
