Ahmet Lütfi Efendi Kimdir? Osmanlı son dönemi tarihçi, edebiyatçı ve şair olan Ahmet Lütfi Efendi hayatı, biyografisi, eserleri hakkında bilgi.
Ahmet Lütfi Efendi; Osmanlı tarihçisidir (İstanbul 1814 – ay. y. 1907). Ahmet Lütfi Efendi, 1814-1907 yılları arasında yaşamış bir Osmanlı Edebiyatçısıdır. Osmanlı Divan Edebiyatı’nın önemli şairlerinden biridir. Aynı zamanda tarih, coğrafya ve felsefe gibi konularda da bilgi sahibi olan Ahmet Lütfi Efendi, özellikle divan şiirinde önemli bir yere sahiptir. Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde İstanbul’da yaşamış ve önemli bir yer tutmuştur. Onun şiirleri, Osmanlı toplumunun duygusal, sosyal ve kültürel yapısını yansıtmaktadır.
Hendesehane-i Berri’ye girdi (1828), asker olmak istemediğinden ayrılıp Amcazade Hüseyin Paşa Medresesi’ne geçti; Arapça, Farsça ve din eğitimi gördü. Medrese öğrenimini tamamladıktan sonra (1831) çeşitli din görevlerinde bulundu. İlmiye sınıfından ayrılıp (1841) Sadaret Mektubi Kalemi’nden başlayarak Vidin ve Niş bayındırlık kurulu ve Zaptiye Nazarlığı yazıcılıkları gibi görevlere atandı. Meclis-i Maarif üyesiyken devlet gazetesi Takvim-i Vekayi’nin haftada bir düzenli çıkarılması sorumluluğunu üstlendi, asıl görevi vakanüvisliğe buradan geçti. Vakanüvisilikten ayrılınca (1869) yeniden ilmiye sınıfına girdi, İstanbul Kadılığı (1876), Anadolu Kazaskerliği (1881) payelerine yükseldi. Din ve devlet görevlerinin yanı sıra şiirleri ve özellikle de Lütfi Tarihi adlı eseriyle ün kazandı. Bu eseri yazarken kendinden önce vakanüvis olan Cevdet Paşa’ nın derleyip kendisine aktardığı notlardan yararlandı. Bu bakımdan kapsadığı zaman açısından Lütfi Tarihi, Cevdet Tarihi1 nin devamı niteliğindedir. 15 ciltlik Lütfi Tarihi (8 cildi yayımlandı gerisi yazma olarak TTK kütüphanesinde) 1826-1876 arası olaylarını anlatır. Bu dönemde Takvim-i Vekayi’ de yayımlanan konu özetleriyle resmi yazışmaları temel alır, araştırma ve incelemeye dayanmaz. Cevdet Tarihi’nin yanında basit kalır. Yine de belgesel niteliği nedeniyle anlattığı yıllar için önemli bir kaynaktır.
Öteki eserleri: Lugat-i Kamus (53 bin sözcük eksik baskı), Gazalî’den çevirdiği Tefhimü’l Muteallim (Öğrenciye Bildirme), Robenson Tercümesi ve şiirlerini topladığı Divançe.
