Nasyonal Sosyalizm neye denir? Nazizm özellikleri, tarihi, Nasyonel Sosyalist İşçi Partisi’nin politikası hakkında bilgi.
Nasyonal Sosyalizm; Hitler’ in ve Alman Nasyonal Sosyalist İşçi Partisi’nin öğretisidir (Nazizm de denir).
1933-1945 arasında Almanya Devleti’ nin resmi öğretisi oldu. Nasyonal Sosyalist ideolojide en yüksek değer ırktır. İnsanlar ve ırklar eşit değildir. Büyük bir uygarlık ancak uygarlık kurma yeteneğine sahip üstün bir ırk tarafından kurulabilir. Birinci Dünya Savaşı’nda yenik düşmenin yol açtığı maddi baskılar ve manevi eziklikler eklenince, Almanya’da kendiliğinden gelişen toplumsal tepkiler kitle hareketlerini artırdı. Naziler kitlelere iş, ekmek, adaletli gelir dağılım, güçlü ve büyük bir Almanya sözü verirken, onların içinde bulunduğu koşulların sorumluluğunu da Yahudilere, Sosyal Demokratlara, Komünistlere ve öteki ülkelerin halklarına yükleyerek iç ve dış “düşmanlar”a karşı “milli birlik ve beraberliğin” ırkçı bir biçimde bayraktarlığını yaptılar.
Adolf Hitler partisinin programını yalın bir dille yazılan 25 sorun içinde topladı. Partinin temel ilkeleri ilk olarak 24 Şubat 1920’de Münih’te bir toplantıda Hitler tarafından açıklandı. Orta sınıfın ulusal ve toplumsal özlemlerini karşılamaya çalışan bu program, ülke içinde Alman kamu hukuku gereğince politik hakların kullanılmasını yalnız “Alman kanı”ndan olan yurttaşlara tanıyacak, buna karşılık “Alman olmayanların”, özellikle de Yahudileri, bu haklardan yoksun bırakacaktı. Çalışma karşılığı olmayan gelirlerin ortadan kaldırılması, şirketlerin ve tröstlerin devletleştirilmesi, büyük işletmelerde çalışanların kazançtan pay almaları, yaşlılık sigortasının yaygınlaştırılması, “güçlü bir orta sınıfın yaratılması ve korunması”na olanak sağlanacaktı. Partinin hemen hemen her şeye karşı çıkan ideolojisi küçük esnaf, zaatkâr, çiftçi ve memurların oluşturduğu Alman orta sınıfına çekici geldi. Savaş sonrası yıkım ve enflasyon ortamında mal varlıklarım yitirme tehdidi altında bulunan bu sınıf, savaşa yenik düşen imparatora, ateşkes antlaşmasını imzalayan Sosyal Demokratlara, üretim araçlarının özel mülkiyetine karşı çıkan Marksistlere, büyük sermayeyi denetleyen Yahudilere ve kendisini yutan düzeni simgeleyen kiliseye düşmandı. Yahudi düşmanlığı orta sınıfın kızgınlıklarının ve doyumsuzluğunun yöneltilebileceği kolay bir hedef oluşturuyor. “Güçlü Alman ırkının bireyleri olmak, ezilmişlik duyguları içindeki bu sınıfa güvence veriyordu.
Sosyalist sözcüğü, partinin adını çekici kılmak üzere eklenmişti. Alman endüstrisi, Birinci Dünya Savaşı’nda dış pazarlarını yitirerek ağır savaş tazminatları ödeme yükümlülüğü altında yeni yatırımlar için ABD kredilerine gereksinme duyar duruma geliyordu. 1920’lerde Thyssen tarafından desteklenen Nasyonal Sosyalist Partisi’ni 1929 Dünya Bunalımı’nı izleyen derin ekonomik ve toplumsal bunalım yıllarında öteki ağır sanayiciler ve büyük toprak sahipleri de açıkça desteklemeye başladı. 1933’te, parti programının toplumsal içeriğinden kesin olarak uzaklaşıldı. Buna karşılık, Hitler Kavgam adlı kitabında geniş yer ayırdığı ırkçı, ulusalcı ve emperyalist yönlerine ağırlık verildi. Sonuçta Nasyonal Sosyalizm büyük sermayenin kendi sorunları için çözüm olarak gördüğü ve yeğlediği bir iktidar biçimine dönüştü.
Nasyonal Sosyalist Parti’nin iktidar olduğu 1933’ten İkinci Dünya Savaşı’na kadar Naziler Almanya’nın hemen hemen tüm kaynaklarını savaş endüstrisine yönelttiler. 1933-1938 arasında ağır endüstri üretimi % 62 oranında artarken tüketim mallan üretimi yalnızca % 36 oranında arttı. Gerçek ücretler düşürüldü, gelir ve kaynak dağılımında ağır sanayicilerin ve bankacıların payı önemli ölçüde yükseldi. Naziler, önce politik demagoji ve görkemli törenlerle kitlelerin desteğini kazandılar; iktidar olduktan sonra da Yahudiler ve politik karşıtları üzerinde baskı ve terör uygulayarak, sonunda da savaş çıkartarak kitleleri sindirip ve yönettiler. 1945’te İkinci Dünya Savaşı‘ndan Almanya’nın yenik çıkmasıyla bu partinin egemenliği de son buldu.
