Alphonse de Lamartine kimdir?Alphonse de Lamartine hayatı, biyografisi, şiirleri, eserleri hakkında bilgi.
Alphonse de Lamartine;Fransız şair ve yazardır (Macên 1790 – Paris 1869). Ain’deki okulda doğal çevre, iyi arkadaşlar, yumuşak bir dinsel hava buldu (1803-1808); orada bir öğretmenin tanıttığı Chateaubriand’ın (1768-1848) eserlerinden etkilendi. 1808-1820 arasında Milly’de, Lyon’da, İtalya’da ve Paris’te gönlünce yaşadı. Napoli kıyılarında yaşadığı iki aşk serüveni sonradan eserlerine yansıdı (Antoinette ve Graziella) 1811. İşte bu dönemin edebiyat başarısı ilk ve olgun kitabı: Méditations Poetiques (Şairce Dalıp Düşünmeler) 1820. İmzasız olan yirmi dört seçkin örnekle etki sağlayan kitabı ikinci basımında imzasını kullandı (aynı eserin 9. basımı otuz şiirle 1823’te yapıldı).
Alphonse de Lamartine
Napoli’ye elçilik ateşesi olarak gitti (1820). Oğlunun ölümü (Ekim 1822) üzerine büyük bir acıya gömüldü: La Mort de Socrate (Socrates’in ölümü) 1823, Nouveles Méditations Poetiques (Yeni Şiirsel Düşünceler) 1823, 2 cilt, Geniş çapta satılan, Kral X. Charles onuruna yazdığı Le Chant du Sacre ou La Veillee des Armes’i (Kutsallaştırma Şarkısı ya da Son Hazırlık) yayımlattı (1825). Elçilik katibi olarak Floransa’da (1825) zengin bir birikim olan, lirik örneklerle dolu yeni kitabını hazırlama olanağına kavuştu; Harmonies Poetiques etreligieuse (Şairce ve Dinsel Uyumlar). Daha bu kitabı basılmadan Paris’e gitti (1828), edebiyat çevrelerinde uyandırdığı ilgiyi kişiliğiyle artırarak Fransız Akademisi’ne çağrıldı (Seçilişi 5 Kasım 1829, girişi 1 Nisan 1830). Temmuz karışıklıklarını yatıştırır umuduyla tahta çağrılan Orléans Dükü, Louis-Philipe adıyla iş başına geçince (1830) Lamartine siyasal düşüncelerini hem şiirle, hem düz yazıyla (Sur La Politique Rationelle: Akılcı Bir Siyaset Üzerine, Ekim 1831) ortaya koydu.
Görevinden koparak içinde yaşattığı Doğu gezisine çıktı (Mayıs 1832). Gittiği her yerde Fransa’nın çok değerli ve onurlu bir temsilci diye karşılanarak ailesiyle birlikte deniz yolundan Napoli, Pire, Rodos, Kıbrıs, Beyrut’a uzandı: Yafa üzerinden Filistin’e geçti (1856’da yayımlanacak olan Le Desert ou l’immatérialité de Dieu (Çöl ya da Tanrının Özdeksizliği) yazısını burada hazırladı ve dönüşünde kızının ölümüyle karşılaştı, 7 aralık 1832). Lübnan’ı, Şam’ı, İstanbul’u görüşü; dönüşü, bu olayı izleyen acılı günlerini içine alır. milletvekili seçilişi (Mart 1833) bu gezi günlerine rastladı, edebiyat çalışmalarını hiç aksatmadı.
Ünlü şiirlerinden birini (Jocelyn) bu dönemde yayımlattı (1836).
Ününün ve başarısının doruğundayken daha insancı ve adaletli bir düzen arayışına girdi; La Chute d’un Ange (Bir Meleğin Düşüşü) adlı uzun şiiri (on bir bin dize) bu çatışmalı döneminin ürünü oldu (1838). Ardından Les Recveillements Poetiques (Şairce İçe Kapanışlar) çıktı (Nisan 1839). 1840’ta (oynanışı 1850’de gerçekleşen) Toussaint Louverture tragedyasını yazdı. Gazete kuruculuğuna katıldı, basımı 1847’ye kalan Histoire des Girondins eserini yazdı (1841-1846; Jirondenlerin Tarihi, 8 cilt).
1848 Şubatındaki geçici kabinede dışişleri bakanlığım üstlendi, işçilerin 25 Şubat 1848 yürüyüşündeki ısrarlı isteklerini kırmayı bildi, Kızıl bayrak yerine Fransız bayrağının geçirilmesini kabul ettirdi. Kazandığı büyük üne ve saygınlığa güvenerek katıldığı başkanlık seçimlerinde yalnızca 17.900 oy alabildi. 1849 Seçimleri’nde de hiçbir yerden milletvekili seçilemedi. Bundan sonraki ev çalışmalarında romansı özyaşamöyküsünü (Raphael, 1849; Graziella 1852; içeren Les Cofidences (Giz Arkadaşlıkları) 1840, sonra Les Nouvelles, Confidences (Yeni Sırdaşlıklar) 1851 eserlerini ya-, yımlattı.
Bütün bu ürünlerin geliri edindiği büyük borçlara yetmedi yine de, başka kaynağı olmadığı için kaleminin verimini artırma yoluna gitti. Histoire de la Turquie (Türkiye Tarihi) de içinde olmak üzere ilgi gören bir tarih dizisi hazırladı (1851-1855); 167 konuşmayı, eski ve çağdaş nice yazar üzerindeki düşüncelerini, binlerce kişisel anısını içeren büyük eseri Cours Familier de Litterature’ü (28 cilt, 1856-1869) gündeme getirdi (en son ve en güzel şiirlerinden biri de on beşinci bölümdedir: La vigne et La Maison: Bağ ve Ev) 1857. Yine de iflastan kurtulamadı, evini sattı, eşini 1863’te yitirdi, 9 Mayıs 1867’deki hükümet yardımını kabul etmek zorunda kaldı, öldüğü zaman da (27 Haziran) Macon hemşerilerinin cemaatinden başka ilgi görmedi.
Ölümünden sonra basılan eseri de önemli bir toplamdadır: Yazışmaları (1873-1875, 1882-1930), yayımlanmamış anıları (1870, 1881), İtalya Gezisi Defterleri (1908). Jocelyn, Graziella birkaç kez filme alındı. Böylece yaratılıştan şair olan büyük bir yetenek, emeğinin ve yaşantısının zenginliği oranında anadilinin de güzellikleriyle kaynaşarak en akıcı, en uyumlu, en çok çağrışım yaratıcı olarak ve zengin bir şiir hazinesinin sahibi oldu.
