Antoninus Pius kimdir ve ne yapmıştır? Roma hükümdarı Antoninus Pius hayatı, biyografisi ve hükümdarlığı hakkında bilgi.
Antoninus Pius
Antoninus Pius; tam adı caesar titus aelıus hadrianus antoninus augustus pius, asıl adı titus aurelius fulvius boionius ARRius antoninus (d. 19 Eylül 86, Lanuvium, Latium – ö. 7 Mart 161, Lorium, Etruria), İS 138-161 arasında Roma imparatoru. Ilımlı ve basiretli bir tutumla hüküm süren Antoninus, imparatorluğa 84 yıllık (İS 96-180) bir iç barış ve refah dönemi yaşatan “Beş İyi İmparator”un dördüncüsüdür.
Galya kökenli bir aileden geliyordu; babası ve dedeleri de konsüldü. IS 120’de konsül olarak görev yaptıktan sonra, İmparator Hadrianus (hd 117-138) tarafından İtalya’da adli yönetime yardım etmekle görevlendirildi. Asya eyaletini yönetti (y. 134), daha sonra imparatorun danışmanı oldu. Hadrianus, 138’de Antoninus’u evlat edinerek vârisi yaptı. Ayrıca daha sonra her ikisi de imparator olan Marcus Aurelius ve Lucius Verus’u da Antoninus’a vâris atadı. Antoninus, başa geçtikten sonra Senato’yu Hadrianus’a geleneksel kutsal şeref unvanlarını vermeye ikna etti. Bu davranışı ve belki başka benzeri hareketleri nedeniyle Antoninus’a Senato tarafından Pius (Değerbilir) adı verildi. 140 sonlarında ya da 141 başlarında karısı Faustina ölünce, onun anısına yoksul kız çocukları için bir yardım kurumu olan Puellae Faustinianae’yi kurdu. 2. yüzyıl kaynaklarında Antoninus’la ilgili kayıtlar çok azdır. Yirmi üç yıllık hükümdarlığı sırasında pek az sarsıcı olay olduğu kesindir. Bu dönemde Roma’nın egemenliği altındaki Britanya’da başlayan bir ayaklanma bastırılmış, Roma’nın sınırını Hadrianus Duvarı’nın 160 km kuzeyine kadar genişletmek için 142’de bir set inşa edilmiş ve buraya askeri birlikler yerleştirilmiştir. 58,5 km uzunluğundaki bu sete Antoninus Duvarı adı verilmiştir. Ayrıca, Mauretania, Germania, Daçya ve Mısır’da patlak veren ayaklanmalar da Antoninus’un orduları tarafından denetim altına alınmıştır.
Hatip Aelius Aristides’in 143-144’te yazdığı ünlü methiye, Antoninus döneminde halkın çoğunluğunun durumundan hoşnut olduğunu dile getirir. Antoninus’un ölümünden sonra imparatorluk, düşman kabilelerin istilasına uğramış ve bunu iç karışıklıklar dönemi izlemiştir.
