Ars Nova nedir? Müzik tarihinde Ars Nova yeri ve önemi nedir? Ars Nova müziğinin özellikleri, nelerdir, Ars Nova hakkında bilgi.
Ars Nova
Ars Nova; (ortaçağ Latincesinde “Yeni Sanat”), müzik tarihinde, 14. yüzyılda, özellikle Fransa’da müziğin büyük bir gelişme gösterdiği dönemdir. 13. yüzyıl Fransa’ sındaki Ars Antiqua‘nın karşıtı olan Ars Nova terimi, yaklaşık 1320’de besteci Philippe de Vitry tarafından yazılan bir incelemenin başlığıydı. Ars Nova’nın en coşkulu savunucusu olan Philippe, bu incelemesinde yeni müziğin karakteristik özelliği olan ritmik notalama alanında yapılan yenilikleri gösteriyordu.
Daha önce bir ölçüde, Pierre de la Croix olarak da bilinen Petrus de Cruce’nin (ü. 13. yy ikinci yarısı) müziğinde rastlanan bu yenilikler, bir önceki dönemde görülen ve üçlü ölçüye dayanan ritmik modların dışına çıkılması ve daha küçük nota değerlerinin kullanılmasının artmasıyla dikkati çeker. Philippe de Vitry’nin ilerici düşüncelerine karşı çıkanların başında gelen bir kuramcı olan Jacques de Liège, Spéculum musicae (Müziğin Aynası) adlı yapıtında eski Ars Antiqua ustalarını över.
Yeni üslupta yapılmış çalışmaların en eski örnekleri, yaklaşık 1315’te yazılmış olan Roman de Fauvel’de bulunabilir. Bu yapıt, Ars Nova ve Ars Antiqua‘nın her ikisinden de kompozisyonlar içeren anlatısal bir el yazmasıdır. Ars Nova’nın en önemli bestecileri Philippe de Vitry ve besteci şair Guillaume de Machaut’dur. Bu ikincinin çalışmaları, günümüze kalan repertuvarın önemli bir bölümünü oluşturur. Balad, virelai ve rondolarla ifade edilen çoksesli dindışı müzik yapıtları 14. yüzyılda kesin bir artış göstermiştir.
14. yüzyıl Fransız müziği için özellikle kullanılabilecek olan Ars Nova terimini kimi yazarlar, İtalyan trecento müziği olarak da tanınan İtalyan Ars Nova’sına değinirken kullanmışlardır. Bu okulun en önemli kuramcısı olan Padovalı Marchettus, Pomerium adlı incelemesinde (14. yy başları) zamanın İtalyan notalamasındaki bazı ritmik yenilikleri ana çizgileriyle göstermiştir.
14. yüzyıl İtalya’sının en önemli bestecileri Jacopo da Bologna, Francesco Landini ve Ghirardello de Firenze’dir.
