At Ölür Meydan Kalır Yiğit Ölür Şan Kalır ne demektir? Atasözünün anlamı, açıklaması, açıklayan, anlatan, örneklendiren kompozisyon örneği, yazı.
Arka resim kaynak: pixabay.com
At Ölür Meydan Kalır Yiğit Ölür Şan Kalır:
ANAFİKİR: Yaşarken iyi işler yapanlar, öldükten sonra da saygı ile anılırlar.
Kişi yaşamını güzel kılan, yaptığı yararlı işlerdir. Yaşamak, yalnız kendi çıkarı için iş yapmak, olmamalıdır. Başkaları için yaşamı güzelleştirenler, gerçek anlamda yaşayanlardır. Onların yaşamı yıllara sığdırılmaz, yüzyılları aşar. Ölümsüzlüğe ulaşırlar. Çünkü yaptıkları iyi işler, her zaman onları saygı ile hatırlatır. Gelecek kuşaklara onların yaptıkları örnek gösterilir. İnsan, yaşamını bu amaca ulaşmak için harcamalıdır. İnsanlar gelecek kuşaklara eserlerini bırakırlar. İnsan vücudu ölümlüdür, bir müddet sonra toprak olacaktır.
At Ölür Meydan Kalır Yiğit Ölür Şan Kalır Kompozisyon
Tüm canlılar gibi, insanlar da ölümlüdür. Ölümün önüne geçmek elimizde değildir. Ama istersek, öldükten sonra da, kendimizden söz ettirebilir, adımızı yaşatabiliriz.
Ünlü koşu atları vardır. At yarışlarında, izleyicilere parmak ısırtacak kadar koşarlar; sahiplerine bakıcılarına saygınlık kazandırırlar. Gün gelir, bu atlar ölüp giderler. Ama koşuları kolay kolay unutulmaz. Koşu meydanına gelenler, o atlardan konuşurlar: “Ne güzel at idi, ne güzel koşardı.” derler.
Topluma hizmet etmiş, başarılarıyla kendilerini çevrelerine sevdirmiş olan ünlü insanlar da böyledir. Günü geldiklerinde onlar da ölüp giderler ama, adları dilden dile yaşar.
Çevrenizdeki cadde, sokak, park, kitaplık, tiyatro, çeşme, anıt gibi yerlerin adlarına dikkat ediniz. Bunların çoğu birer insan adı taşır: Atatürk Caddesi, Ahmet Mithat Efendi Sokağı, Hakkı Tarık Us Kitaplığı, Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosu, Seha Meray Çocuk Parkı, Hakkı Bey Çeşmesi… gibi. Kimdir bunlar? Araştırdığınız zaman, bunların birer ünlü kişi olduğunu görürsünüz. Ünleri ise, çevrelerine, topluma yaptıkları yararlı işlerden gelmektedir.
Ünleri, içinde yaşadıkları toplumların, dışına taşmış olanlar da vardır: Edison, Galile, Pastör, Arşimet, Kristof Kolomp… gibi. Yaptıkları işlerden, gösterdikleri başarılardan dolayı, bütün dünya bunların adını saygıyla anıyor; büyükler, küçüklere örnek gösteriyor.
Demek ki, ölüm adımızı silemiyor dünyadan. Bedensel varlığımız yitip gidiyor ama, önemli işler yapmışsak, adımızı yaşatabiliyoruz.
