Atatürk’ün Çocuk Sevgisi İle İlgili Hikaye

Atatürk çocukları çok severdi. Bir çok çocuğu evlat edinmiş ve çocuklara bayram hediye etmiştir. Atatürk’ün çocuk sevgisi ile ilgili hikayeyi okuyunuz.

Atatürk’ün Çocuk Sevgisi İle İlgili Hikaye

Ulu önder Mustafa Kemal Atatürk çocukları çok sever, onlarla konuşmaktan büyük zevk duyardı. Bir çok çocuklarla yakından ilgilenmiş, onların iyi yetişmeleri için çalışmıştı. Ünlü yazar Ercüment Ekrem Talu, Cumhuriyet’in ilk yıllarında Atatürk’le bir çocuk arasında geçen konuşmayı bir yazısında şöyle anlatıyor:

Bir sabah Çankaya sırtlarında beraberce gezmeye çıkmıştık. Gazi yanımıza sokulan bir çocuğu yakaladı. Çelik bakışlarıyla âlemi etkileyen gözlerini onun yüzüne dikip gülümseyerek sordu:

• —«Adın ne senin bakayım?»
• —«Cemil.»
• —«Çankaya’da mı oturuyorsun?»
• —«Yok. Ayrancı’da.»
• —«Mektebe gidiyor musun?»

Çocuk başını öne doğru hızla eğdi.

• —«E… Ne okuyorsun mektepte?»
• —«Her bir şey okuyoruz.»
• —«Peki, ben kimim, Cemil?»

Çocuk zeki bakışlarını Ata’nın üzerinde gezdirdi ve «Sen Gazi Paşa’sın.» dedi. Bunun üzerine Ata gülümsedi.

• —«Olmadı, Cemil. Ben Gazi Paşa değilim. Beni benzettin sen.»
• —«Yok, benzetmedim. İyi biliyorum, sen Gazi Paşa’sın.»
• —«Nereden biliyorsun?»

Çocuk kendinden emin bir tavırla: «Çünkü,» dedi, «sana hiç kimse benzemez.» Çelik gözler bulutlandı. O eşsiz kafanın içinden kim bilir ne düşünceler geçti o anda!

• —«Cemil, sen büyüdüğün zaman ne olacaksın?»

Cevap o ufacık ağızdan tereddütsüz çıktı:

• —«Asker olacağım.»
• —«Asker olup da ne yapacaksın?»
• —«Düşman bu topraklara bir daha ayak basacak olursa onu buradan kovacağım.»

Gazi bir şey demedi. Küçücük Cemil’i kollarından tuttu, kaldırdı, alnına sıcak bir öpücük koydu. Sonra onu oyuna iade edip de yoluna devam ederken bize döndü. Başlangıcı kendi zihninde kalan cümleyi bize hitap ederek tamamladı:

• — «Evet… Öyledir. Milletin bağrından temiz bir nesil yetişiyor. Bu eseri ona bırakacağım, gözüm arkamda kalmayacak.»