Bahamalar Tarihi, Adaların Keşfi ve Yerleşimler, Tarihçesi Hakkında Bilgi

0
Advertisement

Doğal güzellikleri ile meşhur olan Bahamalar takımadaları ve aynı isimli Bahamalar ülkesinin tarihi hakkında bilgiler.

Bahamalar Tarihi

Bahamalar’ın ilk sakinleri Kristof Kolomb‘un Lucayan adını verdiği Aravak Yerlileriydi. Bunların kökeni Güney Amerika’dan gelen ve Karayipler tarafından kuzeye, Antil Denizine sürülen Aravaklara dayanmaktaydı. Komşu Karayiplerin tersine, genellikle barışçı olan Aravaklar daha çok balıkçılık ve tarımla uğraşır, insan eti yemezlerdi.

Bahamalar

Bahamalar’dan bir görünüm

1492’de Yenidünya’ya varan Kristof Kolomb’un ilk olarak Bahamalar’da, Yerliler-ce Guanahani olarak adlandırılan adaya ayak bastığı sanılmaktadır. Kolomb’un San Salvador adını verdiği bu adanın tam olarak hangi Bahama adası olduğu tartışma konusu olmakla birlikte, bugünkü Watling Adası olduğu sanılmaktadır, ispanyollar Bahamalar’a yerleşmek için bir girişimde bulunmadılar, ama düzenledikleri baskınlarla barışçı Aravaklan toplayıp Hispaniola madenlerinde çalıştırdılar. Bu köle avlan sonucu adaların nüfusu azaldı. Bir yüzyıl kadar sonra ilk İngiliz göçmenler buraya geldiğinde adalarda hiçbir insan yaşamıyordu.

1629’da İngiliz kralı I. Charles

1629’da İngiliz kralı I. Charles, Bahamalar’ı bakanlarından birine bağış olarak verdi. 1648’de William Sayle bir grup İngiliz Püritenini Bermuda’dan, o zamanlar Cigatoo olarak bilinen ve bugünkü Eleuthera olduğu sanılan adaya getirdi. Bu yerleşme çabası büyük güçlükler nedeniyle pek sonuç vermedi. Ama başka Bermuda göçmenleri Bahama Adalarına gelmeyi sürdürdü. New Providence’a ilk kez 1656’da yerleşildi. Bahamalar 1670’te Albemarle dükünün de aralannda yer aldığı Güney Carolina kolonisi sahiplerine yeni bir mülk kolonisi olarak verildi. Koloni sahipleri adalarla pek ilgilenmediklerinden burada önemli bir gelişme sağlanamadı. Korsanlık başlıca geçim kaynağı ve yaşam biçimi haline geldi. Bu dönemde New Providence nüfus ve ticari önem açısından Eleuthera’yı geride bıraktı. Bahamalar 1717’de yeniden tahta bağlandıktan sonra, korsanlığa son vermek için ciddi çabalar gösterildi. İlk krallık valisi Woodes Rogers büyük ölçüde kendi servetini harcayarak korsanlığı önlemeyi başardı. İngiltere’den çok az mali ve askeri yardım geldiğinden, adalar İspanyol saldırılarına karşı savunmasız kaldı.

1776’da birkaç gün ABD Deniz Kuvvetlerinin, 1782-83 arasında da İspanya’nın elinde kalan adalar, Versailles Antlaşması’yla (1783) yeniden İngiltere’ye verildi. Amerikan Bağımsızlık Savaşı sonrasında kaçan kralcıların, köleleriyle birlikte adalara göç etmesi büyük bir nüfus patlamasına yol açtı. Pamuk plantasyonları bir süre adaların refah düzeyini yükselttiyse de, toprağın verimliliğini yitirmesi ve 1834’te köleliğin kaldırılmasıyla Bahamalar yeniden yoksullaştı. 1861-65 arasında Amerikan İç Savaşı sırasında deniz ablukasından kaçanların sığınağı olan, 1920-23 arasında da içki Yasağı nedeniyle ABD’li kaçakçıların iş merkezi haline gelen Bahamalar, bu iki dönemde geçici bir zenginleşme yaşadı.

II. Dünya Savaşı’ndan sonra turizmin gelişmesi adalara kalıcı bir refah getirdi. Bahamalar, Woodes Rogers’ın ilk meclisi topladığı 1729’dan sonra bazı kısa kesintiler dışında, düzenli bir koloni yönetimine sahip oldu. Mayıs 1963’te Londra’da toplanan bir konferansta adalar için yeni bir anayasa hazırlandı. Ocak 1964’te yürürlüğe giren bu anayasayla koloniye içişlerinde bağımsızlık verilerek, krallık valisinin elinde yalnızca dışişleri, savunma ve iç güvenliğe ilişkin yetkiler bırakıldı. 1969’daki anayasal değişikliklerle Bahamalar tam bağımsızlığa önemli ölçüde yaklaştı. Siyahların, yönetimdeki azınlığa karşı 1953’te İlerici Liberal Parti’yi (PLP) kurmalarıyla Bahamalar’da siyasal partiler dönemi açıldı. Beyazlar da 1958’de Birleşik Bahama Partisi’ni (UBP) kurdular. 1967 genel seçimlerinde Lynden Pindling önderliğinde iktidara gelmeyi başaran PLP, ırk ayırımına son verilmesi ve tam bağımsızlık için çalışarak ekonomide yabancıların yerini Bahamaların alınmasını sağladı. Bahamalar 1973’te bağımsızlığını kazandı. Bağımsızlık sonrasında dış adalardaki uyuşturucu madde trafiği ve kaçak Haitili mülteciler sorunu yönetimi uğraştıran başlıca konular oldu. Bu arada ABD ile kurulan yakın ilişkiler doğrultusunda bu ülkeye çeşitli askeri üsler verildi. Bahamalar 1983’te Karayipler Topluluğu ve Ortak Pa-zarı’na (CARICOM) üye oldu.

Advertisement
bahama bayrak

Kaynak: commons.wikimedia.org

Bahamalar Hakkında Bilgi

Atlas Okyanusu’nda Antil Adaları zincirini meydana getiren başlıca üç ada topluluğundan biridir. Florida Yarımadası açıklarında güney-doğu kuzey-batı doğrultusunda uzanır. Güney-batısında Küba ve Haiti vardır.

  • Yüzölçümü: 11.400 kilometrekare
  • Başkenti: Nassau

Bahama Adaları 10 temmuz 1973 tarihinde İngiltere’den bağımsızlığını kazanmıştır. İrili ufaklı 3.000 adadan meydana gelmiştir. Bunların 2.000’den fazlası mercan resiflerinden, kayalardan ibarettir. Buralar yerleşmeye elverişli değildir. Adalar topluluğundaki 3.000 adadan ancak 20 kadarında insan oturmaktadır.

1.200 km. kadar tutan bir şerit üzerinde uzanan adaların en büyüğü Andros’tur (3.570 km. kare). Bununla beraber, en çok yerleşmeye sahne olan, başkent Nassau’nun da bulunduğu New Providence adasıdır. Yüzölçümü 150 km. kare kadar olan bu adanın nüfusu 50.000’dir. New Providence adasının dışında kalan adalara Out Islands (Dış Adalar) denir. Bunların en önemlileri Büyük ve Küçük Abaco (2.313 km. kare), Büyük Bahama ( 1.542 km. kare), Eleuthera, Bimini’ler, Watling, Mayaguana, Caicos, Inagua ve Türk Adaları’dır.

Adaları çevreleyen deniz genel olarak sığdır. Adaların denizden yüksekliği de ortalama 30-60 metre kadardır. Aralarında en sarp olanı Cat Island (Kedi Adası) nın yüksekliği 120 m. yi bulur.

Bitki Örtüsü

Bahama Adaları bitki bakımından çok zengindir. Büyük adalarda ormanlar vardır. İklim, meyva ve sebze yetiştirmeye elverişlidir. Buralarda yaşayan hayvanların başında kuşlar gelir; 200’den fazla cins kuş yaşadığı tespit edilmiştir. Ancak, Bahama Adaları başka hayvan çeşitleri bakımından fakirdir. Adaların çevresi balık bakımından zengindir. Balıkçılığa önem verilir. Balık, yerlilerin başlıca besinidir.

Bahamalar dünyanın en tatlı iklimine sahiptir. Bir defa, don diye bir şey bilinmez. Kış sıcaklığı ortalaması 22° dir. Yazın da sıcaklık asla 30° yi geçmez. Şimdiye kadar tesbit edilen en yüksek sıcaklık ise 34° dir. Bu bakımdan adalardan turistler eksik olmaz.

Advertisement


Leave A Reply