Balıkesir ili nerededir? Balıkesir ilinin ilçeleri, iklimi, bitki örtüsü, yüzey şekilleri, özellikleri ile ilgili bilgi.
Kaynak : wikipeda.org
- Yüzölçümü: 14.292 km2.
- İlçeleri: Merkez, Ayvalık, Balya, Bandırma, Bigadiç, Burhaniye, Dursunbey, Edremit, Erdek, Gömeç, Gönen, Havran, İvrindi, Kepsut, Manyas, Marmara, Savşatepe, Sındırgı, Susurluk.
Marmara Bölgesi’nin Güney Marmara Bölümü’nde il ve bu ilin merkezi kenttir. Küçük bir bölümü Ege Bölgesi’nde kalan il; doğudan Bursa, güneydoğudan Kütahya, güneyden Manisa ve İzmir, batıdan Çanakkale illeri ve Edremit Körfezi, kuzeyden Marmara Denizi ile çevrilidir.
Yüzey Şekilleri;
Alçak tepeler, yer yer ırmakların açtığı vadiler, az eğimli yamaçlar, güneye doğru uzanan yaylalar; güneydoğuda dağlık kesim dışında, genellikle engebeli geniş bir ova görünümündeki ilin başlıca yer şekillerini oluşturur. İlin en yüksek noktası, güneydoğuda dağlık kesimde Kütahya il sınırlarında yer alan Alaçam Dağları üzerindeki Akdağ’dır (2.089 m). Yine aynı kesimde yer alan Ulus Dağı (1.338 m), batıda Çanakkale sınırındaki Kazdağ (1.174 m) öteki yüksek noktalardır. İlin kuzeyine düşen Kapıdağ (en yüksek noktası 782 m) Marmara Denizi’nin güney kıyısında büyük bir yanmada oluşturur. Eskiden kıyıya yakın bir adayken, batıdan ve doğudan iki ayrı kıyı kordonuyla kıyıya bağlanmıştır. Kapıdağ Yarımadası, Belkıs Tombolosu (birleştirme dili) adıyla da anılır. Yarımadanın iki yanında Erdek ve Bandırma körfezleri bulunur.
Kapıdağ’ın kuzeybatısında olan Marmara Denizi’nin en büyük adası Marmara ile onun güneyindeki Türkeli (Avşa), Paşalimanı ve Ekinlik adaları da il sınırlan içindedir. İli kuzey-güney yönünde kesen Susurluk (Simav) Irmağı’nın geniş vadisi, kalın bir alüvyal dolguyla kaplıdır. Vadinin en geniş kesiminde Balıkesir Ovası yer alır. İl sınırları içindeki öteki ovalar; Gönen Çayı’nın suladığı Gönen Ovası, Karaçay’ın suladığı Manyas Ovası ve Edremit, Burhaniye, Armutova ve Altınova gibi kıyı ovalarıdır. İldeki ırmakların büyük bölümü Marmara Denizi’ne dökülür. Bunların en önemlileri Susurluk Irmağı (321 km), Kocaçay (152 km) ve Gönen Çayı’dır (134 km). Simav Gölü’nün doğusundaki dağlardan doğan Simav Çayı adı altında Simav Gölü’nü oluşturan Susurluk Irmağı, batıya doğru uzanarak, Sındırgı’nın kuzeyinde bir dirsekle kuzeye doğru kıvrılır.
Bigadiç ve Kepsut’un batısında, Susurluk’un doğusundan geçerek il sınırları dışında, Ulubat ve Kuş göllerinden birer ayak alarak, Ulubat Gölü’ nün kuzeyinde Marmara Denizi’ne dökülür. Yağışlı mevsimde suları oldukça kabarır ve taşkınlara neden olur. Madra Dağı’ndan doğan Kocaçay, İvrindi’nin batısından geçerek kuzeyde Kuş Gölü’ne dökülür. Bu gölden çıkan Karadere Ayağı, Karacabey’in kuzeyinde Susurluk Irmağı’na karışır. Kazdağ’dan kaynaklanan, genelde kuzeydoğu-güneybatı doğrultusunda akan Gönen Suyu ise, Gönen Ovası’ndan geçerek Erdek Körfezi’ne dökülür. Türkiye’nin önemli göllerinden biri olan Kuş Gölü (Manyas Gölü, 166 km2), deniz düzeyinden 15 m yükseltide en geniş yeri 18 km, en dar yeri 10-11 km’dir. Sazlık ve bataklıklarla kaplı olan göl, çok sayıda kuş türünün yaşama alanı olduğundan Kuş Cenneti olarak bilinir. Kocaçay, tektonik yapıdaki gölü besler. Fazla suları Karadere ayağıyla Susurluk Irmağı’na karışır. Balık türleri bakımından da çok zengindir; çevresi, ulusal park konumuna dönüştürülerek korunma altına alınmıştır.
İklim ve Bitki Örtüsü;
Balıkesir’de iklim çeşitlilik gösterir. Ege kıyılarında yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılık ve yağışlı geçer. Marmara kıyılarında
sıcak ve kurak, kışların oldukça sert geçtiği kara iklimi egemendir. İlin kuzeyinde yüksek dağ sıralan bulunmadığından, bölgenin büyük bir-kesimi, Balkan Yarımadası’nın güçlü kara iklimi etkilerine açıktır. Kışın şiddetli soğuk baskınları görüldüğü gibi, yazın da zaman zaman yüksek sıcaklıklar kaydedilir. Yıllık ortalama sıcaklık 14.6°C’dir. En soğuk ay 4.9°C ortalamayla ocak, en sıcak ay 24.6°C ortalamayla temmuzdur. Sıcaklığın 0°C’ nin altında olduğu gün sayısı yılda ortalama 36’dır. İlde günümüze kadar ölçülen en yüksek sıcaklık değeri 43.7°C (23 Ağustos 1948), en düşük sıcaklık değeri ise -21.8°C (13 Ocak 1947)’dir. Yıllık ortalama yağış 602.2 mm’dir. Marmara Denizi kıyılarında özellikle güneye bakan yamaçlarda ve Ege Denizi kıyılarında Akdeniz Bölgesi’nin özgün bitki topluluğu olan makiler yaygındır.
Yok edilmekten kurtuldukları yerlerde, Ege kıyılarında 500-600 m, Marmara kıyılarında 300-400 m’ye kadar yayılış gösteren maki toplulukları, yukarılarda yerini ormanlara bırakır. Bu ormanlar, dağların kuzeye bakan yüzlerinde nemli, güneye bakan yüzlerinde kuru orman niteliği kazanır, ilin kuzey kesiminde yer alan nemli ormanlar, çoğunlukla kayın ağacından oluşur. Kayın ormanları içine yer yer meşe, dişbudak, ıhlamur, kestane gibi yayvan yapraklı ağaçlar da karışır. Yayvan yapraklı ağaçlar daha yükseklerde yerlerini karaçamlardan oluşan iğne yapraklı ağaçlara bırakır. İlin batısına düşen Kazdağı ve çevresi, karaçam ormanlarının kapladığı en geniş alanlardır. Bu dağlık alanda ortaya çıkan ve “kazdağı köknarı” denilen köknar türü, 1.200 m’den daha yukarı düzeylerde, karaçam ve kayınlarla birlikte doruklara kadar yayılır. Dağların güneye bakan yamaçlarında ve ilin güneyinde yer alan kuru ormanlarda ise meşeler yaygındır. Bu ormanlar eteklere doğru bodurlaşır ve giderek çalılıklara dönüşür. Daha sonra yüzyıllar boyunca süren yok edilme sonucu bozkır görünümünü alan ovalık alanlara geçilir.
Ekonomisi;
Nüfusun % 75’i geçimini tarımdan sağlar. İl topraklarının % 22’si ekili-dikili alanlara ayrılmıştır. Ekili-dikili alanlar içinde tahıl türleri ilk sırayı alır. Bunu baklagiller ve endüstri bitkileri izler. İlde 311.630 hektar kaplayan ekili alanlar içinde 205.300 hektar tahıl ekimine ayrılmıştır. Tahıllar içinde 146.000 hektarda ekilen buğday ilk sırayı alır. Buğdayı, mısır izler. Baklagiller 385.000 hektar, endüstri bitkileri 22.800 hektar alan kaplar. Baklagillerden bakla, nohut, tütün, şekerpancarı ekimi önemlidir. Ayrıca, birçok ilçede ayçiçeği yetiştirilir. İklimin uygunluğu, birçok sebze türünün üretimine olanak verir. Toplam 18.700 hektarlık bir alanda sebze ekimi yapılır. İlde meyvecilik ve bağcılık da yaygındır. Dikili alanlar içinde zeytinlikler geniş yer kaplar. Öteki meyveler içinde elma, üzüm, şeftali, mandalina, armut, erik bol miktarda yetiştirilir.
Tarım etkinlikleriyle birlikte yürütülen ve otlak hayvancılığı biçimde yapılan hayvancılık, halkın bir başka önemli geçim kaynağıdır. Küçükbaş hayvanlardan koyun sayısı keçi sayısından üç kat fazladır. İlde merinos ırkı koyun yetiştirilir. Kümes hayvancılığı (tavuk, horoz, hindi) ve arıcılık (arı kovanı, bal,balmumu) gelişmiştir. İlin, Marmara ve Ege Denizi kıyıları, su ürünleri bakımından çok zengindir. Erdek ve Bandırma ilçeleriyle Marmara Adası ve çevresindeki öteki adalarda yaşayan bir bölüm halkın geçimi, geniş ölçüde balıkçılığa dayanır.
