Barberini Sarayı (Palazzo Barberini) olarak bilinen ve Roma’da yer alan Barok üsüldeki sarayın tarihi ve özellikleri hakkında bilgiler.
Barberini Sarayı, Roma’da 1629-33 arasında eski Sforza Sarayı’nın yeniden düzenlenmesiyle oluşturulan barok üslupta saray. Kardinal Francesco Barberini yapıyı 1625’te satın aldı ve projesini Carlo Maderno’ya verdi. Tasarımı Maderno geliştirdi, uygulamasını ise birlikte çalıştıkları öğrencisi Francesco Borromini’ye bıraktı.
Ama yapımın başlamasından kısa bir süre sonra Maderno ölünce, Barberini projeyi Gian Lorenzo Bernini’ye devretti. Bernini, Maderno’nun tasarımını benimsedi ve Borromini ile işbirliğini sürdürdü. Ama bir süre sonra Barberini, projenin mimar Pietro da Cortona’nın yeni önerileri çerçevesinde değiştirilmesini isteyince Borromini 1631’de işi bıraktı. Dört önemli barok mimarının ürünü olan sarayda plan Maderno’nun, ön cephe Bernini’nin, doğu cephesi ve bazı freskler Cortona’nın, bezeme ayrıntılarının çoğu da Borromini’nindir.
Maderno’nun geliştirdiği plan bir ölçüde Kuzey italya’da 16. yüzyılda yapılagelen saray ve villaların bir devamıdır; ama o dönemde Roma için daha yeni sayılır. Yapı kütlesinin ise, özellikle dönemin Roma ve Floransa saraylarının katı görünümünün tersine, çevredeki villa mimarisinden kaynaklanan bir hareketliliği vardır. Bu hareketi ön cephede iki yandan ileri doğru çıkan kısa kanatlar ye içerlek orta bölümde bulunan loggia(*) sağlar. İç mekânda giriş holü 16. yüzyıldaki başka saray yapılarına oranla daha geniş ve açıktır. Oval planlı merdiven holü ise tipik bir Palladio üslubu uygulamasıdır.
Saray bugün Antik Sanat Ulusal Galerisi koleksiyonlarının bir bölümünün sergilendiği bir müzedir.
Barberini ailesi,
Köken olarak Else Vadisindeki Barberino’dan gelen, önce Floran-sa’ya, ardından Roma’ya yerleşerek varlık ve güç sahibi olan Romalı aristokrat aile.
1530’da Floransa savunmasında görev alan ailenin ilk büyüğü Antonio Barberini, daha sonra Roma’ya gitti ve 1555’te yeğeni Francesco’yu (1528-1600) yanma çağırdı. Barberini sülalesinin gerçek kurucusu sayılan Francesco, kardeşi Raffaelo ile birlikte ailenin gücüne temel oluşturan zenginliği ve ticari üstünlüğü sağladı. Aile üyelerinden Francesco (1597-1679), Ekim 1623’te amcası Papa VIII. Urbanus (Maffeo Barberini) tarafından kardinalliğe atandı. Daha çok Roma’da dinsel yapıların kurulmasını desteklemesinle tanınan onun kardeşi Büyük Antonio (1569-1648), Urbanus’un kardinalliğe atadığı ikinci aile üyesi oldu.
1628’de Barberini ailesinden gelme üçüncü kardinal olan Urbanus’un yeğeni Küçük Antonio (1607-71), yetenekli bir görüşmeci olarak sivrildi, Urbano (1631) ve Avignon (1633) gibi yerlerde papalık elçisi olarak görev yaptı. Bir sanat koruyucusu da olan Küçük Antonio, barok heykelci ve mimar Gian Lorenzo Bernini’ye ve daha birçok sanatçıya destek oldu. Ayrıca ölümünden sonra kardeşi Francesco’nunkine eklenen büyük bir kütüphane oluşturdu.
