Bebeklerde ayrılık kaygısı, korkusu nedir, ne zaman ve nasıl görülür? Bebeklerde ayrılık kaygısını yenmenin yolları nelerdir? Neler yapılmalıdır?
Bebeklerde Ayrılık Kaygısı
8 aylık bebeklerde yoğun olarak görülen bir korku, ayrılık korkusudur. Bu yaşta bebek sevdiği insanın ondan ayrılıp geri dönmeyeceğinden endişe duyar. Bu yüzden bebek, tanıdık bakıcı, hatta başka akrabalarının yanında kalmada isteksiz bile olabilir.
Zaman geçtikçe, 15 aya kadar bebekler anne babadan ayrılık durumunda daha çok kaygı duyarlar, iyi huylu ve sakin bebekler bile, anne ya da babası odadan ayrıldığında üzülüp, ağlamaya başlar. Her zaman kolayca uyuyan ve gece boyunca sakin olan bebekler, birdenbire, gece uyanmaya ve ağlamaya başlayabilir. Bebek anne ya da babasının yanına dönmeyeceğinden endişe duymaktadır.
Bebeklikte görülen bu korkuların normal ve yaygın olduğu düşünülürse, bebeğin bu davranışları anlayışla karşılanmalı ve böyle bir durumda çocuğa sempatik ve sabırlı bir şekilde yaklaşılması gerektiği unutulmamalıdır.
2 yaşında bir çocuğun annesi, şehir dışına çıkmak ya da gündüz işe giderek, çocuğu bir bakıcıya bırakmak durumundaysa, genellikle çocuk annesi dışarıdayken huysuzlaşmaz ama anne eve geldiğinde, ona yapışarak, bakıcı kişinin yanlarına yaklaşmasına izin vermez. Annesinin dışarıya gitmesi gereken durumlarda tekrar telaşlanmaya başlar.
Küçüklüğünden itibaren değişik insanlarla birlikte olan, bağımsız ve dışa-dönük olarak yetiştirilen çocukların, daha az korku durumu geliştirme olasılığı vardır.
3 Yaş Üzeri
3 yaşın üzerindeki çocuklar, anne-babadan ayrı kalmaktan hoşlanmazlar. 5-6 yaşına kadar böyle bir durumda ağlamaları normaldir. Eğer, anne-baba çocuğa saat kaçta evden çıkacaklarını, ne kadar uzağa gideceklerini, kiminle birlikte olacaklarını,orada ne yapacaklarını ve saat kaçta eve döneceklerini söylerse endişeleri azalacak, güven kazanacaklardır.
Anne-baba evden çıkacakları zaman çocuğa kendilerine ait bir obje, eşya bırakabilirler. Ayrıca gereğinden daha uzun bir süre dışarıda kalmamaya dikkat etmeli ve ayrılık uzun sürecekse eve telefon etmelidirler.
3 yaş üzerindeki çocukların anne-babaları evden çıkmadan önce, çocukla birkaç dakika değişik birşeyler yapıp, konuşabilirler. Hiçbir zaman konuşmadan, aceleyle evden çıkmamalıdırlar. Anne-babanın sakin sesle söylediği sevgi dolu sözler çocuğa geçici ayrılıkları, aşırı endişeye kapılmadan karşılama kuvveti verecektir. Evden çıkılırken çocuğa bir “Allahısmarladık” sinyali verilebilir. Bu bir hikaye anlatma, oyun oynama, sarılma, öpücük gönderme, el sallama vb. olabilir. Bazı oyunlar yaratılabilir. Örn; çocuğun avucu öpülerek, onlar dışardayken, öpücüğe ihtiyacı olduğunda bunu kullanabileceği söylenebilir.
Eğer anne-baba çocuğu yanlarına almadan bir yolculuğa çıkmak zorunda kalırsa çocuğun önceden bakıcıya alışması sağlanmalıdır. Çocuk bakıcı kişiye yavaş yavaş yaklaşmalıdır, önce çocukla kısa bir süre yalnız kalmalı, daha sonra, bu süre arttırılmalıdır.
Ayrılık vb. yüzünden korkmuş olan çocuk, annesinin de bu durum karşısında aynı duyguları paylaşmasına karşı çok duyarlıdır. Anne, eğer çocuğun her yanından ayrılışında, tereddüt ediyor ya da suçluluk duyuyorsa gece çocuğun odasına endişeyle giriyorsa, çocuk da ondan ayrı kaldığı için, gerçekten de korkulacak bir şey olduğunu düşünecektir.
Bir çocuk hiçbir zaman terk edilmekle korkutulmamalıdır. Bu çocuğun içinde bulunan terk edilme korkusunu uyandıracaktır.
