Bulaşıcı Mononükleoz nedir, nasıl bir hastalıktır? Bulaşıcı Mononükleoz belirtileri, tedavisi nasıldır, hakkında bilgi.
Bulaşıcı Mononükleoz
Bulaşıcı mononükleoz (ya da enfeksiyöz mononükleoz), temelde ergenlik dönemindeki çocukların tutulduğu bir virüs hastalığıdır. Çoğunlukla, gençliğe adım atma yolundaki çocukların uzun süre bir arada bulundukları okullarda, küçük salgınlar biçiminde ortaya çıkar, iki yaşın altındaki bebeklerin de bu hastalığa tutuldukları bilinmekle birlikte, bu duruma ender rastlanır; bunun yanı sıra, 30 yaşın üstündeki yetişkinlerde de çok ender görülür.
Hastalığa yol açan virüs, insandan insana, öpüşmek dahil yakın temasla bulaşır. Bu yüzden bazı ülkelerde, bulaşıcı mononükleoza “öpüşme hastalığı” da denir. Bazı kimseler virüse başkalarından daha duyarlıdırlar; bununla birlikte, çoğunlukla hastalık hafif geçer. Ama tam anlamıyla iyileşmesi, sekiz -hattâ daha çok- haftayı bulur; hastalar bu dönemde sinirli ve ruhsal çöküntü içinde olabilirler.
BELİRTİLER
İlk belirtiler, çevreye ilgisizlik ve bitkinliktir. Birçok anne-baba, bunu çocuklarında ergenliğin basit sorunlarından biri sanarak, gözden kaçırırlar. Ama çocukta çok geçmeden başağrıları, üşümeler başlar; bu belirtileri yüksek ateş, boğaz ağrısı, boyundaki ve koltuk altlarındaki lenf bezlerinin şişmesi izler. Bazen döküntüler görülür; hastalığın ağır geçtiği kişilerde karaciğer iltihaplanabilir ve sarılık ortaya çıkar. Yapılacak bir kan incelemesi, kesin teşhisin koyulmasını sağlar.
TEDAVİ
Bulaşıcı mononükleozun dinlenmeden ve boğaz ağrısı ile başağrısı gibi belirtileri gidermeye yönelik tedaviden başka, özel bir tedavisi yoktur. Hastalığın hafif geçmesi durumunda, çocuğun okulundan kalması gerekli olmayabilir; ama çoğunlukla hastalar kendilerini genel olarak kötü hissettikleri ve hareket etmek onları çok bitkin düşürdüğü için, birkaç hafta evde dinlenmek zorunda kalırlar. Gerçekten de, bulaşıcı mononükleoz, çok halsiz düşürücü olabilir ve çocuğun yeniden kendini tam anlamıyla iyi hissetmesi birkaç ayı bulabilir. Ruhsal çöküntü ve çevreye ilgisizlik, birkaç ay sürebilir; sizin -ve ailenizin öbür üyelerinin- bunu bilmeleri önem taşır.
