Uzun bir tarihi olan Balkan halklarından olan Bulgarların edebiyatı sanatçıları ve belli başlı eserleri
Bulgar halkında ulusal bilincin oluşma süreci içinde çağdaş Bulgar Edebiyatı’nın “ulusal diriliş” dönemi olarak adlandırılan 1792-1878 arasında yazılan eserlerin edebiyat değerleri düşük olmakla birlikte, oynadıkları rolle büyük politik önem taşırlar. Bu dönemde Yorgi Rokovski (1321-1867), Luben Karavelay (1835-1879) ve özellikle Hristo Botev (1848-1878) gibi yazar ve şairler parladılar. İvan Vazov (1850-1921) ve Petko Todorov (1879-1916) gibi dünya çapında ün kazanan militan yazarlar lirik ve romantik bir üslupta halkçı içeriğe sahip ürünlerinde özellikle küçük burjuvazinin duygularını ve düşüncelerini yansıttılar.
1900’lerde Batı’nın etkisinin artışıyla birlikte simgecilik ve bireycilik akımları ön plana geçti. Yine 1900’lerde Dimitri Blogoev (1856-1924) ilk Marksist edebiyat eleştirisinin temellerini attı; proleter edebiyatının ilk ürünleri ortaya çıktı. 1920’ler de, gerçekçi devrimci akımlar yeniden ağırlık kazanırken özellikle Geo Milev (1895-1925) ve Nikolo Vapsarov ile (1909-1942) devrimci şiir doruğa ulaştı.
1944 sonrasında ise daha çok Sovyet Edebiyatı’nın etkisinde, özellikle anti-faşist mücadele dönemini konu alan sosyalist-gerçekçi eserler yazıldı. Tütüriün (Tjutjun) 1952, yazarı Dimitri Dimov (1909-1966), Zeleznijot Svetilnikin (Demir Şamdan) 1952, yazarı Dimitri Tolev (1898-1966), Seni Halk Adına Ölüme Mahkûm Ediyorum! un (Vimeto no naroda) yazarı M. Grabçeva çağdaş Bulgar Edebiyatı’nın önde gelen yazarları arasında yer aldılar. Bulgar Edebiyatı’nın son yıllarında öne çıkan sanatçılar arasında P. Matev, B. Dimitrova, V. Petro, İ. Davidkov, L. Leusev, M. Berberov, N. Kancev, M. Bazeva, G. Belev, A. Gerov, B. Bozilov, G. Zagarov, S. Petkova gibi şairler; E. Stanev, A. Guljaski, V. Mutafçieva, G. Stev, J. Radikov, N. Haçov, V. Popov, D. Valev, P. Vizinov, E. Manov, A. Nakovski, S. Stratiev gibi düzyazı ustası anlatı yazarları önde gelir.
