Cesare Balbo kimdir ve ne yapmıştır? Cesare Balbo hayatı, biyografisi, eserleri ve siyasi kariyeri hakkında bilgi.
Cesare Balbo
Cesare Balbo Kimdir?
Cesare Balbo; (d. 27 Kasım 1789 – ö. 3 Haziran 1853, Torino), liberal ama ihtiyatlı bir anayasacı olarak tanınan Piemonteli siyaset yazarıdır. İtalyan Risorgimento (Yeniden Yükseliş) hareketinde etkili olmuş ve 5 Mart 1848 Anayasası uyarınca kurulan Sardinya-Piemonte hükümetinin ilk başkanlığını yapmıştır.
Balbo, Piemonte’nin Fransa tarafından ilhak edildiği yıllarda yetişti. Meslek yaşamına Napoleon dönemi bürokrasisinde görev alarak başladı. Savoie hanedanı 1814’te yeniden Sardinya Krallığı’nın başına getirildiğinde Balbo, Napoleon’a hizmet ettiği için eleştirilere uğradı. I. Vittorio Emanuele yönetimine pek saygı duymamasına ve Torino’daki liberallere yakınlık göstermesine karşın, devrimci hareketi benimsemedi ve hanedana bağlı kaldı.
Bununla birlikte Mart 1821’deki devrimci ayaklanmanın bazı önderleriyle ilişki içinde olması ve sonradan kral olan Carlo Alberto’yu anayasacı bir harekete önderlik etmek için ikna etmeye çalışması, resmi çevrelerin gözünden düşmesine yol açtı. Bir süre için Torino‘dan ayrılarak kendisini yazı yazmaya verdi.
Balbo’nun en ünlü yapıtı, Delle speranze d’Italia (1844; İtalya’nın Umutlan), onun yurtseverliğinin ve liberalizminin ardındaki devrime karşı tutumunu açıkça yansıtır. Yazılarında İtalya’nın Avusturya’dan ayrılmasının istenir bir şey olduğunu, ama bu kaybı karşılamak için Avusturya’ya Balkanlar’da toprak verilmesi gerektiğini, ayrıca papalığın çıkarlarının korunmasını ve İtalya için en iyi siyasal düzenin bir konfederasyon olabileceğini savunmuştur. Lettere di politica e letteratura edite ed inedite (1847; Yayımlanmış ve Yayımlanmamış Siyaset ve Edebiyat Yazıları) adlı yapıtında ise özellikle ılımlı bir İtalyan partisinin kurulması için çağrıda bulunmuştur.
Carlo Alberto’nun 1848’de kabul ettiği anayasal düzen (statuto) üzerine Balbo 13 Mart’ta başbakanlık görevini kabul etti. Ama İtalya‘daki demokratik çalkantılar Temmuz 1848’de istifa etmesine yol açtı. Daha sonra Papa IX. Pius nezdinde Piemonte temsilcisi oldu. 1852’de yeniden yapılan başbakanlık önerisini geri çevirdi.
