Dericilik nedir ve dericilik tarihi nereden başlar. Dericiliğin gelişimi ile ilgili genel bilgilerin yer aldığı yazımız.
DERİCİLİK, belli bir amaçla kullanmak için hayvan derisini işleme işine verilen isimdir. Dericiliğin tarihsel geçmişi, insanlık tarihi kadar eskidir. İlkel toplumlarda insanların avladıkları hayvan derilerinden örtünerek giysi olarak yararlandıkları bilinir. Yirmi bin yıl öncesine tarihlenen Pirene Dağları’ndaki mağaralarda yapılan kazı ve araştırmalarda bulunan resimlerde avcılık dönemindeki insanların sırtlarında deri olduğu saptandı. O dönem insanlarının en önemli gereksinmelerinden biri olan derinin kokuşup çürümeden korunması konusunda gerekli yöntemlerin bilindiği ve zamanla bu bilgilerin geliştirildiği bu çağın kalıntılarından görülür. Çin, Asur, Sümer, Hitit, Eski Mısır uygarlıklarında derinin işlendiği, bu yöntemin Eski Yunan Bölgesi’nde yayıldığı bilinir. Durum, Aztek ve İnka uygarlıklarında da aynıdır.
Orta Asya’da yaşayan çeşitli Türk kavimlerinde dericilik oldukça gelişmişti. Araplardada durum aynıdır. İspanyollara Araplar aracılığıyla geçen bu sanat, Avrupa’nın öteki ülkelerinde de giderek gelişip yaygınlaştı. Dericilikten ciltçilik, sandık, perde, ayakkabı, giysi, silah, süs eşyası, yelken, semer, eğer, koşum vb eşya yapımında geniş ölçüde yararlanıldı.
Osmanlı İmparatorluğu’nda dericilik oldukça üst düzeye erişmişti. 1812’de II. Mahmut’un buyruğuyla ordunun ayakkabı, kayış, saraç eşyası vb gereksinimini karşılamak amacıyla Beykoz’ da büyükçe bir deri işleme atölyesi kuruldu. Buna karşın, 18. yüzyıl Türk dericiliğinin gerilediği bir dönem oldu. Oysa aynı süreç içinde Avrupa’da deri işlemeciliği makineleşmeye yöneldi, boyama ve yağlama konusunda yeni teknikler geliştirildi.
1923’te Cumhuriyet’in ilanıyla birlikte Beykoz’da Beykoz Techizat-ı Askeriye adını taşıyan kamu kuruluşu Sümerbank’a devredildi. 1965 yılı programından başlanarak deri üretimi konusuna yer verilişi, Türk dericiliğinin son yıllarda giderek gelişmesine yol açtı; bu alandaki öncülük özel sektörün eline geçti.
