Diego Velazquez hayatı ve eserleri ile ilgili olarak genel bilgilerin yer aldığı yazımız. Diego Velazquez kimdir ve resimleri ile ilgili bilgiler.
Diego Velázquez (Kaynak: wikipedia.org)
Diego Velazquez, İspanyol ressamı (Sevilla 1599 – Madrid 1660). Portekiz kökenli soylu bir aileden gelir. Francisco Herrera ve Francisco Pacheco’nun atölyelerinde çalıştı. Madrid’e giderek kral ailesinin portrelerini yaptı (1622).
Başarılarından dolayı saray ressamlığına getirildi ve 1624’te saraya yerleşti. 1628’de Rubens ile tanıştı. Ertesi yıl onun önerisi üzerine İtalya’ya giderek ünlü ustaların eserlerini inceledi. 1633’te Madrid’deki Buen Retiro Sarayı’nın bazı salonlarını resimledi. 1647’de Kraliyet yapılarının başmüfettişliğine getirildi. 1658’de üstün hizmetlerinden dolayı Sandiago Nişanı ile onurlandırıldı.
Çıraklık döneminde (Sevilla) çalışmaları halka dönük konuları ele aldı. Gölge ışık oyunlarının rol oynadığı bir atmosfer içinde üstün bir teknikle başarıya ulaştı. İlk İtalya gezisinden sonra Venedik resim geleneğinin belirleyici öğelerinden etkilendi. Mitolojik konulu resimlerinde çıplak figürler kullanmaya başladı. 1623’te Madrit’e yerleştikten sonra daha sağlam bir kompozisyonla yeni bir biçim anlayışını yansıtan resimler yaptı. Kraliyet ailesinin ve soyluların portrelerinde bir fon önünde, anıtsal biçim anlayışıyla yalın, sınırlı renk uyumu kullandı.
1631-1649 arasındaki resimleri olgunlaşma dönemi olarak tanımlanır. Bu dönemde tek tarihi konulu eseri olan Breda’nın Alınışı ile sarayda görevli cüceler, palyaçolar ve soytarıları görüntüledi. Karakterlerin kişiliklerini başarıyla yansıttı. Son yıllarında kral, kraliçe ve çocuklarının resimlerini yaptı. Bu resimlerde rahat, akıcı bir izlenim uyanır. Ustaca yapılmış toplanmalar ve serbest fırça tekniğine izlenimci bir üslup görülür.
Başlıca eserleri: Yumurta Pişiren Yaşlı Kadın (1618), Sucu (1619), Francisco Pacheco’nun Portresi (1620-1623), IV. Felipe (1625), Çocuk Don Carlos (1626), Bacchus’un Zaferi (Sarhoşlar, 1629), IV. Felipe’nin Atlı Portresi (1634-1635), Breda’nın Teslimi (Las Lanzas, 1634-1635), IV. Felippe Avcı Giysileriyle (1635-1636), Aisipos (1638-1641), Venüs’ün Tuvaleti (1648-1654), Papa X. İnnocentius (1650-1651), Kraliçe Mariana (1653), IV. Felipe Ailesi (Las Meninas, 1656), Dokumacılar (1657).
Kaynak – 2
Diego Velázquez; (1599-1660) XVII. yüzyılda yetişen büyük bir İspanyol ressamıdır. Tekniğinde ustalık ve görüşündeki açıklıkla realizm (gerçekçilik) in kurucularından sayılır.
Diego Velazquez, Sevilla’ da doğdu. İlk resim öğrenimini Francisco Herrera’dan yaptı. 1622’de Madrid’e gelen Velazquez, eserleriyle ilgi topladı. Kral IX. Philip tarafından saray ressamlığına getirildi. Velazquez, sarayda, kırka yakın tablo yaptı. Ününü yaymaya yeten bu tabloların çoğu kral ve kral ailesiyle ilgiliydi.
1623’te Roma’ya giden Velazquez, İtalya’da o devrin büyük sanatçıları ile çalışmak fırsatını buldu. İtalya’ya yaptığı ikinci seyahatten dönüşünde de saray mareşalliğine atandı. Velazquez, boya ve resim sanatını kiliseden çıkararak, hayatın gerçek yönünü canlandıran ilk sanatçılardan biridir. Görüşü ve canlandırışıyla milli olan Velazquez, dünyanın büyük ressamlarından biridir. Eserlerinin çoğu bugün Madrid’deki Prado Müzesi’ndedir.
Tabloları arasındaki «Venüs ve Aşk», «Mızraklar veya Breda’nın Teslimi», «Çarmıhta İsa» ve «İçki İçenler», Velazquez’in gerçek sanatının büyük örneklerinden sayılır.
