Dik Nedir? Sözlük Anlamı

1. Yatay bir düzleme göre yer çekimi doğrultusunda bulunan, eğik olmayan
2. Yatık durmayan, sert
“Dik saç.”
3. Sert, kalın, tok (ses)
“Sesi dik ve küstahtı, söylediklerini aşağı salonda bekleşen komşular işittiler.” – A. İlhan
4. Sert (bakış)
5. Ters, aksi (söz)
6. Kaba, yersiz (davranış)
“Kaba denilecek kadar ani ve dik bir davranışla halasını bıraktı ve kalktı.” – H. E. Adıvar
7. Birbirine dikey olan doğrulardan oluşmuş
“Dik açı. Dikdörtgen. Dik yamuk.”

çok sert bir biçimde, sert sert, öfkeli öfkeli bakmak
“Karşı sıradaki bıyıklı adam gelmiş yanında duruyor, dik dik bakıyordu.” – R. Mağden

Birbirini kesen iki doğrunun oluşturduğu açılar eşit olduklarında, bu açıların her biri
“Bütün dik açılar doksan derecedir.”

Ekseni tabanına dikey olan biçme

Dikbaşlı
“Ne yapsa, ne söylese bu dikkafalı kızı fikrinden döndüremeyeceğini biliyordu.” – R. N. Güntekin

Kenarlarından ikisi birbirine dikey, bir açısı doksan derece olan üçgen

Kenarlarından biri tabanlarına dik olan yamuk

Bir tür ördek (Oxyura leucocephala)

1. Açıları dik olan paralel kenar, mustatil
2. Bu biçimde olan

Bir gök cisminin gök eşleğinden olan açısal uzaklığı, yükselim

Genellikle hoş karşılanmayan bir durumun aşırılığını anlatan bir söz
“Tutucunun dik âlâsısın diye haykırmak geliyor içimden.” – T. Uyar

1. Vücudu düzgün yapılı olan
“Sağlam yapılı, dik duruşlu bir gençti o yıllarda.” – N. Cumalı
2. Düşüncesinden, söylediğinden, yaptığından vazgeçmeyen

Geminin yoluna karşı esen yel

1. Onurlu, gururlu
2. Cesur, yürekli

Ekseni tabanına dikey olan silindir

Birbiriyle veya kesim noktasındaki teğetleriyle dik açı yapacak biçimde kesişen
“Dikgen doğrular. Dikgen eğriler.”

1. İnatçı, bildiğinden dönmeyen, büyüklerinin sözünü dinlemeyen, boyun eğmeyen (kimse), dikkafalı
2. Kurumlu (II)
“Dikbaşlı ve sözünü esirgemeyen bir insan olduğundan yükselmemişti.” – Y. K. Beyatlı