Din kavramı ile ilgili olarak genel ve felsefik ansiklopedik bilgiler. Din nedir? Dünyada ki din kavramı hakkında bilgiler.
DİN, insanların kutsal saydıkları bir varlığa inanarak tapınması; bu nitelikteki tasarımların ilkeler, kurallar, kurumlar, törenler ve simgelerle örgütlenmesini sağlayan düzen. Din kavramının kesin tanımı üzerinde bir anlaşmaya varılmış değildir. Ancak, genellikle insan ile insanüstü güç -bu gücün mutlaka Tanrı olması gerekmez- arasındaki ilişkilerin duygular, inançlar ve ibadetler (tapınmalar) biçiminde sistemleştiği bu karmaşık olduğunun kökeninde insanın doğa karşısında duyduğu korku ve hayranlığın yattığı kabul edilir.
Din konusundaki ikinci ortak görüş şudur: Toplumlarda insanların Tanrı, insan ve eşyayla olan ilişkilerini din, hukuk ve ahlak kuralları düzenler. Kimi kurallar dinsel (dini), tüzel (hukuki), töresel (ahlaki); kimileri dinsel-töresel, dinsel-tüzel, tüzel-töresel; kimileri de yalnız dinsel, tüzel ve töreseldir. Din, işte bu üç ana kural topluluğundan biridir. Bir başka anlatımla, bir din kuralı salt dinsel olduğu gibi, dinsel-tüzel; dinsel-töresel; üçüncü olarak da dinsel, tüzel-töresel olabilir. Düşünürler dinin kökeni ile ilgili olarak çeşitli görüşler öne sürerler. Bunlardan başlıcaları şunlardır: Spencer: Ölülere ve Atalara Tapma (Manizm); R.R. Maret: Devimselcilik kişilikdışı yaygın bir güç tasarımı (Dinamizm); E. B. Taylor: Canlıcılık (Animizm); P. W. Schmidt: Yaratıcı tek tanrı inancı (Urmonoteizm); Auguste Comte: Fetişçilik; N. Söderblom: Gizli ve esrarlı güç inancı (Mana); R. Thurnwald: Hayvanlara tapma (Terionizm); R. Smith: Doğasal nesnelere soydaşlık inancı (Totemizm); J. G. Frazer: Büyücülük.
İlkel kabilelerde totemcilik ve canlılık (Animizm) ilk dinsel inançları oluşturdu ve gizli, esrarlı güç (Mana) düşüncesinin cisimleştirilmesiyle Tanrıların sayısı çoğaldı. İlkel kabilelerde ateş, hava, su ve toprak gibi elementler de yüksek varlıklar (Tanrı) olarak görüldüğü gibi güneş, ay ve yıldızlar da kutsallaştırıldı.
Zamanla ilkel dinler çok tanrılı bir sisteme dönüştü. Eski Mısır, Yunan ve Roma’da olduğu gibi bu dinlerde, doğa güçlerinin her biri, ayrı bir tanrı ile simgeleştirildi. Bu tanrılar arasında, tıpkı insanlar arasında olduğu gibi evlenme, çekişme, kıskançlık, savaş olayları geçer. Bu da, bir söylenceler toplamı olan mitolojiyi oluşturdu. Uzakdoğu ülkelerinde görülen Buda, Hindu ve Tao dinleri, batıdaki çok ya da tek tanrıcı dinlerden farklı olduğu gibi Afrika ve Amerika yerlileri arasında görülen canlıcı (animist) dinlerden de farklıdır.
Tektanncı dinlerin sayısı da az değildir. Bunlar Ortadoğu, Avrupa ve Amerika’da da yaygın olan Musevilik, Hıristiyanlık ve Müslümanlıktır. Özellikle yazının bulunduğu toplumlarda, dinlerin genellikle birer kutsal kitabı vardır. Musevilerin kutsal kitabı Tevrat, Hıristiyanların İncil, Müslümanlarınki ise Kuran’dır.
