Dünya üzerinde var olan büyük dinlerde çevre bilincinin nasıl olduğu ile ilgili bilgi veren yazımız.
Hemen hemen bütün dinlerde çevreye özen gösterilmesi gerektiğine dair ifadeler bulunmaktadır.
Müslüman alimler de tabiata, sahip olduğunun ötesinde anlamlar yükleyerek, Kâinat Kitabı olarak görmüşler ve Yaratıcıyı tanımanın anahtarı olarak değerlendirmişlerdir.
Kuran ve diğer dini kaynaklarda tabiatın araçsal değerinden öte estetik boyutuna ve belli düzenle yaratılmışlığına vurguda bulunulmuş ve bu düzenin korunması ve geliştirilmesi sorumluluğu insana verilmiştir.
Mesela hadislerde imanın yetmiş küsür şube olduğu, en alt mertebesinin eziyet veren şeyleri yoldan kaldırmak olduğu’ (Müslim, İman 58) belirtilmiş; ‘bütün yeryüzünün müslüman için ibadet mekanı olduğu’ (Buhari, Teyemmüm, 3) üzerinde durulmuştur. Böylece insanın ibadet mekanına göstereceği titizliğin, bütün yeryüzüne de gösterilmesi gerektiği istenmiştir.
Batı’da çevre ahlakına önem verenler, İslam Dini başta olmak üzere Doğu milletlerinin dini kültürlerine ilgi duymakta ve çevre sorunlarının halledilmesinde bu kültürlere atıfta bulunmaktadır.
Bununla birlikte Batı’da bu konuda yapılan araştırmalarda çevre problemlerinin temelinde Yahudi-Hristiyan geleneğinin ürettiği insan merkezli dünya görüşünün olduğu tezini test eden araştırmaların çokluğu dikkati çekmektedir.
