Epikuros Kimdir? Antik Yunan dönemi filozoflarından Epikuros hayatı, biyografisi, felsefesi, eserleri, Epikurosçuluk hakkında bilgi.
Epikuros; Eski Yunan filozofudur (Sisam İÖ 341 – Atina İÖ 270). Felsefeye 14 yaşında başladı. İlk felsefe derslerini Theoslu Nosiphane’den aldı. Aristoteles felsefesini ve Demokritosçu görüşü tanıyarak yetişti. Atomculuğu ve çağının akımı olan Pyrrhon’un kuşkuculuğunu öğrendi. 18 yaşında Atina’ya gelip Akademi’de Anaksagoras ve Archelaos’un öğretisini inceledi. Bu arada Büyük İskender‘in ölümü üzerine Atina’dan ayrıldı. Midilli’de ve döneminin doğa bilimleri merkezi olan Lamsakos’ta (bugün Lapseki) başta İdomos ve Leonteus olmak üzere pek çok ünlüye öğretmenlik yaptı. İÖ 316’da yeniden döndüğü Atina’da satın aldığı evin bahçesinde dersler vermeye başladı.
Bu nedenle Epikuros’un okuluna “Bahçe“, öğrencilerine de “Bahçeliler” denir. İç hareketin kaynağı olan maddenin öncesizliğini kabulden yola çıkan Epikuros’tan günümüze yalnızca birkaç metin parçasıyla üç mektubu ulaşmıştır. Bu veriler onun, bilginin temelini üç kaynağa dayadığını gösterir:
- Duyumlar,
- Öncelikler,
- Duygulanma ve tutkular.
Felsefenin amacının insana mutluluk vermek olduğunu savunan Epikuros, bilgi, bilim ve kuram gibi şeylerin insan yaşamına dinginlik ve rahatlık kazandırmak amacına hizmet ettikleri ölçüde değerli olduğunu söyler. Felsefenin insanı mutlu kılması için önce onu temelsiz korkulardan arıtması gerektiği görüşünden yola çıkarak doğaya dayanan fiziksel bir dünya görüşünü savunur. Birtakım değişikliklerle Leukippos ve Demokritos atomculuğunu canlandıran Epikuros, boşlukta eşit hızla hareket eden atomlar arasındaki çarpışma olanağım açıklamak amacıyla atomların yörüngelerinden kendiliklerinden saptıkları görüşünü ileri sürer. Epikuros’un düşünceleri Rousseau gibi düşünürlere kaynaklık etti.
Epikurosçuluk:
Sevinçlere hazlara yönelik bir yaşamın amaç edinilmesi ilkesine dayandırılan Epikuros’un öğretisidir. Kolay, anlaşılır oluşu, Epikuros un öğrencileri üzerindeki kesin etkisi ve bu yoldaki olumlu katkısı, Epikurosçuluğun kısa sürede ve hızla yayılmasına neden oldu.
Epikuros’un yaşama anlayışı, görüşü, kesin ilkeler biçiminde açıklandığından sonradan fazlaca değişime uğramadıysa da mutluluk ve sevinç dolu acıdan kurtulmuş bir ruh dinginliği arayan Epikuros’un bu çabası, duygusal hazzı arama biçiminde yorumlandı. Epikurosçuluk, yaratılan katı dogmacılık nedeniyle hep olduğu gibi kaldığından gerektiğince gelişemedi. Epikurosçu felsefeye karşı sert tepkiler de bu bağlamda ortaya çıktı. Özellikle Stoacılar şiddetle eleştirmenlerine karşın, Roma’da Lucretius ve Caesar gibi yandaşlar buldu. Daha sonraları Voltaire ve Montaigne de Epikuros’un etkisinde kaldılar.
