Erzincan ili nerededir? Erzincan ilinin ilçeleri, iklimi, bitki örtüsü, yüzey şekilleri, özellikleri ile ilgili bilgi.
Kaynak : wikipedia.org
- Yüzölçümü: 11.903 km2.
- İlçeleri: Merkez, Çayırlı, İliç, Kemah, Kemaliye, Otlukbeli, Refahiye, Tercan, Üzümlü.
Büyük bölümü Doğu Anadolu’nun Yukarı Fırat Bölümü’nde kalan il ve bu ilin merkezi kent. 38° 16-40° 45 doğu boylamlarıyla, 39°02-40°05, kuzey enlemleri arasında kalan il toprakları, kuzeyden Bayburt ve Gümüşhane, doğudan Erzurum, batıdan Sivas, güneyden Tunceli illeriyle çevrilidir.
Yüzey Şekilleri;
Büyük ölçüde dağlar ve yaylalarla (% 60’ı dağlar, % 5’i yaylalar) kaplı olan il topraklarının ancak % 9-10’luk bölümü ovalıktır. Kuzeyde, dorukları 3.000 m dolayında, ikinci ve üçüncü zamanın ilk yarı kıvrımlı tortul tabakaları tarafından oluşturulan Doğu Karadeniz Dağları’ nın iç sıraları uzanır: Kızıl Dağı (Peynirli Tepe 3.025 m), Çimen Dağı (Beylik Taş Tepesi 2.749 m), Kop Dağı (2.918 m), Kılıçkaya Dağı (Mayram Dağı 2.679 m). Güneybatıda Yukarı Fırat Bölümü Havzası içinde kalan ikinci zamanın şis ve kireçtaşı kökenli Mercan Dağları, Munzur Dağları yer alır: Munzur Dağı (Ziyaret Tepe 3.147 m), Kaftepe (3.150 m), Harsi Dağı (Orta Tepe 2.472 m). İl merkezinin batısında Karadağ (2.120 m), kuzeydoğusunda Esence Dağı (Keşiş Tepe 3.549 m) öteki başlıca yüksekliklerdir. Karasu Irmağı ve kolları tarafından sulanan Erzncan Ovası ile doğusundaki Tercan Ovası, kalın alüvyonlarla örtülü verimli tarım alanlarını oluşturur. Genelde, Karasu Irmağı’nın (460 km) akaçlama havzası içinde kalan il toprakları, bu ırmak ve kolları tarafından sulanır.
Karasu dışında, ilkbaharda sellere neden olan, yazın büyük ölçüde cılızlaşan küçük dere ve çaylar vardır. Erzurum’da Dumlu Dağı’ndan doğan ve Fırat’ın en büyük iki kolundan biri olan Karasu. Kop Dağları’nın güneyinden il topraklarına girer. Mayram, Kop, Dumanlı dağlarından inen sularla beslenir. Tercan Ovası’nın güneyinde, Tekman Yaylası’nın batısındaki dağlardan doğan Tuzla Suyu’nu alarak Sansa Boğazı’nı aşar. Tunceli ile kısa bir sınır oluşturan ırmak, ili tam ortadan doğu-batı doğrultusunda aştıktan sonra Sivas sınırında keskin bir dirsekle güneye döner. Munzur Dağı’nın güneyinde Keban Baraj Gölüne dökülür. Bazı kesimlerinde genişliği 100 m’nin üzerine çıkan ırmağın derinliği 2-8 m arasında değişir. Çayırlı İlçesi’nde Yedigöl, Tuzla Suyu üzerinde Tercan Baraj Gölü, Soğanlı Dağı’nda Aygır Gölü gibi küçük göller dışında önemli göl yoktur.
İklim ve Bitki Örtüsü;
Sert kara ikliminin egemen olduğu ilde, yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve uzundur. Yıllık sıcaklık farkları çok yüksektir. Yıllık ortalama sıcaklık 10.6°C, en soğuk ay ocak (ortalama 23.9°C). Bugüne kadar ölçülen en yüksek sıcaklık 40.5°C (1985), en düşük sıcaklık -32.5°C (1949). 0°C’deki gün sayısı 100-110’dur. Yıllık ortalama yağış (336.6 mm), Türkiye ortalamasının altındadır. En çok yağış düşen aylar mart, nisan, mayıs (ortalama 141.6 mm), en az yağış düşen aylar temmuz, ağustos, eylül (ortalama 31.3 mm) aylarıdır. Yıllık ortalama yağışlı gün sayısının 103.5 gün olduğu ilde, kuzey, güney, güneybatıdaki dağlık kesimler, en fazla yağış alan yerlerdir. Yağışlar, kış aylarında kar biçimindedir (yılda ortalama 21 gün kar yağışlı, 41.5 gün karla, 110.5 gün donla örtülü). Rüzgârlar genelde batı-kuzey yönünde esmesine karşın, en hızlı rüzgâr yönü doğu-kuzeydoğu yönündedir.
Doğu Anadolu genelinde olduğu gibi, Erzincan’da da doğal bitki örtüsü, yerleşim, tarım alanları kazanma amacıyla ormanların açılması sonucu bozkıra dönüşmüştür. Orman örtüsü, dağların yüksek kesimleriyle, Fırat Vadisi’nin Sarsa Boğazı’na kadar olan bölümünde göze çarpar. Kuru orman niteliğindeki bu ormanlar, genelde meşelerden oluşur. Meşe ormanları arasında dağınık biçimde yayvan yapraklı ve ardıç ormanları da vardır. Meşe ormanları daha yukarılarda yerlerini iğne yapraklı (sarıçam) ormanlara bırakırlar.
Erzincan Ovası
Ekonomisi;
Erzincan ekonomisi genelde tarım ve hayvancılığa dayanır. İl topraklarının % 91’ini çayır, otlak ve tarım alanları oluşturmasına karşın ekili alanların bu toplam içindeki payı ancak % 10’dur. Tahıl üretiminde ilk sırayı buğday ve arpa; baklagillerden fasulye, yumrulu bitkilerden patates alır. Şekerpancarı ekimi yapılan tek endüstri bitkisi ürünüdür. Hayvan besiciliğinde önemli yeri olan yoncanın yıllık üretimi yüksektir. Karasu Irmağı’nın sulak vadi tabanlarında yapılan sebze üretimi, son yıllarda sulama ve gübreleme olanaklarının geliştirilmesi sonucu hızla artmaktadır. Ancak, üretiminin 2/3’ü il tüketimine yöneliktir (kavun, karpuz, domates, salatalık; meyvesi yenen sebzeler, baklagiller, yaprağı yenen sebzeler, soğanlı, yumru, kök sebzeler).
Erzincan, meyve üreticiliğinde Doğu Anadolu Bölgesi’nin gelişmiş illerinden biridir. Bağcılık, il merkezi ve Kemaliye İlçesi’nde yaygındır. Hayvancılık, il ekonomisinde ikinci büyük gelir kaynağıdır. Otlak alanlar yüzölçümün % 61’ini kaplar. Genelde küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinin yanı sıra bazı uygun alanlarda sığır, inek, dana gibi büyükbaş hayvancılık da yapılır. Küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinde ilk sırayı koyun ve kılkeçisi alır. Hayvancılık etkinlikleri. Merkez, Tercan, Çayırlı, Otlukbeli, Refahiye ilçelerinde yoğundur. Kümes hayvancılığı ve arıcılık günümüzde de geleneksel yöntemlerle sürdürülür.
