F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler, Anlamları, Eş Anlamlılar Sözlüğü

1
Advertisement

F harfi, Türkçede bulunan F harfi ile başlayan eş anlamlı sözcükler, kelimeler listesi ve anlamları. F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler

F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler

Kaynak: pngegg.com

F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler

  • faal: 1. çalışkan, hamarat. 2.canlı. 3. aktif. 4. etkin,
  • faaliyet: 1. çalışkanlık, hamaratlık. 2. kıpırdanış, canlılık, hamaratlık,
  • fahiş: aşırı.
  • fahri: onursal,
  • faik: üstün.
  • fakat: yalnız, ama, lâkin,
  • fakir: yoksul, zavallı,
  • fâni: ölümlü, kalımsız,
  • faraziye: varsayım,
  • fark: ayrım,
  • farklı: değişik,
  • farksız: aynı, ayrımsız,
  • fasarya: boş, anlamsız,
  • fasıl: bölüm,
  • fasıla: aralık, ara.
  • fasılasız: biteviye, arasız, aralıksız,
  • fatih: fetheden,
  • fayda: çıkar, yarar,
  • faydalanmak: yararlanmak,
  • faydasız: yararsız,
  • fazilet: erdem.
  • feci: 1. acıklı. 2. trajik,
  • feda etmek: 1. gözden çıkarmak. 2. harcamak,
  • fedakârlık: esirgemezlik, özveri.
  • felâket: yıkım, afet, kaza.
  • felç: inme.
  • fena: kötü, üzücü,
  • fenalaşmak: ağırlaşmak, kötüleşmek,
  • fenalık: kötülük,
  • fent: hile, düzen,
  • fer: 1. parlaklık, aydınlık. 2.canlılık,
  • feragat: vazgeçmek,
  • ferah: 1. sıkıntısız. 2. sevinçli. 3. geniş,
  • feraset: 1. anlayış. 2. kavrayış.
  • ferdi: 1. şahsi. 2. özel. 3. bireysel. 4. kişisel,
  • ferman: buyruk,
  • fersiz: donuk,
  • fert: birey.
  • feryat: haykırış, çığlık.
  • fesat: 1. bozukluk. 2. arabozucu. 3. karışıklık,
  • feshetmek: 1. dağıtmak. 2. kapatmak. 3. kaldırmak. 4. bozmak,
  • feyz: verimlilik, gürlük,
  • feza: uzay.
  • fiil: 1. eylem. 2. iş. 3. davranış.
  • fikir: düşünce.
  • filtre: süzgeç.
  • final: bitiş.
  • firar: kaçma.
  • firkat: ayrılık.
  • fire: eksilme.
  • fistan: entari.
  • fitne: geçimsizlik, kargaşa.
  • fitnelemek: gammazlamak.
  • fiyaka: gösteriş, çalım,
  • fiyasko: başarısızlık,
  • flavta: flüt.
  • folklor: halkbilimi,
fonetik: sesbilim.
  • form: biçim, şekil,
  • formalite: yöntem, işlem,
  • fos: çürük, temelsiz, boş.
  • fotometre: ışıkölçer,
  • frenlemek: engellemek,
  • fuar: panayır,
  • fukara: fakir.
  • fuzuli: 1. yersiz. 2. gereksiz. 3. boş.
  • fütuhat: fetihler,
  • fütur: bezginlik,
  • fütursuz: umursamaz,
  • füsunkâr: büyüleyici.

F Harfi Özellikleri

F; Türk alfabesinin 7. harfidir. Dişdudak ünsüzlerinin ötümsüzüdür. F sesi birçok alfabede ana sesler arasında yer almaz. Sümer, Akkat, Ana Sami, Ana Hint-Avrupa, Ana Altay, Ana Malinezya-Polinezya gibi dillerin kimi kollarında bu sesin w, ph ve p seslerinden türediği saptanmıştır. F sesini belirlemek için Sanskrit, Yunan, Kore ve Tibet dillerinde ph kullanılmıştır. Latince / ise Sami dillerdeki wa’dan türemiştir. F, ana ses olarak Eski Mısır, Kopt, Eski Kıbrıs-Numidya, Çin, Japon, İber alfabelerinde yer alır. Türkçede Orhun ve Yenisey yazıtlarında f sesini belirleyen bir simge yoktur. Budacı ve Maniheyci metinlerin Uygurca döneminde Türkçeye çevrilişi sırasında f harfi başlangıçta yalnızca yabancı sözcüklerde kullanılırken, giderek Türkçe sözcüklerde de kullanılmıştır. F, Uygarcada w sesini belirleyen harfin üzerine bir nokta konularak gösterilmiştir. Türk Mani yazısında yer alan f ve ph, p’nin üzerine bir nokta konularak belirlenmiştir. Osmanlıcadaki f Arap, günümüz Türk alfabesindeki f harfi Latin alfabesinden alınmıştır.

Sesbilgisi bakımından f; katı, titreşimsiz, sızmalı bir dişbudak sesdeşidir. Türk dilinin ana sesleri arasında yer almaz. Türkiye Türkçesinde yalnızca yabancı dillerden alınan sözcüklerin ve ses taklidi sözcüklerin ön sesinde yer alır (fabrika, fener, felsefe; fosur fosur, fıkır fıkır vb). Türkçe sözcüklerin içi seslerinde görülen fler Ana Türkçedeki b’nin önce v’ye, sonra f ye dönüşmesinden oluşmuştur (öbke, -övge-öfke; yubka-yufka vb). Ses taklidi sözcüklerde de iç seslerde yer alır (püfür püfür vb). Kimi yabancı sözcüklerdeki v ve p sesleri fye dönüşmüştür (bottine-fotin; phaeton-payton-fayton vb). Anadolu ağızlarında ise kimi ön, iç ve son ses b ve v’ler f biçiminde söylenir (vişne-fişne; vahşi-fahşi vb). Tatarca, Yakutça, Balkarca vb. Türkiye Türkçesi dışındaki Türk lehçelerindeki kimi f sesleri, b, p ya da v seslerinden türemiştir. (Eski Türkçedeki yaprak anlamına yapırak sözcüğü Balkarcada zafrak, Çağataycada yafrak, Tatarcada yafrak biçiminde söylenir). Kırgızcada, kimi yabancı sözcüklerin ön seslerindeki fler b’ye dönüşmüştür (felaket-balaket; fayda-bayda; feda-beda vb).


1 Yorum

  1. Türker Özpınar on

    faale, işçi
    fail, günahkâr, mukassır
    faraş, hakendaz
    fasile, familya
    fecaat, facia, musibet
    fert, birey
    fıkıh, islam hukuku
    firar, kaçış
    fıskiye, fevvare
    folklor, halk bilimi

Reply To Türker Özpınar Cancel Reply