F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler, Anlamları, Eş Anlamlılar Sözlüğü

1
Advertisement

F harfi, Türkçede bulunan F harfi ile başlayan eş anlamlı sözcükler, kelimeler listesi ve anlamları. F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler

F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler

Kaynak: pngegg.com

F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler

  • faal: 1. çalışkan, hamarat. 2.canlı. 3. aktif. 4. etkin,
  • faaliyet: 1. çalışkanlık, hamaratlık. 2. kıpırdanış, canlılık, hamaratlık,
  • fahiş: aşırı.
  • fahri: onursal,
  • faik: üstün.
  • fakat: yalnız, ama, lâkin,
  • fakir: yoksul, zavallı,
  • fâni: ölümlü, kalımsız,
  • faraziye: varsayım,
  • fark: ayrım,
  • farklı: değişik,
  • farksız: aynı, ayrımsız,
  • fasarya: boş, anlamsız,
  • fasıl: bölüm,
  • fasıla: aralık, ara.
  • fasılasız: biteviye, arasız, aralıksız,
  • fatih: fetheden,
  • fayda: çıkar, yarar,
  • faydalanmak: yararlanmak,
  • faydasız: yararsız,
  • fazilet: erdem.
  • feci: 1. acıklı. 2. trajik,
  • feda etmek: 1. gözden çıkarmak. 2. harcamak,
  • fedakârlık: esirgemezlik, özveri.
  • felâket: yıkım, afet, kaza.
  • felç: inme.
  • fena: kötü, üzücü,
  • fenalaşmak: ağırlaşmak, kötüleşmek,
  • fenalık: kötülük,
  • fent: hile, düzen,
  • fer: 1. parlaklık, aydınlık. 2.canlılık,
  • feragat: vazgeçmek,
  • ferah: 1. sıkıntısız. 2. sevinçli. 3. geniş,
  • feraset: 1. anlayış. 2. kavrayış.
  • ferdi: 1. şahsi. 2. özel. 3. bireysel. 4. kişisel,
  • ferman: buyruk,
  • fersiz: donuk,
  • fert: birey.
  • feryat: haykırış, çığlık.
  • fesat: 1. bozukluk. 2. arabozucu. 3. karışıklık,
  • feshetmek: 1. dağıtmak. 2. kapatmak. 3. kaldırmak. 4. bozmak,
  • feyz: verimlilik, gürlük,
  • feza: uzay.
  • fiil: 1. eylem. 2. iş. 3. davranış.
  • fikir: düşünce.
  • filtre: süzgeç.
  • final: bitiş.
  • firar: kaçma.
  • firkat: ayrılık.
  • fire: eksilme.
  • fistan: entari.
  • fitne: geçimsizlik, kargaşa.
  • fitnelemek: gammazlamak.
  • fiyaka: gösteriş, çalım,
  • fiyasko: başarısızlık,
  • flavta: flüt.
  • folklor: halkbilimi,
fonetik: sesbilim.
  • form: biçim, şekil,
  • formalite: yöntem, işlem,
  • fos: çürük, temelsiz, boş.
  • fotometre: ışıkölçer,
  • frenlemek: engellemek,
  • fuar: panayır,
  • fukara: fakir.
  • fuzuli: 1. yersiz. 2. gereksiz. 3. boş.
  • fütuhat: fetihler,
  • fütur: bezginlik,
  • fütursuz: umursamaz,
  • füsunkâr: büyüleyici.

F Harfi Özellikleri

F; Türk alfabesinin 7. harfidir. Dişdudak ünsüzlerinin ötümsüzüdür. F sesi birçok alfabede ana sesler arasında yer almaz. Sümer, Akkat, Ana Sami, Ana Hint-Avrupa, Ana Altay, Ana Malinezya-Polinezya gibi dillerin kimi kollarında bu sesin w, ph ve p seslerinden türediği saptanmıştır. F sesini belirlemek için Sanskrit, Yunan, Kore ve Tibet dillerinde ph kullanılmıştır. Latince / ise Sami dillerdeki wa’dan türemiştir. F, ana ses olarak Eski Mısır, Kopt, Eski Kıbrıs-Numidya, Çin, Japon, İber alfabelerinde yer alır. Türkçede Orhun ve Yenisey yazıtlarında f sesini belirleyen bir simge yoktur. Budacı ve Maniheyci metinlerin Uygurca döneminde Türkçeye çevrilişi sırasında f harfi başlangıçta yalnızca yabancı sözcüklerde kullanılırken, giderek Türkçe sözcüklerde de kullanılmıştır. F, Uygarcada w sesini belirleyen harfin üzerine bir nokta konularak gösterilmiştir. Türk Mani yazısında yer alan f ve ph, p’nin üzerine bir nokta konularak belirlenmiştir. Osmanlıcadaki f Arap, günümüz Türk alfabesindeki f harfi Latin alfabesinden alınmıştır.

Sesbilgisi bakımından f; katı, titreşimsiz, sızmalı bir dişbudak sesdeşidir. Türk dilinin ana sesleri arasında yer almaz. Türkiye Türkçesinde yalnızca yabancı dillerden alınan sözcüklerin ve ses taklidi sözcüklerin ön sesinde yer alır (fabrika, fener, felsefe; fosur fosur, fıkır fıkır vb). Türkçe sözcüklerin içi seslerinde görülen fler Ana Türkçedeki b’nin önce v’ye, sonra f ye dönüşmesinden oluşmuştur (öbke, -övge-öfke; yubka-yufka vb). Ses taklidi sözcüklerde de iç seslerde yer alır (püfür püfür vb). Kimi yabancı sözcüklerdeki v ve p sesleri fye dönüşmüştür (bottine-fotin; phaeton-payton-fayton vb). Anadolu ağızlarında ise kimi ön, iç ve son ses b ve v’ler f biçiminde söylenir (vişne-fişne; vahşi-fahşi vb). Tatarca, Yakutça, Balkarca vb. Türkiye Türkçesi dışındaki Türk lehçelerindeki kimi f sesleri, b, p ya da v seslerinden türemiştir. (Eski Türkçedeki yaprak anlamına yapırak sözcüğü Balkarcada zafrak, Çağataycada yafrak, Tatarcada yafrak biçiminde söylenir). Kırgızcada, kimi yabancı sözcüklerin ön seslerindeki fler b’ye dönüşmüştür (felaket-balaket; fayda-bayda; feda-beda vb).


1 Yorum

  1. Türker Özpınar on

    faale, işçi
    fail, günahkâr, mukassır
    faraş, hakendaz
    fasile, familya
    fecaat, facia, musibet
    fert, birey
    fıkıh, islam hukuku
    firar, kaçış
    fıskiye, fevvare
    folklor, halk bilimi

Leave A Reply