Giresun ili nerededir? Giresun ilinin ilçeleri, iklimi, bitki örtüsü, yüzey şekilleri, özellikleri ile ilgili bilgi.
GİRESUN
Yüzölçümü: 6.934 km2.
İlçeleri: Merkez, Alucra, Bulancak, Çanakçı, Çamoluk, Dereli, Doğankent, Espiye, Eynesil, Görele, Güce, Keşap, Piraziz, Şebinkarahisar,Tirebolu, Yağlıdere.
Karadeniz Bölgesi’nin Doğu Karadeniz Bölümü’nde il ve bu ilin merkezi kenttir. 37°50 ve 39° 12 doğu boylamlarıyla 40°07 ve 41°08 kuzey enlemleri arasında kalan il toprakları; kuzeyden Karadeniz; doğudan Trabzon ve Gümüşhane; batıdan Ordu, güneyden Sivas ve Erzincan illeriyle çevrilidir.
Yüzey Şekilleri: Doğu Karadeniz Sıradağları’nın orta kesimi üzerinde yer alan Giresun topraklarının % 94’ünü dağlar oluşturur. İl sınırları içerisinde kalan dağlar, Giresun Dağları adını alır. Karadeniz kıyısına koşut olarak uzanan dağlar, kıyıda dar bir şerit bırakarak yükselir ve genelde 2.500 m’nin üzerine çıkar (Cankurtarantepe 3.278 m, Gavur Dağı 3.248 m, Karakaştepe 3.107 m, Küçükkor Tepesi 3.044 m, Kırkızlar Tepesi 3.002 m, Erimez Tepesi 2.701 m). Doğuda Balaban Dağları 3.331 m’ye, güneyde Berdiga Dağları 2.333 m’ye, Aksu Irmağı’nın batısındaki dağlık alan (Karagöl Dağları) 2.935 m’ye ulaşır. Dağlar üzerinde alpin çayırlarla kaplı irili ufaklı yaylalar vardır (Kulakkaya, Karagül, Tamdene, Bektaş, Kümbet), Karadeniz’e inen yamaçlarda gür akışlı ırmaklar göze çarpar. Başlıca ırmaklar arasında ilin güneyinde doğu-batı yönünde akan Kelkit Irmağı (378 km), Doğankent (Harşit 160 km) Çayı, Özlücedere, Yağlıdere, Aksu, Pazarsuyu sayılabilir. Dağların yüksek kesimlerinde irili ufaklı buzul göllerinin en önemlisi Karagöl’dür.
İklim ve Bitki Örtüsü: Karadeniz ikliminin etkisi altındaki ilde, yazlar sıcak, kışlar ılıman geçer. Kışlar daha yağışlı olmakla birlikte yağışın mevsimlere dağılışı oldukça düzenlidir. Yıllık ortalama sıcaklık 14.2°C, en soğuk ay şubat (ortalama 7°C), en sıcak ay ağustos (ortalama 22.5°C). Bugüne kadar ölçülen en yüksek sıcaklık 37.3°C (1952), en düşük ise -9.8°C (1960), 0°C’deki gün sayısı 9.4, 30°C’ nin üzerindeki gün sayısı 2.7’dir. Yıllık ortalama yağış tutarı 1.297.8 mm, en yüksek yağış dönemi sonbahar (ortalama 143 mm), en düşük yağış dönemi yaz (ortalama 81 mm) mevsiminde gerçekleşir. Yağış yükseltiye bağlı olarak artar. En yağışlı ay kasım (148.9 mm), en kurak ay mayıstır (61 mm). Ortalama yağış gün sayısı 201.6, kar yağışlı gün sayısı 5.0, donlu gün sayısı 9.4, egemen rüzgâr yönü güneydoğu, güney ve kuzeydoğudur.
Giresun’un kıyı kesimi yamaçlarında, elverişli tüm topraklarda fındık yetiştirildiğinden doğal bitki örtüsü ormanlar, fındığın yetişme sınırının üzerine çekilmiştir. Kuzey yamaçları genelde kayın ormanlarıyla kaplıdır. Yükseklere çıkıldıkça köknar ve ladin ormanları görülür. 1.000-1.500 m’ye kadar geniş yapraklı ağaçlardan oluşan ormanlar, daha yukarılarda yerlerini ibrelilere bırakır. Zengin bir ormanaltı örtüsünün en dikkat çeken türü mor ve sarı çiçekli ormangülüdür. Orman içerisindeki karışık halde kızılağaç, akçaağaç, kestane, titrek, kavak, meşe gibi geniş yapraklı ağaç türlerine rastlanır. 1.500-2.000 m yüksekliklerde ladin ormanları arasında geniş çayırlarla kaplı yaylalar uzanır.
Tarım ve Ekonomi: Ekonomi, genelde tarıma dayanır. İl topraklarının % 33.5’ini çayır ve otlaklar, % 19.5’ini ekili dikili alanlar, % 18’ini ormanlar, kalan % 29’unu kıraç alanlar oluşturur. Tahıl üretiminde ilk sırayı mısır ve buğday; baklagillerden fiğ; yumrulu bitkilerden patates alır. Tütün ekimi yapılan tek endüstri bitkisidir. Verimli kıyı düzlükleri ve vadi tabanlarında elverişli yerlerde yapılan sebze ve meyve üretimi il tüketimine yöneliktir (lahana, pırasa, baklagil sebzeler, meyvesi yenen sebzeler, soğansı ve yumru kök sebzeler). Giresun, fındık üretiminde ülkenin en önde gelen yöresidir. Fındık dışında da çeşitli meyveler yetiştirilir (armut, elma, erik, kiraz, şeftali, ceviz, dut, üzüm). Çay yaprağı üretimi de önemlidir. Dağlardaki geniş yaylalarla hayvancılığa elverişli meralar vardır. Hayvancılığın küçükbaş türü yaygın olmakla birlikte büyükbaş hayvancılık da yapılır (koyun, kılkeçisi, inek, dana, manda). Arıcılık ve kümes hayvancılığı gelişme halindedir. Kıyı kesiminde balıkçılık önemli bir geçim kaynağıdır. Hamsi, istavrit, “başta olmak üzere, çeşitli balıklar avlanır. Endüstri etkinlikleri tarım ürünlerine dayalıdır.
İl, yeraltı kaynakları varlığı açısından zengindir: Bakır, çinko, kaolin, kil, bakırlı pirit, kurşun, uranyum, flüorit manganez, mermer, vb.
