Gotik heykel nedir? Gotik heykel sanatının özellikleri, sanatçıları, hakkında bilgi.
Gotik Heykel; Gotik sanat anlayışında heykeller, kilise ana kapıların yanına ağırbaşlı diziler halinde sıralanırdı. Kiliselerin dış yüzleri Tevrat ve İncil’den alınmış konuları anlatan heykellerle bezenirdi. Sanatçılar, giderek giysi kıvrımları altından gövdenin yapısını sezdiren bir ustalık elde ettiler. 12. yüzyılda kuzeyli heykelcilerin başlıca görevi katedraller için çalışmaktı. 13. yüzyılın ikinci yarısında İtalyan heykelcisi Nicola Pisano (1220/5-1284?) Fransız ustalarına özenip doğayı daha iyi imgeleştirme amacıyla klasik heykel sanatının yöntemlerini inceledi.
14. yüzyıl heykel sanatının en güzel örnekleri özel şapeller için yapılmış değerli madenden ve fildişinden heykellerdi. Figürlere eğim verilerek katılık izleniminden kaçınılması da bu yüzyılda gerçekleştirildi. İlk heykel yalnız dinle ilişkili olmasına karşın sonraları ölümlüler de betimlenmeye başlandı; tek figürden çok figüre geçildi. 13. yüzyıldan sonra heykeller ölümlü insanlara benzemeye yöneldi. Meryem, kutsal bir kadın olduğu kadar yalnızca, bir ana olarak da canlandırılıyordu. Örneğin Paris Notre-Dame Kilisesi ve Amiens Katedrali’ndeki Meryem heykelleri böyledir. İngiliz gotik mimarlığına bağlı heykele ancak 13. yüzyıldan sonra yer verildi. Almanya’da ise Bamberg Katedrali’nden başlayarak heykele her zaman ağırlık verildi. Giderek Alman heykelciliği doğaya daha bağlı, bağımsız bir yön aldı. 14. yüzyılda Floransa’da Andrea Pisano, Pisa Vaftizevi’ne yaptığı 28 kabartmayla bezeli tunç kapı, heykel ve kabartma sanatının gelişimini özendirdi. Aynı yüzyılda, mermer lahitlerin üzerine kabartmalar yapıldı.
