Mustafa Kemal Atatürk ve devrim arkadaşları tarafından yapılan ilk işlerden birisi olan halifeliğin kaldırılması ile ilgili kısa bilgi.
Halifelik Osmanlı İmparatorluğu’na Yavuz Sultan Selim’in 1517 yılında Mısır’ı Osmanlı ülkesine katmasıyla geçmişti. Halife olan Osmanlı padişahları, Müslüman ülkelerin halkına ve topraklarına kolaylıkla sahip olunacağı inancını taşıyorlardı. Osmanlı İmparatorluğunun en güçlü zamanında bile, Arap halkının Türklerle birlikte yaşayamayacağı gerçeği ortaya çıkmıştı. Verimli toprakları bulunmayan Arap ülkelerinin halkı tembeldi. Osmanlı İmparatorluğu bu aç ve tembel halkı beslemek zorunda kalıyordu. Osmanlı İmparatorluğumun son zamanlarında ise, devletin düşmanları ile savaşları sürerken, Türklerin yanında olması gereken Arapların, düşmanlarla işbirliği yaptığı çokça görüldü.
Hatta son dönem aklı başında olan Osmanlı padişahları dahi artık halifeliğin dini değil siyasi bir makam haline geldiğini ancak özellikle Avrupalı devletlerin politikaları karşısında halifelik makamının dahi bir işe yaramadığını açıkça belirtmekteydiler.
Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan soma halifeliğin cumhuriyet yönetimi için zararlı olacağı görüşü benimsendi. Son halife Abdülmecit Efendi, verilen halifelik görevinden başka işlerde de kendisini yetkili gördü. Ulusal egemenliğimiz için, bu davranışları uygun bulmayan Gazi Mustafa Kemal, kesin bir karar almak için gereken kanunu Büyük Millet Meclisi’nden çıkarttı, (3 Mart 1924). O gün mecliste kabul edilen yasalarla halifelik kalkıyor, Osmanoğulları ailesi Türkiye dışına çıkarılıyordu. Bu suretle Türkiye Cumhuriyeti, bir kez daha yeniden kuruluyordu.
