Honore Gabriel Mirabeau kimdir? Fransa tarihinin tartışmalı karakterlerinden Honore Gabriel Mirabeau hayatı, biyografisi, siyasi kariyeri hakkında bilgi.
Kaynak : wikipedia.org
Honore Gabriel Mirabeau; Fransız politikacısıdır (Le Bignon/Gatinais 1749 – Paris 1791). Mirabeau Kontu, diğer güçlerin yanı sıra bir Fransız devrimci, yazar, diplomat, mason, gazeteci ve politikacıydı. Marquis de Mirabeau ve “İnsanların Dostu” (1756) adlı ekonomist yazarı Victor Riquetti ile Pierre-Buffière Baronesi Marie-Geneviève de Vassan arasındaki evliliğin oğlu, eğitimi katı ve şiddetliydi. Özellikle Fransız Parlamentosu’nda hitabetiyle dikkat çekti ve halk tarafından konuşmacıları olarak tanındı. Döneminde tartışmalı bir şahsiyet, hapiste geçirdiği süre ve karıştığı sayısız skandal, onun Parlamento vekilliği yapmasına ve Üçüncü Zümrenin temsilcisi olarak Zümreler Geneline ulaşmasına engel olmadı. ” Halkın hatibi ” ve ” Provence meşalesi ” (ilk kez milletvekili seçildiği bir Fransız bölgesi) gibi lakaplarla biliniyordu.
Diplomasi ve Casusluk
1785’te, Kral Louis XVI’nın emriyle bir Fransız-Prusya yakınlaşmasını yürütmeyi amaçlayan bir Fransız bakanı için özel bir görevle Prusya’ya gitti . Prusya kralı II. Federico , bakanlıktan gönderdiği teklifi reddetti. Ancak, ölümü üzerine Honoré Gabriel, halefi ve yeğeni Kral Frederick William II’ye hizmetlerini sundu ve açık bir mektupta liberalizm, özgür adalet ve özgürlük hakkı, istihdam ve eğitim düzeninde siyasi reformlar önerdi. Hükümdarın ilgisizliğine kin duyarak intikamını , aydınlanmış bir despotizmin hicvi olan Berlin Mahkemesinin Gizli Tarihi’ni yayınlayarak aldı.. Bu yayını, ilk bakışta bir arkadaşın diğerine yazdığı basit bir mektup gibi görünen, ancak şehvetli ve cinsel inisiyasyon hakkında şehvetli bir hikaye içeren The Education of Laura izledi. Nietzsche daha sonra kitabı övecek ve Marquis de Mirabeau zamanında soylu kadınların konuşmasının ve hissetmesinin yasak olduğu her şey hakkında olduğunu savunacaktı.
Musa Mendelssohn ve Yahudilerin siyasi reformu hakkında bir anı yazdı ve adaylığının reddedildiği 1788’de düzenlenen Ayan Meclisi’ne katılmak için düzenlemeler yaptı.
1789’dan başlayarak, Provence’ta ayrıcalığa karşı kampanya yürüttü ve yoksullar arasında çok popüler bir karakter haline geldi. El Correo de Provence’ı kurdu ve imtiyazlarla bağlantılı adaletsizlikleri kınayan birkaç yazı yayınlayarak Siyahların Dostları Derneği’ne katıldı . Daha sonra, hem Marsilya hem de Aix için Üçüncü Zümreden Milletvekili seçildi ve ikincisini seçti. Paris’te diğer milletvekilleriyle bir anlaşmaya varmak için başarısız oldu. Son olarak, 17 Ağustos’ta İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirgesi taslağını sundu ve 19 Eylül’de din adamlarının veya din adamlarının malvarlıklarının millileştirilmesini destekleyen “vatansever katkı” için oy kullandı.
Hitabet becerileri, popüler sınıfların desteği ve siyasi eylemleri onu 1789’da Amerika Birleşik Devletleri Genel Adayı olmaya itti. Akranları tarafından seçilmedi, ancak Aix-en-Provence’ın Üçüncü Zabıtası lehinde oy kullandı. Honoré Gabriel ve Estates General’de sandalyesini aldı. Orada, Provençal ulusunu haklı çıkarması ve Marquis de Mirabeau’dan Mektuplar (1789) onu Fransız siyasetinin merkezine yerleştirdi. Onun parlak hitabı ve Üçüncü Zümreyi savunmak için yaptığı çalışmalar sonunda onu Ulusal Kurucu Meclisin başkanı yaptı ve bundan İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirgesi , Kraliyet Vetosu, Savaş Bildirgesi Yasasıve Ruhban Sınıfının Sivil Anayasası.
Kralın gücünün Meclis’in gücüne karşı koyabileceği güçlü ve ağır bir anayasal monarşinin destekçisi olarak, “veto” hakkı da dahil olmak üzere kraliyet imtiyazlarını savundu. Ekim 1789’da Kral’a Rouen’e gitmesini tavsiye eden bir hatıra verdi. Bakanlar portföyüne erişmek isteyen Meclis, 7 Kasım’da milletvekili ve bakanlık görevlerinin aynı kişide toplanmasını yasaklayan bir kararname ile aleyhinde oy kullandı. O andan itibaren, aşırılıkçı önlemlerden yana oldu ve krala şiddetli toplumsal huzursuzluk yaratmayı amaçlayan iddialı bir yolsuzluk ve propaganda planı sundu. Kral daha sonra Paris’i terk edecek, Meclisi dağıtacak ve Ulus’a başvuracak, hatta başkenti abluka ve kıtlıkla ezecekti.
Hâlâ mutlakiyetçilikle savaşan Mirabeau, yine de İngiliz modelinden ilham alan bir anayasal monarşik iktidarın savunucusuydu. Bakanlık portföylerine ulaşamadığı için, Mayıs 1790’dan itibaren XVI. Her şeye rağmen, 2 Nisan 1791’de bunu ulusal bir yas olarak hissederek erken öldüğünde popülaritesi hala çok büyüktü.
Vücudu, Devrim’deki cesetlerin sergilenmesinin ilk törenlerinden birinde Pantheon’a görkemli bir şekilde gömüldü. 1793’te, XVI. Louis’nin demir kabinesindeki , krallara aşinalığını ve hükümdardan emekli maaşı aldığını kanıtlayan belgeler keşfedildiğinde, oradan kaldırıldı.
