İ Harfi nedir? İ Harfinin özellikleri, İ harfinin tarihçesi, i harfi ile ilgili bilgi.
İ, i, Türk alfabesinin 12. harfi ve seslilerin dördüncüsü; sesbilim açısından düz, ince ve dar bir ünlüdür. Sıralama ve sınıflandırmada dokuzuncu maddenin başına getirilir. Orhun alfabesinde “İ” ile birlikte aynı işaretle gösterilmiştir. Uygur alfabesinde de “ı” ve “i” aynı işaretle gösterilir. Osmanlıcada “elifye” ve “ayyi” harfleriyle başlayan ve ince sesli okunan sözcüklerin sesini karşılar. Sözcük ortasında ve sonunda yalnız “ye” harfiyle gösterilirdi. “i” bizde kullanılan biçimiyle yalnız Latin temeline dayalı alfabelerde bulunur. Yunan alfabesindeki kullanım biçimi Fenike yazısından geçmiştir. “i”nin klasik biçimine İÖ 3. yüzyılda Romalılar döneminde rastlanır. 15. yüzyılda da noktalı biçimi yaygınlaştı. Türkçede sözcük başında,ortasında ve sonunda kullanılabilir (ilik, eğitim, çivi). Türkçeye giren yabancı sözcüklere katılınca onların söyleyiş ve yazımını değiştirir. (ilm-ilim, keyf-keyif, brillantini-briyantin, liman-ilimon, reis-ireis, gibi). Dilimizde bulunmayan uzun “i” yi karşılamak için özellikle Anadolu ağızlarında ses kaynaşmaları ve hece binişimleri yapılır ya da “i”nin üstüne şapka konarak bu gereksinim karşılanır (divan, ima, millî gibi). Türk lehçeleri içinde yalnız anadilimizdeki biçim ve söylenişi korur. “i” İyot elementinin simgesi (kim).
