1968 Olimpiyatlarında Mexico City’de 200 metre finali koşulmuş. Amerikalı (siyah) atletler Tommie Smith ile John Carlos birinci ve üçüncü gelirken, ikinciliği Avustralyalı (beyaz) Peter Norman kazanmış.
Tommie Smith ve John Carlos, 1968 Meksika Olimpiyatları’nda 200 metre koşusunda birinci ve üçüncü oldular. Ancak, bu zaferin ardında büyük bir siyasi mesaj vardı. Yarışın sonunda, Smith ve Carlos, yarışmada giydikleri siyah eldivenlerle, kaldırdıkları yumruklarını havaya kaldırdılar ve siyah güç sembolü olarak adlandırılan bu hareketi yaparak ırk ayrımcılığına ve siyahların haklarına dikkat çekmek istediler. Bu hareket, o dönemde büyük tepkilere neden oldu ve iki sporcu Olimpiyatlardan diskalifiye edildi.
Ancak, bu protestonun üçüncü bir kişiyle birlikte yapıldığı unutulmamalıdır: Avustralyalı koşucu Peter Norman. Yarışta ikinci olarak madalya kazanan Norman, aynı zamanda Smith ve Carlos’un mesajını destekledi ve onların protestolarına katılmak için kendi siyah-beyaz bir insan hakları rozeti taktı. Bu davranışı, o dönemde Avustralya’da bile olumsuz tepkilere neden oldu ve Norman, ülkesinde haksız bir şekilde eleştirildi ve takımından da dışlandı.
Ancak, Norman’ın bu hareketi, zaman içinde daha fazla anlaşılmaya başlandı. 2006 yılında, Smith ve Carlos, Norman’ın hatırasına saygı göstermek için onun cenaze töreninde birer taşıyıcı olarak yer aldılar. Ayrıca, 2012 yılında Avustralya Parlamentosu, Norman’ın olimpiyat zaferini ve insan haklarına duyduğu bağlılığı takdir etmek için bir karar aldı.
Bu olay, insan hakları ve eşitlik mücadelesinin bir sembolü olarak anılıyor ve Norman’ın destekleyici davranışı, tarih boyunca yapılan büyük protestolarda bile sessiz kalanların güçlü bir hatırlatıcısı olarak kalıyor.
Peter Norman Bu Olaydan Sonra Neler Yaşadı?
Peter Norman, 1968 Olimpiyatları’ndan sonra protestoya katıldığı için ülkesinde büyük bir baskıya maruz kaldı. Norman, halkın çoğunluğunun desteklediği beyaz Avustralya politikasına karşı çıkması nedeniyle eleştirildi ve dışlandı. Norman, ülkesinin ulusal atletizm takımından da ertesi yılın Olimpiyatları’na katılamadı.
Norman, yarattığı etkinin farkında olmasına rağmen, bu hareketi yapmaktan asla pişman olmadı. Onun için, insan hakları mücadelesi her şeyden önemliydi ve bunun için cesaret göstermek gerekiyordu.
Norman, atletizmden emekli olduktan sonra bir öğretmen ve antrenör olarak çalıştı ve genç atletlere insan hakları ve eşitliğin önemini öğretmeye devam etti. Ancak, Norman’ın destekleyici davranışı nedeniyle hayatının geri kalanında hiçbir resmi tanınma alamadığı için ekonomik zorluklar yaşadı.
Peter Norman, 2006 yılında kalp krizi geçirerek hayatını kaybetti. Ancak, olimpiyat tarihindeki en etkili protestolardan birine katılan ve insan hakları için cesurca hareket eden bir sporcu olarak hatırlanmaktadır. 2008’de, Smith ve Carlos, Norman’ın anısını onurlandırmak için bir anıtın açılışına katıldılar ve onun cesaretine saygılarını dile getirdiler.
