Anne ve babaların çocuklara karşı görev ve sorumlulukları nelerdir? İslam dinindeki bu görevler ve önemi hakkında bilgi.
Gerçekte ana ve baba için eğer bunlar dejenere bir karaktere sahip değillerse evlat sevgisinden daha üstün bir sevgi düşünülmesi güçtür. Onlar ömürlerinin çoğu zaman gençlikle donatılmış güzel yıllarını çocuklarını büyütüp yetiştirmek uğrunda harcarlar; bazen hatta heba da ederler, Ancak düzensiz bir sevgi, ihtimamsız bir şefkat yeterli değildir. çocuğu hem bu dünya hem de ahiret için teçhiz edilmiş bir şekilde yetiştirmeye çok emek harcamak icab eder. Onun din ve dünyasının mamurluğu uğrunda planlı ve disiplinli olmak kaydıyla zaman, para, emek harcamakta hiç bir kusur, hiç bir engel düşünülmemelidir. Şüphesiz maddi imkanların üstüne çıkarak, çocuğu borç ve harçla lüks bir hayat adayı olacakmış gibi eğitmek, ya da baskı altında her türlü özgürlüğü kısıtlı ve çekingen yetiştirmek amacımız değildir. Ana ve baba çocuklarına okulun verdiğinin üstünde ve ondan ayrı olarak bir “Din terbiyesi” vermelidir. İslamın ve imanın şartlarını, ahlak kurallarını, insanlara şefkatle muameleyi, vatan ve millet sevgisini çocuk ilk planda aile ocağında öğrenmelidir. Bunlar ana ve babanın çocuklarına karşı dini ve sosyal ödevlerinin başında gelir.
Cenab-ı Hakk, Kelam-ı Kadiminde kendileri iman ettikten sonra zürriyetleri de iman edenlere müjdeler vermekte ve şöyle buyurmaktadır: “iman edip te zürriyetleri de iman ile kendilerine tabii olanlar yok mu biz onların nesillerini de kendilerine kattık. Kendilerinin amelinden bir şey de eksiltmedik. Herkes kazancı mukabilinde bir rehindir.”
Burada “Kendilerine kattık” tan muradın: Birlikte cennete koyduk anlamına geldiği tefsirlerde (Kur’an yorumlarında) söz konusu olmuştur. Bu ayetten ve başka din bilgilerinden anlaşılabilir ki: Ebeveyn (ana-baba) çocuklarından sorumludur.
Ancak bu sorumluluk durumu ergenlik çağına erişip evlat kendi hal ve hareketini kendisi sevk ve idare edebilecek döneme kadar sürer. Yoksa yaşını, başını almış mesela evlenip çoluk çocuk sahibi olmuş bir kimsenin ne anası ondan sorumlu dur, ne de babası. Aslında din işlerinde mala da, evlada da güven olmaz. Bunlar bizler için birer sınavdır. Kur’an-ı Kerim bu konuda Müslümanlar’ı şu yolda aydınlatır: “Bilin ki; mallarınız da, evladına da ancak birer imtihandır; büyük mükafat ise şüphesiz Allah katındadır.”
Peygamberimiz: “Çocuklarınıza hoş muamele ediniz, ve onları güzel terbiye ediniz” buyurmuştur. Ve bir başka zaman da şöyle demişlerdir: “Hiç bir baba çocuğuna güzel terbiyeden daha üstün bir armağan vermiş olamaz.” Bu konuda son olarak şuna da işaret edelim: Ailenin çocukları arasında ayırım yapmaması lazımdır. Onlara beddua da etmemelidir. Daima iyiliklerini arzu ederek daha mutlu yaşamalarına hayır duada bulunmalıdır.
