Karanfil çiçeği nasıl yetiştirilir, hangi ortama, nasıl dikilir, nasıl çoğaltılır? Karanfil çiçeğinin bakımı ve hastalıkları.
Kaynak: pixabay.com
Evde, küçük saksılarda bile kolayca yetiştirilebilen bir çiçektir. Dayanıklıdır da. Saksıdayken bile, güneşten, yağmurdan, soğuktan kolay kolay etkilenmez.
Karanfil yetiştirmek için, 15-20 santim çapında saksılara kumlu, elenmiş bahçe toprağı doldurulur. Mart, nisan aylarında, fideler saksılara gömülür. Fideleri toprağın içine 4 – 5 santime kadar daldırmak yeter. Büyük çiçekler elde etmek için, yanlardaki küçük çiçekleri koparmalıdır. Bitki uzadıkça da, devrilmemesi için, yanma bir sopa dikip ona bağlamalıdır. Haftada-bir yapay gübre şerbetiyle sulamak yararlıdır. Kışın ılık bir yere konmuşsa, bütün yıl çiçek açabilir.
Karanfilin Çoğaltılması
Çelik
Karanfil fidanının yeni sürmüş dallarının mümkünse ökçe-li olarak alınıp dikilmesiyle yapılır. Çelik alınacak bitkiler kuvvetli ve hastalıksız olmalı çelikler dik dallardan alınmalıdır. Çelik yapma zamanı ağustostan şubata kadar sürer. Kışın sıcak camekâna yapılmak icap ettiği halde yaz çelikleri açıkta yapılabilir. Camekânda yapılan çelikler bir yıl, açıkta yapılanlar ertesi yıl çiçeklenirler. Alman çelikler 6-8 cm. boyunda olmalı ve yaprakları ortalarından kesilmelidir. 4-6 hafta sonra kökleşen çelikler saksılarda şaşırtma yapıldıktan sonra yerlerine konur, ya da saksıda bırakılırlar. Çelikler yapıldıktan sonra hafif sulanırlar. Çünkü karanfil çelikleri çürümeye çok müsaittir. Camekândaki çelikler havalandırılmalı ve sıcak günlerde hasırla gölgelendirilmelidir.
Çin karanfilleri nisanda, yastığa ekilip, yastıkta, ya da güneşli taraftaki fidelikte şaşırtma yapıldıktan sonra, mayısta yerlerine konur.
Bunlar yazın çiçeklenirler. Nisan-mayısta fideliğe ekilip mayıs-haziranda yerlerine konan karanfiller hazirandan eylüle kadar çiçek açarlar. Bu iki usulden başka, ağustos-eylül-de fideliğe ekilip dondan korunmak için bir duvar dibindeki fidelikte şaşırtma yapıldığı da olur.
Kaynak: pixabay.com
Daldırma
Yazın yapılır. Çiçeksiz ana fidanın dalları koparılmadan toprağa yatırılır. Toprağa değen yerleri çakı ile biraz kesilir ve bir çatal ile toprağa tutturulur. Toprak, harçlı ve nemli tutulmalıdır.
Saksı veya tarlalarda yetişen karanfillerin kuvvetlenmesi ve dallarının çoğalması için uçları, büyük çiçek almak için de dalların tepesinde bir konca bırakılarak ötekileri koparılır. Karanfil, kuraklıktan ziyade nemden korktuğundan havadar yerler ister. Bunun için saksılarını toprağa gömmek, rutubetli yerlerde tutmak, dalları sık sık bağlamak karanfilin ölmesine sebep olur. Nemden korunmak için saksıları kışın limonluklara almalıdır.
Karanfil Çiçeğinin Hastalıkları
Kaynak: pixabay.com
Karanfillerin başlıca hastalıkları şunlardır:
- Fusaryum. — Karanfilin köküne düşman bir mantar hastalığı olup bitkinin boğazını çürütür. Yaş gübre ve nem bu hastalığa sebep olur. Hastalık bulaşıcı olduğundan böyle toprağa bir müddet karanfil dikilmemeli, hastalıklı fidanlar yakılmalıdır.
- Toprak Kurdu. — Toprak içinde kökleri kemirir ve fideyi kurutur. Pideler dikilirken ayıklamalı. Kurt özellikle saksıya arız olur. Saksı altına küçük bir çukur açılıp toplananları yok etmelidir.
- Pas Hastalığı. — Dal ve yapraklarda görülür. Yağmurlu havalarda meydana gelir. Yağmurlu havalardan sonra kükürt serpmelidir.
- Üromis. — Mantar hastalığıdır. Esmer lekelerden anlaşılır. Onda bir oranında permanganat eriyiği serpmelidir.
- Akleke. — Mantar hastalığıdır. Cam altında yaşayan fidanlarda görülür. Kükürt serperek tedavi edilir.
Bu hastalıklardan başka basralar, sümüklü böcekler, kırmızı örümcekler, kulağa kaçan kurtlar, tirpisler gonca ve çiçeklere musallat olur. Bunlar için, bitkilere tatbik edilen cinsten böcek ilâcı kullanmalıdır.
