Kibir ne anlama gelir? Kibir kelimesinin terimler sözlüklerindeki anlamı nedir, Kibrin zararları ve dinimizde kibre yaklaşım hakkında bilgi.
KİBİR ANLAMI
- “Kibir”
Kendini beğenme, başkalarından üstün tutma, büyüklenme, benlik, gurur
“Kibirden vazgeçersek sevimli oluruz.” – C. Meriç - “kibrine dokunmak “
gururu zedelenmek
“Ayan azası olduğu için bekleme salonunda birkaç dakika kalmak bile kibrine dokunmuştu.” – F. R. Atay - “kibrine yedirememek “
gururuna dokunmak
“Sütninenin üstüne düşmeyi kibrine yediremediği için merak etmiyormuş.” – R. N. Güntekin
DİNEN KİBİR
Kibir; Dinimize göre kesinlikle yasaklanmış kötü huylardan birisi de kibirdir.
Lügatta: “Büyüklük taslama, kendini beğenme, gurur” gibi manâlara gelir. Kibir, âlimlerimiz tarafından çeşitli şekillerde tarif edilmiştir. Bir kısmı: “Kibir Hakka karşı büyüklenerek, onu Hak görmemektir” demiş. Bazıları da: “Hakkı kabul etmemek, kendini başkalarından üstün görmek, onları aşağılamak, nefsin kendi kendini beğenmesi” demişlerdir.
Kibir haramdır. Şeytanın sıfatlarından bir sıfattır. Müslüman kibirli değil, alçakgönüllü ve mütevâzi olmalıdır. Sevgili Peygamberimiz: “Kalbinde zerre kadar kibir bulunan kimse cennete giremez.” buyurmuştur.
Çalım satarak yürümek, başkalarını hakir görmek, kendisini mevki, makam veya güzellik itibariyle üstün ve değerli sanmak kibir işaretleridir. Peygamberimiz: “Her kim kendini büyük görürse ve yürüyüşünde böbürlenirse ilâhî huzura, Allah kendisine gazaplı olarak çıkar” buyurmuşlardır.
Kendini Beğenmişlik (Kibir)
İnsanlar arası ilişkileri olumsuz yönde etkileyen kötü ve yerilen davranışlardan biri de kibirdir. Kibir, kişinin kendisini hüner, şeref, servet ve başarı bakımından üstün görüp kendini beğenmesidir.
Kibir’in kötü ve yerilen bir davranış kabul edilmesinin ve Allah’ın kibirli olanları sevmemesinin arka planındaki gerçek, insanın kendine verilen bir takım kabiliyetleri Ve nimetleri yanlış değerlendirmesi, etrafındaki olay ve olguları yanlış anlamlandırması sebebiyledir. Kibirlenmek, insanın sahip olduğu değerin gerçek sahibini bilmemesi, kısaca kendini tanımaması demektir. İslâm’ın inanç sisteminin temelinde bulunan tevhit akidesi gereği, her şeyin gerçek sahibi bizzat yüce Allah’tır. İzzet ve ululuk da O’na aittir. Bu gerçeği bilen bir kimsenin kibirlenmemesi gerektir.
Tevazu gibi, insanın şeref ve şanını yükseltmeye hizmet eden bir güzel huy meydanda dururken, değer ve itibarın yıkılmasına sebep olan büyüklenmeyi seçmek akıl sahibi insanların işi olmasa gerektir.
