Kültürümüzde yani Türk kültüründe peygamber efendimiz Hz. Muhammed( s.a.v) sevgisi ile ilgili genel ve kısa bilgilerin yer aldığı yazımız.
Hz. Muhammed sevgisi, elbette bütün Müslümanlarda mevcuttur. Fakat Türk milleti, İslamiyet’i din olarak kabul ettiği günden beri en içten sevgiyi, saygıyı ve aşk derecesinde Allah’ın elçisine olan bağlılıklarını göstermişlerdir. Kutsal emanetlere karşı gösterilen sevgi saygı asırlardır bütün heyecanıyla devam etmektedir. Peygamber sevgisini ifade etmek için yazılan Na’at-ı Şeriflerin örnekleri yüzlerle ifade edilmektedir.
Öyle ki; Peygamber efendimize duyulan aşk seviyesindeki sevgiden dolayı, Mübarek beldelerin değil insanını sevmek, oranın hurmasını, devesini dahi anlatırken heyecan duymaktadır. Hacı olan vatandaşlarımızın getirdiği zemzem suyunu içerken veya Mevlid okunurken Velâdet (Efendimizin doğumunu anlatan bölümü) kısmı okununca saygının ifadesi olarak ayağa kalkılması bu sevgiyi göstermektedir.
Peygambere duyulan sevgiden dolayı her hanede bir “Mehmed” adının oluşu, Türk askerinin “Mehmetçik” diye ifade edilmesi, Osmanlı sultanları, başlarına giydikleri sarıklarının ön tarafına yani secdeye gelecek yere süpürgeyi andıran püskülü -Mescid-i Nebevide Ravzâ-yı Mutahhara’yı veya Ka’be’yi temizleyen süpürgeyi temsil ettiği için baş tacı sayan anlayış, alemlerin sultanı Hz. Muhammed (sav.)’e duyulan aşkı ve saygıyı ifade etmektedir.
Peygamberimizin rumuzu “gül” olduğu içindir ki, Türk milleti kendi nazende kızlarına gül ile başlayan veya biten isimler vermiştir.
