Leigh Hunt kimdir? Leigh Hunt hayatı, biyografisi, eserleri şiirleri hakkında bilgi.
Leigh Hunt; (d. 19 Ekim 1784, Southgate, Middlesex – ö. 28 Ağustos 1859, Putney, Londra, İngiltere), ingiliz deneme yazarı, eleştirmen, gazeteci ve şair. Süreli yayınların en etkili olduğu dönemde önde gelen bazı dergileri yönetmiş; John Keats ve Percy Bysshe’ Shelley gibi şairlerin yakın dostu ve destekçisi olmuştur. En ünlüleri “Abou Ben Adhem” ve “Jenny Kissed Me” (Jenny Beni Öptü) olan şiirlerinde yabancı etkiler görülür.
Büyük bir sanatçı olmamakla birlikte Hunt’ ın sevimli üslubu okurlarca çok beğenilmiştir. Lord Byron and Some of His Contemporaries (1828; Lord Byron ve Bazı Çağdaşları) adlı yapıtının yeniden yazımı olan Autobiography (1850; Otobiyografi) ile bazı denemeleri en başarılı çalışmalarıdır. Keats’ten Tennyson’a kadar pek çok çağdaşı üzerine yaptığı değerlendirmelerde ustalığını ortaya koyan Hunt, siyasetle fazla ilgilenmemesine karşın, radikal bir gazeteci olarak baskılara karşı mücadele etmiştir.
Kendini temelde bir sanatsever olarak niteleyen Hunt, ilk şiir kitabı Juvenilia’da (1801), daha özgür bir üslup arayışıyla yöneldiği İtalyan edebiyatına olan sevgisini ortaya koyuyordu. Keats ile tanıştığı yıl yayımlanan The Story of Rimini’de (1816; Rimini Öyküsü), İngiliz beyitinde 18. yüzyılda yok olan ifade serbestliğini yeniden canlandırdı. Keats, renklerden haz duymayı, yaratıcı düşsel yaşantıyı, İtalyan şiirini Hunt’tan öğrendi ve Hunt’ın koruyuculuğundan uzaklaştıktan sonra da şiirinde bu etki sürdü.
Hunt, 1808’de kardeşi John’la birlikte Examiner adlı haftalık dergiyi çıkarmaya başladı. Dergide köle ticaretinin yasaklanmasını, Katoliklerin özgürlüğünü, parlamentoda ve ceza hukukunda reform yapılmasını savunan Hunt kardeşler, halk tarafından da sevilmeyen naip prense yönelik saldırılarından ötürü 1813’te hapse atıldılar. Hapisteyken Examiner’a yazmayı sürdüren Leigh Hunt, bir özgürlük kahramanı olarak görülmeye başladı. 1815’te serbest bırakılınca Keats’in yaşadığı Hampstead’e taşındı. 1817’de Keats’i, 1811’den beri arkadaşı olan Shelley ile tanıştırdı. Blackwood’s Magazine’ in saldırılar yönelttiği yeni romantik şairleri Examiner’da savundu.
Hunt üç ayda bir çıkan Reflector dergisinde 1810-11 yıllarında yazdığı yazılarla, geniş bir birikime sahip olduğu güzel sanatlar ve tiyatro alanlarındaki eleştirilerini siyasal konularla birleştirdi. En çok ilgi gören eleştiri yapıtı Imagination and Fancy’de (1844; imgelem ve Hayal) resim ile şiir arasında ilginç koşutluklar kurdu. En iyi denemelerini ise siyasete ara verdiği dönemlerde haftalık Indicator (1819-21) ve The Companion (1828) dergilerinde yazdı. 1853’e değin çeşitli süreli yayınlarda yazar ve yönetmen olarak çalışmayı sürdürdü.
