Akdeniz iklim özelliklerinin görüldüğü yerlerin klasik bitki örtüsü olan Makiler ile ilgili kısa ve temel bilgilerin yer aldığı yazımız.
Maki, Akdeniz ikliminin tipik bitki örtüsüdür. Her mevsim yeşil kalabilen makiler kuraklığa son derece dayanıklı bir yapı geliştirmişlerdir. Her şeyden önce kök sistemleri çok gelişmiştir. Bu nedenle yer altı suyundan olabildiğince yararlanırlar. Boyları kısa, yaprak yüzeyleri çok dardır. Yapraklar terleme yoluyla su kaybını en aza indirecek biçimdedir.
Makilerin en geniş alanlar kapladığı yer Akdeniz Bölgesi’dir. Burada da makiler kıyıdan itibaren başlar. Ormanın yok edildiği kimi yerlerde ise makiler 1000 metreye kadar çıkabilmektedir. Bununla birlikte Akdeniz Bölgesi’nde makilerin asıl yayılış alanı kıyıdan itibaren 500 m’ye kadardır.
Ege Bölgesi’nde makiler çöküntü ovaları boyunca içerilere kadar sokulabilmiştir. Makiler, Marmara Bölgesi’nin güneyinde de yaygındır. Aşırı tahribat ve yoğun otlatma sonucu makilerin ortadan kaldırıldığı alanlarda garig diye bilinen daha zayıf bir bitki örtüsü ortaya çıkmıştır. Garigler diz boyu yüksekliğinde, dikenli çalı topluluklarıdır.
Özellikleri ve Sınıflandırma
Makiler, silisli topraklar üzerinde kurulmuş ve bitki örtüsünün üç seviyeye ayrıldığı meşe veya holm meşe ormanlarının genel olarak bozulmasının sonucu olan karmaşık bir birlik olarak karakterize edilir : ağaç türlerinin oluşturduğu bir üst seviye , başka bir ara çalılar ve otsu bitki örtüsü tarafından oluşturulan alt veya taban tarafından oluşturulur. Bu tabakalaşma, doğal dengeyi optimize eder, üç seviyenin her birinde gelen ışığın daha fazla kullanılmasına izin verir ve kuraklığa dayanabilecek bir habitatı destekler.
Bitki örtüsünün bileşimi ve gelişimi ile ilgili olarak, üst seviyede veya tabakada bulunan bitki örtüsünün esas olarak 4 m yüksekliğe kadar yaprakları olan odunsu türlerden oluştuğu yüksek maki veya düşük maki arasında ayırt edilebilir. üst tabakanın bitki örtüsü esas olarak 2 ila 3 m yüksekliğinde yaprakları olan çalılarla temsil edilir.
Kaynak: commons.wikimedia.org
Kaynak – 2
MAKİ, Akdeniz Bölgesi’nin kurakçıl, sık çalı biçimindeki yaygın bitki örtüsüne verilen isimdir. Sert yapraklı, her daim yeşil funda, çalı ya da ağaççıklarından oluşur.
Makilerin örnek bitkisi delice de denilen yabani zeytindir. Su kenarlarında zakkum, kumlu topraklarda mersin çalısı da yaygındır. Meyan kökü, koca yemiş, kermes meşesi, cehri, sumak, mazı meşesi, mersin funda, sığla ağacı ve defne bitkilerinden yan ürünler elde edilir. Türkiye’de hayvancılık (otlatma alanları olarak) için kullanılan makilere derin ve sıkışık kökleriyle kıyı aşınmasını önlemede yararlıdır.
