Marcel Aymé Kimdir? Ünlü Fransız roman, oyun ve senaryo yazarı Marcel Aymé hayatı ve eserleri ile ilgili bilgilerin yer aldığı sayfamız.
Marcel Aymé (d. 29 Mart 1902, Joigny -ö. 14 Ekim 1967, Paris), Fransız romancı, denemeci ve oyun yazarı. Uzun süre abartılı roman dünyası ciddiye alınmayacak ikinci sınıf bir yazar olarak görüldükten sonra bir öykü ve ironi ustası olarak tanınmıştır.
Kırda, iç içe girmiş aileler arasında, çiftlik avlusu ve okul binasıyla sınırlı bir dünyada yetişti; kahramanların çoğunu bu çevreden seçecekti. Kısa süren bir gazetecilik girişiminden sonra yazarlığa başladı. Brûlebois (1926; Ormanyakan) ve Theophraste-Renaudot Ödülü’nü kazanan La Table-aux-creves (1929; Ölüler Masası) adlı ilk romanları kır yaşantısı üstüne güldürülerdi. La Jument verte’in (1933; Yeşil Kısrak, 1970) kaba Galyalı nükteciliği, sonraki romanları La Vouivre (1943; Masal ve İnsanoğlu) ve Le Chemin des ecoliers’de de (1946; Okul Yolu) görülür. Marcel Aymé’nin evreni bu yapıtlarda biçimlenmiştir. Romanlarında tuhaf insanlar, yakından bildiği kasaba ve kır mekânlannda, aslında çoğu zaman kendileri de tuhaflıklar yapan normal insanların yanı başında gezinirler. Fantezi ile gerçeklik arasındaki bu birliktelik en kusursuz biçimine öykülerinde ulaşır. Le Nain (1934; Cüce), 30 yaşında büyümeye başlayan bir cüceyi, Le Passe-muraille ise (1943; Duvargeçen, 1956, 1990) duvarların içinden geçerek polisleri şaşkınlığa uğratan çekingen bir kâtibi anlatır. 1939, 1950 ve 1958’de üç dizi olarak yazdığı Les Contes du chat perehe (Tüneyen Kedi Masalları), içlerinde okula giden bir öküz ve kendini tavuskuşu sanan bir domuzun bulunduğu konuşan çiftlik hayvanlarıyla, “7’sinden 70’ine kadar” çok sayıda insanı büyülemiştir. Bu diziden seçmeler Kedinin Masalları (1955), Konuşan Hayvanlar (1961), Yağmur Yağdıran Kedi (1981) gibi adlarla Türkçede de yayımlanmıştır.
Marcel Aymé, Lucienne et le boucher (1947; Lucienne ve Kasap) ile tiyatroya oldukça başlıca özelliği, yırtıcı mizahıdır. Marcel Aymé’nin tiyatro yapıtlarının acımasız ve ağır olmasına karşın, öykülerindeki nükte, akıl ve ahlakçılık, onları La Fontaine‘ın fabllarıyla Charles Perrault‘nun masalları arasına bir yere yerleştirir. Türkçeye çevrilen öteki yapıtları arasında Le canard et la panthere (1937; Ördek ile Pars, 1941), La belle image (1941; İğreti Surat, 1955), Les boeufs (1941; Öküzler, 1942), Le loup (1941; Kurt, 1958) sayılabilir.
