Manisa ili nerededir? Manisa ilinin ilçeleri, iklimi, bitki örtüsü, yüzey şekilleri, özellikleri ile ilgili bilgi.
- Yüzölçümü: 13.810 km2.
- İlçeleri: Merkez, Ahmetli, Akhisar, Alaşehir, Demirci, Gölmarmara, Gördes, Kırkağaç, Köprübaşı, Kula, Salihli, Sarıgöl, Saruhanlı, Selendi, Soma, Turgutlu.
Ege Bölgesi’nin Ege Bölümü’nde yer alan il ve bu ilin merkezi kenttir. 38°04-39°58 kuzey enlemleriyle, 27°08-29° 05 doğu boylamları arasında kalan il toprakları, kuzeyden Balıkesir, doğudan Kütahya ve Uşak, güneydoğudan Denizli ve Aydın, güneyden ve batıdan İzmir illeriyle çevrilidir.
Manisa
Yüzey Şekilleri;
İl topraklarının büyük bölümü Gediz Irmağı Havzası içerisinde yer almaktadır. Soma, Kırkağaç ilçelerinin çevresi ile Yund Dağı’nın batısındaki kesim Ege Havzası’ na girer. Dağ sıraları denize dik iner ve dağ sıraları arasında akarsular ve çevresindeki taban uzanır. Batıya Ege kıyılarına yaklaştıkça yükselti azalır. İlin dağları Batı Anadolu Dağları’nın bir parçasını oluşturur. Doğuda düzenli dağ sıraları görünümündeki yükseltiler, batıya doğru parçalı görünüm alır. Manisa Dağı (Spil Dağı) Manisa Ovası’nın güneybatı ucunda Bozdağların bir parçası olarak yükselir. En yüksek noktada 1.513 m’ye ulaşır. Zengin bitki örtüsü ile kaplıdır. Ulusal Park olarak ayrılmıştır.
İzmir İli’nde yükselen Yamanlar Dağı’nın doğu bölümü alçalarak Manisa İli’nde son bulur. İlin kuzeybatısında Çandarlı Körfezi’ne doğru Bakırçay ve Gediz vadileri arasında Yund Dağı kütlesi görülür. İlin kuzeybatısındaki Simav Çayı vadisi ile Yukadı Gediz havzaları arasında Demirci Dağları geniş bir alanı kaplar. Ziyaret Tepe’de 1.800 m’ye ulaşan Demirci Dağları, Balıkesir ve Kütahya il sınırlarını oluşturur. Kuzeybatıda görülen ve genişçe bir alana yayılan Göldağ (1.280 m), ile Bakırçay ve Simav Çayı vadileri arasındaki Gölcük Dağları (937 m) Gördes’in doğusunda Çomaklı Dağı (1.201 m), Salihli Ovası’nın kuzeydoğusundaki Dibek Dağı (1.100 m), Demirci Dağları’nın uzantısı durumundaki yükseltilerdir.
Spil Dağı Milli Parkı
En yüksek noktası Aysekizi Tepe (1.034 m) olan Çal Dağı, Demirci Dağları’nın güneybatısındadır. Güneydoğudan il sınırlarına giren ve fazla yüksek olmayan yükseltiler arasında Uysal Dağı (1.135 m) dikkati çeker. Yüksek düzlükler, il topraklarında önemli oranda geniş alanlar kaplar. Demirci Dağları’nın eteklerinde yer alan ve 1.000 m dolayındaki düzlükler, Gediz Irmağı’nı besleyen akarsularla derin biçimde yarılmıştır. İlin ovaları Gediz ve Bakırçay vadileri boyunca sıralanır. Alaşehir, Salihli, Turgutlu, Manisa ovaları Gediz Ovası üzerinde yer alır. Bakırçay Ovası veya Soma-Kırkağaç Ovası olarak adlandırılan düzlükler, Bakırçay Vadisi’nde yer alır.
İlin en önemli akarsuyu Gediz Irmağı’dır. Alaşehir, Selendi, Deliniş (Selendi), Demrek (Demirci), Gördes ve Nif çayları il topraklarında Gediz Irmağı’na katılan başlıca akarsulardır. Başlıca doğal gölleri Akhisar İlçesi’ndeki çöküntü alanda oluşan Marmara Gölü ve krater gölü niteliği taşıyan 0.8 km2 büyüklüğündeki Gölçük Gölü’dür. Her iki gölün suları sulamada kullanılır. Elektrik enerjisi üretimi, taşkın önleme ve sulama amacıyla yapılan Demirköprü Baraj Gölü ildeki en büyük yapay göldür.
Manisa İlçeler Haritası
İklim ve Bitki Örtüsü,
İlde karasal nitelikli bir Akdeniz iklimi egemendir. İç bölümlerde, dağlarda ve yayla düzlüklerinde yaz ayları çok sıcak ve kurak geçerken yazlar kıyı şeridine oranla daha serindir. Kuzeyde Demirci Dağları çevresinde Akdeniz kıyı kuşağı iklim etkileri iyice azalır ve daha serin bir iklim görülür. Yıllık ortalama sıcaklık 16.8 C, en soğuk ay ocak, en sıcak ay ağustostur. Yıllık ortalama yağış 746.7 mm’dir. Güneye bakan düşük yükseltili yamaçlarda Akdeniz iklim kuşağının çalı türleri olan makiler yoğunluk kazanırken yükselti artışı, yön değişim ve denizden uzaklığa koşut olarak doğal orman topluluklarına geçilir.
Manisa – Kula
Ardıç, kocayemiş, sandal, menengiç, keçi boynuzu, yabani zeytin, pırnal ve kermez meşesi, akçakesme, teşbih, zakkum çalı kuşağını önde gelen türleridir. 400 metreler dolayında başlayan kızılçam ormanları çeşitli türlerle karışarak 600 m’ye azalan oranda karaçam ormanları arasına karışarak 1.000 m’ler dolayına yükselebilir. Geniş yapraklı türlerden meşe ağaçlarının oluşturduğu ormanlar öteki türlerle karışarak 1.000 m dolayındaki yüksekliklere kadar çıkar. Gediz Vadisi’nin güneyinde karaçam ormanlarının egemen olduğu bitki kuşağı doğu-batı yönünde uzanır. Vadinin kuzeyinde kızılçam ve meşe türlerinin oluşturduğu ormanlar, daha kuzeyde Demirci Dağları üzerinde karaçam ormanları doğal bitki örtüsünün genel yapışım oluşturur.
Ekonomisi;
İlde tarımsal etkinlikler temel gelir kaynağını oluşturur. Geniş verimli toprak kaynaklarının yanı sıra, uygun pazarlama olanakları tarımsal gelişimi hızlandırır. Tarım; tahıllar (buğday, arpa, mısır, pirinç, çavdar, yulaf), baklagiller (bakla, bezelye, nohut, fasulye, mercimek, börülce, fiğ, burçak, endüstri bitkileri (tütün, şekerpancarı, pamuk) yağlı tohumlular (çiğit, ayçiçeği, susam, yerfıstığı), yumru bitkiler (soğan, sarmısak, patates, hayvan pancarı) den oluşur. Meyvecilik il tarımsal üretimi içinde çok önemli bir yere sahiptir. Son yıllardaki bilinçli çalışmalar sonucu sebzecilik de gelişme göstermeye başlamıştır.
Dünyaca Meşhur Koruma Altındaki Manisa Lalesi
Hayvancılık bitkisel üretimin yanında ikinci sıradan öneme sahip bir tarımsal etkinliktir. Buna karşın hayvan yetiştiriciliğinde oldukça gelişmiş yöntemler uygulanmaktadır. Besi hayvancılığı gelişmektedir. Küçük ve büyükbaş hayvancılık, kümes hayvancılığı ve aracılık yaygındır. 1960′ lı yıllarda başlatılan orman ağaçlandırma çalışmalarıyla kurulan ormanlardan ilk ürünler alınmaya başlandı. Ağaçlandırma için gerekli fidanlar Muradiye’de kurulu Orman Fidanlığından karşılanır. İlde tarıma dayalı el sanatları ve endüstrinin uzun bir geçmişi bulunur. Cumhuriyetin ilk yıllarında besin, dokuma, deri işlemeciliği ve tuğla-kiremit endüstrinin temelini oluşturmaktaydı. Halıcılık önde gelen el sanatlarındandır. Yeraltı kaynaklan içerisinde en önemli paya linyit sahiptir. Soma linyitleri ülkenin kömür üretiminin önemli bir bölümünü karşılar.
Manisa’da bulunan Marmara Gölü hakkında kısa bilgi
Marmara Gölü – Manisa
Marmara Gölü, Ege Bölgesi’n de, Manisa İli’nde göl. Yüzölçümü 34 km2. Deniz düzeyinden yüksekliği 71 metredir. Akhisar ile Gediz ovaları arasında kalır. Bu ovalardan ırmakların yığdığı lığ (alüvyon) setleriyle ayrılır. Güneyde, batıda ve kuzeyde tepelerle çevrilidir, suları tuzludur. Salihli-Akhisar Karayolu güneybatı kıyısından geçer. Çevresinde sayfiye yerleri ve çok güzel ve de büyük bir piknik alanı vardır. Gölmarmara kasabasının geçim kaynaklarından birisidir.
