Muğla İli Hakkında Bilgi, Muğla’nın İklimi, Yüzey Şekilleri, Bitki Örtüsü ve Ekonomisi

Muğla ili nerededir? Muğla ilinin ilçeleri, iklimi, bitki örtüsü, yüzey şekilleri, özellikleri ile ilgili bilgi.

• Yüzölçümü: 13.338 km2.
• İlçeleri: Merkez, Bodrum, Dalaman, Datça, Fethiye, Kavaklıdere, Köyceğiz, Marmaris, Milas, Ortaca, Ula, Yatağan.

Ege Bölgesi’nin güneyi ile Akdeniz Bölgesi’nin batısında kalan il ve aynı ilin merkezi kent. 27°14′-19°46′ doğu boylamlarıyla 36°17′-37°33′ kuzey enlemleri arasında kalan il; kuzeyden Aydın, kuzeydoğudan Denizli ve Burdur, doğudan Antalya, güney ve batıdan Akdeniz ile çevrilidir.

Yüzey Şekilleri

Oldukça engebeli olan il topraklarının % 77’si dağlar, % 12.3’ü yüksek düzlükler ve yaylalar, % 10.7’si ovalarla kaplıdır. Dağlar, genelde kıyıya koşut olarak iner. Aydın İli sınırları içerisinde Büyük Menderes Vadisi’nin güneyinden başlayan, denize koşut uzanan Doğu Menteşe Dağları, Muğla il sınırına giren büyük bir kütledir. Oyuklu Dağı (1.862 m), Kudrubaşı Tepe (1.612 m) başlıca yükseltileridir. Batı Menteşe Dağları, Büyük Menderes Irmağı’nın çizdiği geniş yayın doğrusunu izler, güneydoğuda Muğla İli sınırları içine girerek Doğu Menteşe kütlesine koşut uzanır. Aksivri Tepe (1.396 m), Kavak Dağı (1.370 m) Batı Menteşeler üzerindeki en yüksek noktalardır. İlbir Dağı, Bafa Gölü ile Hamzabey Ovası arasında yer alır. Aksivri Tepe (1.083 m), Karadiken Tepe (962 m) başlıca yüksek noktalarıdır. İlbir Dağı’nın batı ucu, Ege Denizi’ne kadar sokulur.

Yaran Dağı (879 m), Gökova Körfezi’nin kuzeyinden Bodrum Yarımadası’na uzanır. Bodrum’un kuzeyinde Pazar Dağı (690 m) yer alır. Köyceğiz’in kuzeydoğusunda başlayarak Fethiye Körfezi’ne koşut uzanan Gölgeli Dağları, Denizli’de devam eder. İl topraklarında kalan en yüksek noktası Çiçekbaba Tepe’dir (2.295). Balaban Dağı, Gölgeli Dağları’nin Gökova-Köyceğiz çöküntü alanının batı uzantısı olup çok engebeli ve parçalıdır.

Balaban Dağı (999 m), Ardıç Tepe (857 m), Kara Tepe (627 m), Yayla Tepe (860 m), Karayüksek Tepe (536 m) başlıca yükseltileridir. Boncuk Dağları adıyla anılan kütle, Fethiye Körfezi kıyılarına koşut uzanmasının yanı sıra, Denizli-Muğla ve Burdur-Muğla illeri sınırlarını oluşturur. Akdağlar, Antalya Körfezi ile Fethiye Körfezi arasında kalan ve Batı Toroslar’ın en batı ucunu oluşturan önemli bir kütledir. Tekeli Yaylası’nın batı sınırını çizer. Muğla-Antalya sınırındaki Uyluk Tepe (3.015 m), kütlenin en yüksek doruğudur. Babadağ (1969 m), Fethiye ile Esen Çayı havzası arasında kalır.

Muğla Haritası

İlde, yeryüzü şekilleri birbirine karışmış durumdadır. Kalkerli yapı yer yer aşınarak derin vadiler oluşturmuştur. Irmaklar, Batı Akdeniz ile Büyük Menderes havzalarında toplanmıştır. Dalaman, Esen, Kargacık ve Namman çayları Batı Akdeniz Havzası’nda; Dipsiz Çayı, Sarıçay Büyük Menderes Havzası’nda akar. Bu havzalarda Dalaman Vadisi’nde Yatağan Ovası; Sarıçay Vadisi’nde Milas Ovası uzanır. İl, göller yönünden zengindir. Dördüncü jeolojik dönemde ortaya çıkan tektonik hareketler sonucu oluşan göllerin en büyüğü Köyceğiz Gölü’dür. Milas İlçesin’de Bafa, Hacat ve Denizcik gölleri öteki önemli göllerdir.

İlin gerek Ege, gerekse Akdeniz kıyıları oldukça girinti çıkıntılıdır. Yatağan ve Kavaklıdere dışındaki tüm ilçelerin denize kıyısı vardır. İlin toplam kıyı şeridi uzunluğu 644 km’dir. Ülkemizin doğal güzellikleri yönüyle en güzel koy, yarımada ve burunları Muğla kıyılarındadır. Bodrum, Marmaris, Fethiye, Güllük en önemli doğal limanlar; Ortakent (Bodrum), Bozburun (Marmaris), Reşadiye (Datça), Faralya (Fethiye) başlıca burunlardır.

İklim ve Bitki Örtüsü

Akdeniz ikliminin egemen olduğu ilde, yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılıman ve yağışlı geçer. Dağlık yapıda oluşu nedeniyle içerilere girildikçe ve yükselti arttıkça Akdeniz iklimi, yerini karasal bir iklime bırakır. Yıllık ortalama sıcaklık 15 °C, en soğuk ay ocak, en sıcak ay temmuzdur.

İlde ormanlar geniş alan kaplar. Ormanlar dışında, Akdeniz çalı türleri (makiler) doğal bitki örtüsünü oluşturur. 1.000 m’nin üzerinde fıstıkçamı ve sedir ağaçlarından oluşan ormanlar yayılır. Meşe ve ardıç türleri genelde karışık olarak bulunur. Muğla yöresinde, dünyada başka yerde bulunmayan sığla (güllük) ağacı ormanları vardır. Sığla ağacından parfümeri ve eczacılıkta kullanılan sığla yağı elde edilir. Marmaris, Köyceğiz, Ortaca, Gökova’da kızılçam ormanları denize kadar iner. Çevrebilimci ve korumacılarca karşı çıkılan kamuoyunda büyük tartışmalara yol açan Gökova Körfezi’nin kuzeyindeki termik santral sorun olmayı sürdürmektedir.

Ekonomi

Tarım önemli gelir kaynakları arasındadır. İl topraklarını % 94.4’ü tarıma elverişlidir. Tahıllardın buğday, mısır, arpa; endüstri bitkilerinden, tütün, şekerpancarı, pamuk; yağlı tohumlardan susam, yerfıstığı, ayçiçeği, soya; yumru bitkilerden patates soğan başlıca tarımsal ürünleridir. Meyvecilik gelişmiştir. İlde, büyükbaş ve küçükbaş hayvan varlığı 560 bin, kümes hayvanları varlığı 790 bindir. Ormanların toplam alanı 987.400 hektardır. Kerestelik ve yakacak odunun yanı sıra, orman yan ürünleri (sığla, reçine, adaçayı, kekik, defne yaprağı) önemli bir gelir kaynağıdır.

Yeraltı kaynakları zengindir: Fethiye’ de krom, Merkez İlçe ve Milas yakınlarında boksit, Yatağan’da grafit, kuvarst, mika, Bodrum yöresinde ponza. Yatağan ve Kavaklıdere’de 180.6 milyon ton linyit rezervi belirlenmiştir. Linyitin elektrik enerjisi üretiminde kullanılabilmesi amacıyla Yatağan ve Yeniköy’de kurulan termik santrallere ek olarak Gökova Termik Santrali’nin yapımı da devrededir.