İslamiyete göre münafık nedir, kime denir? Münafıkların özellikleri, tarihten münafık örnekleri.
Münafık
Lügatta: “Nifak çıkartan, ikiyüzlülük eden, mürai” kimse demektir. Hususen, kafir olduğu halde kendisini mü’min gibi gösteren, kalben inanmadığı şeyleri diliyle inanmış gibi söyleyen kimselere münafık denilir. Bunlar kafirlerden daha acıklı bir azaba uğrayacaklardır. İnkarlarını açıkça belirtmedikleri için Müslümanlar için çok büyük bir tehlike olan münafıklar Kur’an’da bozgunculukla suçlanmışlardır.
Bakara Suresi’nin 8, 9 ve 10’uncu ayetlerinde: “İnsanlardan, inanmadıkları halde ‘Allah’a ve ahiret gününe inandık’ diyenler vardır. Bunlar Allah’ı ve insanları aldatmaya çalışırlar, oysa sadece kendilerini aldatırlar da farkında değildirler. Kalplerinde hastalık vardır onların. Allah hastalıklarını artırmıştır. Yalancılıkları yüzünden onlara elem verici bir azap vardır” buyurulur.
Peygamberimiz münafıkların alametlerini saymış ve: “Onlar söyledikleri zaman yalan söylerler, verdiği sözde durmaz ve emanete hıyanet ederler” buyurmuştur.
Bu tür fitneci insanlar tarihin her devrinde var olmuş ve toplumların başına bela kesilmişlerdir. Peygamberimiz zamanında bile faaliyet göstermiş, İslâm’ı yıkmak için gizli fesat cemiyetleri kurmuşlardır. Abdullah İbni Übeyy’in reisliğinde Peygamberimiz ve arkadaşlarını zarara uğratmak istemişlerdir. Daha sonraları Hz. Ali devrinde Abdullah İbni Seb’e isimli ve aslında Yahudi olan bir münafık büyük fitneler çıkarmıştır.
Peygamberimiz sık sık: “Ey Allah’ım! Kalbimi münafıklıklardan temizle”, diye dua eder, Müslümanları o gibi kimselerin şerrinden korunmaya çağırırdı.
