Ninomiya Sontoku kimdir ve ne yapmıştır? “Japonya’nın Köylü Bilgesi” Ninomiya Sontoku hayatı, biyografisi ve tarım alanındaki çalışmaları hakkında bilgi.
Ninomiya Sontoku; (d. 4 Eylül 1787, Kayama, Sagami – ö. 17 Kasım 1856, İmaiçi, Şimotsuke, Japonya), Japon tarım reformcusudur. Tarım tekniklerinin geliştirilmesine katkıda bulunmuş, kırsal yaşamı yücelten yazıları nedeniyle “Japonya’nın Köylü Bilgesi” unvanını almıştır.
Yoksul bir ailenin çocuğuydu. Eğitimini okula gitmeden kendi kendine tamamladı. Çalışkanlığı ve planlı çalışmaları sayesinde ailesinin elindeki toprakları ıslah edip genişletti. Başarısını fark eden yerel görevliler tarafından devlet hizmetine alındıktan sonra, köylü ailelerine harcamalarını dengelemeyi ve işlerini planlı yürütmeyi öğretti. Köylülerin karşılıklı olarak yardımlaşmaları ve işbirliği yapmaları gerektiğini savundu. Ninomiya’nın tarım yöntemlerini kullanarak kalkınan bölgelerin 1836’daki büyük kıtlıktan çok az etkilenmesi, ününün bütün ülkeye yayılmasını sağladı.
Aynı zamanda ağır işçiliğin ve el emeğinin değerine inanan bir manevi önder olan Ninomiya, köylüleri yaptıkları işten onur duymaya ve kendisini örnek alarak genel refahı artırmak için çalışmaya yöneltti. Felsefesi ve metodolojisi, feodal arazi geliştirme ve ekonomik yönetiminde standart bir format haline geldi. Başarılarından dolayı kendisine “Sontoku” adı verildi. Ölümünden sonra, imparator onu ritsuryō rütbe sistemi altında Alt Dördüncü Onur olan Juji’i (従四位) ile ödüllendirdi.
Kaynak : wikipedia.org
Felsefesi
Yazılı felsefi eser bırakmamasına rağmen, fikirleri daha sonra öğrencileri Tomita Takayoshi, Fukuzumi Masae ve Saitō Takayuki tarafından kopyalandı. Ninomiya, geleneksel öğretilerin üç kolunu (Budizm, Şintoizm ve Konfüçyanizm) birleştirdi ve bunları deneyimlerinden olgunlaşan pratik etik ilkelere dönüştürdü. Kami tarafından verilen kaynakların yetiştirilmesi olduğu için tarımı insanlığın en yüksek formu olarak gördü .
Ekonomi
Ninomiya Sontoku, samuraylar ve köylüler arasında iyi anlaşılmayan bileşik faizin önemini vurguladı. Japon abaküsünü ( soroban ) kullanarak önemini göstermek için her faiz oranının 100 yıllık vadesini hesapladı.
Tarımsal köy yaşamını, bir yıldan elde edilen fazlalıkların daha fazla arazi geliştirmek için yatırıldığı veya daha kötü yıllar için tasarruf edildiği ve topluluk üyeleri tarafından paylaşıldığı komünal olarak gördü. Gelişmiş arazinin yerleşik tarım arazisinden daha düşük bir vergi matrahına sahip olduğunun farkındaydı ve malikanesinde ustaydı ve malikanesine başvurdu. Diğer mülklerden gelen göçmenleri teşvik etti ve başarılı bir tarımsal hane kurmaları halinde onları ödüllendirdi.
Kredi birliklerinin öncüsü gibi görünen gojoukou (五常講, ごじょうこう) adlı kendi finansal kurumlarını kurdu . Köy birliğinin her bir üyesi 100 gün boyunca faizsiz borç alabilirken, temerrüt durumunda tüm üyeler maliyeti paylaşıyordu. Abaküslerin özenli kullanımı altında yönetilen arazi geliştirme, göç ve komünal finans kombinasyonu bir başarıydı ve feodal Japonya’da ekonomik kalkınmanın standart metodolojisi haline geldi.
