İngiltere’de 1950’li yıllarda ortaya çıkan “Angry Young Men” kuşağı yani Öfkeli Kuşak edebiyatçıları ve edebiyatı ile ilgili bilgiler.
Öfkeli Kuşak, İngilizce angry young men. 1950’lerde farklı bir aydın tipi olarak ortaya çıkan İngiliz edebiyatçılar kuşağı. Çoğunlukla işçi sınıfı ve alt tabakalardan gelen Öfkeli Kuşak üyelerinin bazıları devlet bursuyla üniversite öğrenimi görmüştü. Çok azı da Oxford Üniversitesi mezunuydu. Ama hepsini birleştiren ortak özellik soylu ailelerin geleneksel yaşam düzenini, İngiltere Kilisesi’ni, seçkinci Oxford ve Cambridge üniversitelerini olduğu kadar savaş sonrası refah devletinin sıkıcı yöntemlerini de açıkça ve aşağılayıcı bir üslup ile eleştirmekti.
İlk örnekleri John Wain’in Hurry on Down (1953; Acele Aşağı) ve Kingsley Amis’in Lucky Jim (1954; Şanslı Jim) adlı romanlarında görülen Öfkeli Kuşak’a özgü yaklaşım John Osborne’un oyunu Look Back in Anger‘da (1956; Öfke, 1967) en belirgin biçimini aldı. Kraliyet Saray Tiyatrosu basın sözcüsü yirmi altı yaşındaki Osborne’u “öfkeli genç adam” olarak adlandırdı. Osborne’un The Entertainer (1957; Komedyen) adlı ikinci oyununda Sir Laurence Olivier’nin rol alması üzerine, Öfkeli Kuşak dönemin edebiyatında önde gelen bir güç olarak görülmeye başladı. 1960’ların başından sonra etkinliğini yitiren kuşağın öbür yazarları arasında romancı John Braine ve Alan Sillitoe (Saturday Night and Sunday Morning [1958; Cumartesi Gecesi ve Pazar Sabahı, 1965]) ile oyun yazarı Bernard Kops (The Hamlet of Stepney Green [1956; Stepney Green’in Hamleti]) ve Arnold Wesker (Chicken Soup with Barley 1958; Arpalı Tavuk Suyu Çorbası) sayılabilir.
