Orhan Seyfi Orhon kimdir ve ne yapmıştır? Orhan Seyfi Orhon hayat hikayesi, eserleri, şiirleri ve edebi kariyeri hakkında bilgi.
Orhan Seyfi Orhon
Orhan Seyfi Orhon
Orhan Seyfi Orhon; (d. 23 Ekim 1890, İstanbul – ö. 22 Ağustos 1972, İstanbul), şair ve yazardır. Türk şiirinde Hecenin Beş Şairi olarak anılan hareketin temsilcilerinden biridir. 1914’te Hukuk Mektebi’ni bitirdi. Heyet-i Mebusan’ın Kavanin Kalemi’nde memurluk, gazetecilik ve öğretmenlik yaptı. Daha sonra siyasete atıldı. 1946’da CHP’den Zonguldak milletvekili seçildi. 1950’de seçimi kaybedince gazeteciliğe döndü. 27 Mayıs 1960 askeri müdahalesinden sonra Adalet Partisi’ne girdi; 1965’te bu partiden İstanbul milletvekili seçildi. Yaşamının son döneminde Son Havadis gazetesinde yazarlık yaptı.
İlk şiirlerini 1911’de arkadaşlarıyla birlikte beş sayı çıkardığı Hıyaban adlı dergide yayımladı. 1917’de Yeni Mecmua”da çıkan şiirleriyle adını duyurdu ve Hecenin Beş Şairi’nden biri olarak ün kazandı. Kurtuluş Savaşı sırasında İstanbul Hükümeti’ni destekleyen Ay dede dergisinde çalıştı. Akbaba (Yusuf Ziya [Ortaç] ile birlikte), Papağan, Güneş, Ayda Bir, Çınaraltı dergilerini çıkardı. 1922-46 arasında Milliyet, Tasvir-i Efkâr, Cumhuriyet, Ulus, Zafer, Havadis gazetelerinde mizah yazılan ve günlük köşe yazılan yazdı.
Orhon şiire aruzla başlamış, “Fırtına ve Kar” adlı uzun şiirinde bunun güçlü bir örneğini vermişti. Daha sonra Milli Edebiyat akımının ve Genç Kalemler hareketinin etkisinde kalarak hece ölçüsüyle yazmaya başladı. Hece ölçüsünün ilk başarılı örneklerinden olan şiirlerinde yalın bir dil kullandı. Sonraki dönemlerde dilde özleşmeye karşı çıktı. Yirmiden fazla şiiri bestelendi.
Şiirlerini Fırtına ve Kar (1919), Peri Kızı ile Çoban Hikâyesi (1919), Gönülden Sesler (1922, yb 1934, 1964), O Beyaz Bir Kuştu (1941), Kervan (1964), İşte Sevdiğim Dünya (1965) adlı kitaplarda toplayan Orhan Seyfi Orhon’un yergi, fıkra ve makalelerden oluşan düzyazı yapıtları arasında Fiskeler (1922), Asri Kerem (1942), Dün, Bugün, Yarın (1943), Kulaktan Kulağa (1943), Hicivler (1950), Gençlere Açık Mektup (1951), Düğün Gecesi (1957) sayılabilir.
Kaynak – 2
Orhan Seyfi Orhon; şair ve yazardır (İstanbul 1890-ay.y. 1972).
İistanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde öğrenim gördüyse de (1914) öğretmenliğin yanı sıra gazetecilik yapmayı yeğledi. Bu işlerin sağladığı boş zamanları değerlendirme niyetiyle birçok dergiyi çıkardı, yaşattı; en çok Akbaba dergisindeki ortaklığı (Yusuf Ziya Ortaç ile 1923) ve Hecenin Beş Şairi diye adlandırılan sanatçılar kümesinde ünlendi; Cumhuriyetin ilk döneminde yazarlarla bilim adamlarının siyasal güçler tarafından değerlendirilmesi sırasında milletvekili oldu (Zonguldak 1946-1950) bir dönem daha bu görevi yürüttü (1965-1969, İstanbul), öldüğünde birkaç gazetede yürütmüş olduğu fıkra yazarlığını Son Havadis’te sürdürüyordu.
Şiir kitapları:
Fırtına ve Kar (1919). Peri Kızı ile Çoban Hikâyesi (1919), Gönülden Sesler (1922), O Beyaz Bir Kuştu (1941), Kervan (1964), İşte Sevdiğim Dünya (1965). Tek romanı özyaşamsal gerçeklere yaslanır: Çocuk Adam (1941). Mizah-yergi derlemeleri: Asri Kerem (destansı öykü, 1942), Hicivler (1950), Düğün Gecesi- (1957), Makaleleri: Dün-Bugün-Yarın (1943); fıkra denemeleri: Kulaktan Kulağa (1943), Nihat Sami Banarlı, 1000 Temel Eserler dizisinde seçmelerini hazırladı: Şiirler (1970).
