Ostyaklar ve Vogullar (Hantılar ve Mansiler) Kimlerdir? Ostyaklar ve Vogullar nerede yaşarlar, yaşam tarzları ve tarihleri hakkında bilgi.
Ostyaklar ve Vogullar (Hantılar ve Mansiler)
Ostyaklar ve Vogullar, Hantılar ve Mansiler olarak da bilinir, Obi Irmağı havzasında yaşayan Batı Sibirya halklarıdır. Ural dil ailesinin Ugor koluna bağlı bir dil konuştukları için, Obi-Ugorları olarak adlandırılırlar. 1979 sayımına göre nüfusları 28.600 olarak belirlenmiştir, İsa’dan sonraki bin yıllık dönem boyunca bu halklar Urallar’ın güneyindeki steplerden Sibirya’ya göçmüştür.
Ostyaklarla Vogulların yerleşme ve örgütlenme biçimleri, ekonomik yapıları ve gelenekleri büyük bir benzerlik gösterir. Başlıca geçim kaynakları avcılık ve balıkçılıktır. Ayrıca ren geyiği yetiştirirler; bu uğraşı 15. yüzyılda komşuları Nenetslerden öğrendikleri sanılmaktadır.
Eskiden göçebe bir yaşam süren bu halklar yazlık avlanma bölgelerinde çadırda yaşar, kışın sürekli barınma için ahşap kulübeler kurarlardı. Ulaşım aracı olarak kayık, kayak ya da at ve ren geyiği kızakları kullanılırdı. Toplumsal ögrütlenmenin temelini, her birinin kendi bölgesi olan kabileler oluşturuyordu. Ayrıca herkes kabileden bağımsız olarak iki fratriden birine bağlı kabul edilir ve öbür fratriden biriyle evlenebilirdi. Her fratri çok sayıda kabileyi içine alır, her kabile bir atanın adını taşır, ayrıca kendine ait mülkü belirten bir işarete, bir ata kültüne ve kutsal bir yere sahip olurdu.
Tüm Kuzey Sibirya halkları içinde yalnız Ostyaklar ve Vogulların telli çalgıları vardı. Sitara benzeyen beş telli bir çalgı ile tek ya da çift telli, yaylı bir çalgı kullanırlar, yayı küçük bir okçu yayı biçiminde ve at kılından yaparlardı. Her iki çalgının da telleri geyik kasının liflerinden üretilirdi.
Sovyet yönetiminde kolektif çiftliklere yerleşen Ostyak ve Vogullar, geleneksel ekonomik etkinliklerinin yanı sıra hayvancılık, kürkçülük ve tarımla da uğraşırlar.
