Palyaçolar Operası kim tarafından hangi tarihte yazılmış, bestelenmiştir? Palyaçolar operasının konusu, özeti, karakterler hakkında bilgi.
I PAGLİACCİ (Palyaçolar)
Bir prolog ve iki perdelik operadır.
Metin: Ruggero Leoncavallo
Besteci: Ruggero Leoncavallo
İlk oynanış: 1892 Milano.
Türkiye’de ilk oynanış: 1949 Ankara.
Başlıca kişiler:
Canio – Pagliaccio (Tenor), Nedda -Colombina (Soprano)), Tonio – Taddeo (Bariton), Beppe – Arlecchino (Tenor), Silvio (Bartion).
Konunun geçtiği çağ ve yer: 19’uncu yüzyılın ikinci yansında İtalya’da Calabria bölgesinde Montalto kasabasının bir köyü.
Konusu:
Porolog, oyuncu Tonio’nun bir monologudur. Seyircilere oyuncuların özelliklerinden bahseder, eğlendirmek için çırpınan bu fedakâr insanların, hattâ bir palyaçonun bile her insan gibi bazen neşe, bazen acıyla dolup taşan bir kalbe sahip olduğunu söyler. Köyde yortu günü gezginci bir tiyatro trupu halkın sevgi gösterileriyle yaklaşmaktadır. Oyuncuların başı Canio o gece verecekleri temsili haberler, delice sevip kıskandığı karısı Nedda’yı öptükten sonra içmek üzere meyhaneye yollanır.
Halk çan korosunu söyleyip uzaklaşınca Nedda bir ağaca dayanır, daldaki kuşu taklit ederek bağımsız yaşam ve aşkın güzelliğini anlatan şarkısını söyler. Kadının kocasını aldattığını sezen Tonio yaklaşıp ona aşkını açıklayarak öpmek ister, kadının bir kamçı vuruşuyla deliye döner, intikam için yemin ederek uzaklaşır. Bu sırada Nedda’nın asıl sevgilisi Silvio görünür. İkisi de ihtirasla kucaklaşırlar. Ancak Tonio fırsatı kaçırmamış, Canio’yu çağırarak durumu göstermiştir. Canio çılgın gibi ortaya atılarak karısına kaçmakta olan sevgilisinin kim olduğunu sorar, bıçağını çekip öldürmek isterse de Beppe engel olur.
Oyun saati yaklaşmaktadır, Canio oyun elbisesini giyer, acısını anlatır; oyunda oynayacak, gözlerinden yaşlar dökülürken gülecek, güldürecektir. Halk kiliseden çıkmış tiyatroyu doldurmaya koyulmuştur. Oyun eski «Commedia dell’Arte» türünde bir güldürüdür. Nedda yani oyundaki Colombina, Arlecchino ile sevişmektedir. Bu sırada kocası Pagliaccio, yani Canio gelir. Oyun gerçek yaşamlarının aynıdır. Canio oyundan çıkarak değişmeye, karısına âşığını sormaya koyulmuştur. Cevap alamayınca bıçağını çekerek seyircilerin çığlıkları arasında önce Nedda’ya, sonra onu kurtarmaya koşan sevgilisi Silvio’ ya saplar, dehşetten büyümüş gözlerle ‘Komedi bitti!’ diye bağırırken perde iner.
Bu pek tanınmış opera Sonzogno Yayınevi için bestelenmiş, tek perdelik «Cavalleria Rusticana»dan sonra ikinci yapıt olarak oynanması gelenekleşmiştir. «Palyaçolar» duygulu ve etkili melodileri, gerçek bir olaydan esinli inandırıcı konusuyla her çağda, her insanı duygulandırabilmiştir.
Tanınmış bölümler:
«Si puo? Signore! Signori» (Prolog), (Tonio), «Din don suona vespero» (Çan Korosu), «O che bel sole» (Nedda), «Vesti la giubba» (Canio), «Pagliaccio non son» (Canio).
