Pierre Corneille kimdir ve ne yapmıştır? Pierre Corneille hayatı, biyografisi, eserleri, şiirleri hakkında bilgi.
Pierre Corneille
Pierre Corneille; Fransız şairi ve oyun yazarıdır (Rouen 1606 -Paris 1684). Doğduğu kentteki Cizvit okulundan sonra hukuk öğrenimini tamamladı, baroya girdi (1628), 1650’ye kadar yaşamının yirmi yılını çeşitli kentlerde avukatlık ve savcılıkla geçirdiyse de ilk günden edebiyata bağlandı, şiirden yola çıkıp oyun yazarlığında karar kıldı, en üstün başarılarını da klasik kurallara uyan tragedyalarla kazandı. Sahnelenen ilk eseri (Paris), Mélite ou les Fausses Lettres (Melite ya da Sahte Mektuplar) adlı komedisi oldu (1630).
Ardından Clitandre ou l’innocence Délivrée (Clitandre ya da Kurtarılmış Masumluk) 1631, La Veuve (Dul Kadın) 1631, La Suivante (Nedime/1633, Place Royal ou l’Amour Extravagant (Krallık Alanı ya da Dengesiz Aşk) 1634, komedileri geldi. Kardinal Richelieu’nun çevresinde geçirdiği korunma süresi (1635-1638) pek kısa sürdü, oynadıktan sonra basılmış olan ilk eserlerinin ardından ilk tragedyasını verdi: Medée (1635). Arada ilginç komedisi L’İlusion Comique (Gülünç Aldanış) 1636, başarısıyla yazarlığını koruyacak seçkin eserlerinden Le Cidi yazdı (1636).
Başarılı tragedyaları birbirini izledi:
Horace (1640), Cinna (1641), Polyeuct (1642), Lamorte de Pompée (Pompeius’un Ölümü) 1643, Rodogune (1644), Théodore, Vierge et Martyre (Din Şehidi Bâkir Théodore) 1645, Héraclius (1646), Pertharite, Roi des Lombards (Lombard’lar Kralı Partharites) 1656. Fransız Akademisi’ ne girdi (1647). Son eserinin sahne başarısızlığı Corneille’i küskünlüğe sürükledi. 1658’e kadar oyun yazmadı. Maliye Bakanı N. Fouquet’nin yüreklendirmesiyle yeniden tragedya yazarlığına adandı. Oedipe (Kral Oidipus) eserlerinin parlak temsili (1659) verimli kaleminin yeni ürünlerine yol açtı: La Toison d’Or (Altın Post) 1661, Sertorius (1662), Othon (1664), Atilla (1667), Tite et Berenice (Tutus ile Bérénice) 1670.
Racine‘in (1639-1699) eserleriyle oluşan yeni beğeni karşısında Cornielle’in klasik örneği dönemini tamamlamış sayıldı. Son eserinin yirmi temsilden sonra perdelerini kapamak zorunda kalışı, Pulchérie komedisiyle (1627) Surena tragedyasının 1674’teki sahnelenişinden sonra Corneille’in oyun yazarlığı kapanmış oldu. Ölümünden önce bütün oyunlarını bir arada yayımlamaya bağlandı (1682). XIII. Louis döneminin tiyatro dehası sayılan ve üstün kişiliklerin çözümsüz sorunlarındaki dramı yüce bir nazımla dile getiren Corneille, klasik tiyatronun kurallarına özgürlük içinde bağlı kaldı: konularını tarihin önemli bireylerinden aldı, aşkı en ön planda etkili olan bir tutku biçiminde değerlendirmedi, daha kutsal görevler karşısında zayıf bir güç olarak işledi. 17. yüzyıl sonlarında eserlerine karşı zayıflayan ilgi, 18. yüzyıldaki suskunluktan sonra yeniden canlandı. 19. yüzyılda eski saygınlığım yeniden kazandı.
