Edmond Rostand’ın ölümsüz eseri Cyrano de Bergerac gerçek hayatta var mıydı? Cyrano de Bergerac kitap incelemesi ve gerçek hayattaki karşılıkları ve yaşamları hakkında bilgiler.
Cyrano de Bergerac (Kaynak: wikipedia.org)
Gerçek Hayatta Cyrano de Bergerac
Cyrano de Bergerac‘ın karakteri , 1600’lü yıllarda yaşamış olan Savinien de Cyrano de Bergerac isimli, güler yüzlü asker ve yazar olan gerçek bir kişiye dayanmaktadır. Oyundaki diğer karakterlerin de gerçek hayattaki benzerleri var. Örneğin, Cyrano’nun gerçekten de Le Bret adında en iyi bir arkadaşı vardı ve aslında şair olmak isteyen Ragueneau adında 17. yüzyıldan kalma bir Fransız fırıncı vardı. Bu karakterlerin çoğu için Edmond Rostand, gerçek insanlardan birkaç değişiklik yaptı. Ancak Cyrano ve Roxane için yazar önemli değişiklikler yaptı.
Savinien de Cyrano de Bergerac, arkadaşı Le Bret ile birlikte Arras savaşında Carbon de Castel-Jaloux’un muhafız birliği ile savaşan bir askerdi. Savaşta Cyrano ağır yaralandı. Cyrano yetenekli bir kılıç ustası ve yetenekli bir yazar olarak biliniyordu. Yazılarını sık sık toplumun yanlış ve şatafatlı yönleri olarak gördüklerini hicvetmek için kullandı. Buna ek olarak, Cyrano’nun utanmadığı büyük bir burnu vardı. Gerçekten de, o zamandan kalma yazılar, birçok arkadaşının Cyrano’nun burnu hakkında sevgiyle şaka yaptığını gösteriyor.
Bu gerçeklerin ötesinde, gerçek Cyrano, hayali Cyrano’dan büyük ölçüde farklıdır. Gerçek Cyrano, Gascony’den değil, Paris’te doğdu; ancak, Arras’ta birlikte savaştığı muhafızların çoğu Gaskonyalıydı. Ayrıca Cyrano, Arras savaşından sonraya kadar yazılarını ciddiyetle sürdürmeye başlamamıştı, oyunda Cyrano bu savaştan önce başarılı bir yazar olarak tasvir ediliyordu.
Ancak, açık ara en önemli fark Cyrano’nun romantik ilişkileriyle ilgilidir. Gerçek Cyrano, organize din de dahil olmak üzere toplumun birçok geleneksel yönünü hor gören bir grup olan Libertins’e dahil oldu. Ayrıca dönemin zarif, aristokrat Fransız kadınlarının teşvik ettiği idealize edilmiş aşktan da hoşlanmadılar . Hayatın geçici doğası nedeniyle, Libertinler zevklerin kaybolmadan önce tadını çıkarmaya inanıyorlardı. Bu yüzden tarihi Cyrano kendini romantik bir aşık olarak görmedi ve sonuç olarak kadınlara çok az romantik ilgi gösterdi. İdealleştirilmiş bir aşk için bastırılmış bir tutkuyla asla pes etmeyecekti.
Gerçek Hayatta Roxane
Roxane, 1600’lerde yaşayan iki kişinin birleşimine dayanıyor. Bunlardan ilki, oyunda adı geçen kadınlar için précieuses , entelektüel ve edebi gruplarda yer almış bir aristokrat olan Marie Robineau’dur . O zamanlar kadınlar ciddi konular hakkında kamusal tartışmalara katılmıyordu ve üniversitelere gitmelerine izin verilmiyordu. Bir précieuses toplantısı sırasında kadınlar edebiyat, sanat, görgü ve ahlak hakkında konuşurlardı. İlk başta, bu gruplardaki kadınlar çoğunlukla üst sınıftandı. Sonuç olarak, zengin kadınlar précieuses’i oluşturdular.kendilerine ve kız arkadaşlarına entelektüel konularda fikirlerini ifade edebilecekleri bir forum sağlamak. Ancak gruplar o kadar popüler hale geldi ki, zengin orta sınıftan kadınlar da onları oluşturdu.
Précieuses üyeleri genellikle klasik kaynaklara dayanarak kendilerine yeni isimler yarattılar. Cyrano de Bergerac’ta Madeleine Robin karakteri bir précieuse’a aittir ve bu nedenle kendi yarattığı Roxane adını kullanır. Bu isim, Büyük İskender tarafından romantize edilen klasik antik çağın prensesine atıfta bulunur. Précieuses üyeleri genellikle görücü usulü evlilikleri eleştirdiler ve romantizmi idealize etme eğilimindeydiler, böylece onu cinsel arzudan ayırdılar. Kadınları ciddi sorunlar üzerinde düşünmeye ve bağımsız olmaya teşvik ettikleri için, bu kadınlar genellikle kendilerini erkek liderliği gibi geleneksel değerleri destekleyen insanlarla çatışma içinde buldular. Sonuç olarak, birçok oyun ve yazı tiyatroda alay konusu oldu.précieuses.
Roxane karakteri de Cyrano’nun kuzeni olan Madeleine Robineau’ya dayanmaktadır. Robineau, Christian karakterinin temeli olan Baron de Neuvillette ile evlendi.
Sosyal sınıf
Cyrano de Bergerac’ın çoğu, 1640’ta Fransız kralı Louis XIII döneminde Fransa’da gerçekleşir. Son eylem 15 yıl sonra Louis XIV yönetimi sırasında gerçekleşir. Louis XIII, 1500’lerde kurulan geniş bir bürokrasiden yararlandı. Fransız devletine daha fazla para getirmek için zengin burjuvaların yönetimde önemli bir ofis satın almasına izin verildi. Bu ofislerin yanı sıra, burjuvaların soyluluk unvanları satın almasına ve bu soyluluğu kalıtsal hale getirmesine de izin verildi. Sonuç olarak, 16. ve 17. yüzyıllarda Fransa, çok az güce sahip olan ya da hiç olmayan eski, aristokrat ailelerden gelen, hatırı sayılır güce sahip birçok yeni soyluya ve daha az varlıklı soylulara sahipti. Rostand, Cyrano de Bergerac’ta soyluların bu bölünmesini açıkça göstermektedir.. De Guiche zengin bir aileden geliyor ve bu nedenle önemli bir güç kazandı. Aslında de Guiche, nüfuzunu artırmak için siyasi oyunu nasıl oynadığına değiniyor. Buna karşılık Cyrano’nun öğrencileri az paraya sahip soylulardır, bu yüzden orduda daha düşük pozisyonlarda görev yapmak üzere düşürüldüler.
Buna ek olarak, 1500’lerin başından itibaren, Fransa’da ve Avrupa’nın diğer bölgelerinde orta sınıftaki insan sayısı hızla arttı. Bu burjuvalar tüccarları, zanaatkarları ve küçük kamu görevlilerini içeriyordu. İşletmeler daha müreffeh hale geldikçe, tüccarlar daha fazla işçiye ihtiyaç duydu ve kırsal alanlardan köylüler talebi karşılamak için şehirlere taşındı. Sonuç olarak, şehirlerdeki işçi sınıfı emekçilerinin sayısı da önemli ölçüde arttı. Bununla birlikte, bir sosyal sınıftan diğerine hareket her zaman orta sınıftan soylulara doğru değildi. Ragueneau’nun karakteri bunu açıkça gösteriyor. Oyunun başlarında Ragueneau, orta sınıf bir konum olarak kabul edilebilecek bir pastaneye sahiptir. Ancak, daha sonra zor zamanlar geçirir ve işçi sınıfı pozisyonları olarak kabul edilecek bir oyuncu, banyo görevlisi ve müzik eğitmeni olarak çalışır.
Rostand, 1640 Fransa’sındaki sosyal sınıfların spektrumunu birinci perdede tiyatroda en tepeden başlayarak gösterir. Kardinal Richelieu’nun tiyatro gösterisine katıldığından bahseder; Richelieu, Fransa’da kraldan sonra en güçlü adamdır.
Rostand ayrıca Count de Guiche , Christian de Neuvillette ve Cyrano de Bergerac dahil olmak üzere soyluların üyelerini de tanımlar . Fransa’da de parçacığı , soylulara mensup kişilerin soyadından önce kullanılır. De anlamına gelir ve soyadı , soyluların doğduğu toprakları ifade eder. Böylece, Cyrano de Bergerac adı , Bergerac ülkesinden Cyrano olarak çevrilebilir .
Ayrıca Rostand, zengin bir orta sınıfın veya burjuvanın bir üyesini ve tiyatro kapıcısı, sayfalar ve çiçekçi kız da dahil olmak üzere işçi sınıfından insanları sunar. Spektrumu tamamlamak için yazar, özellikle yankesici olmak üzere en düşük sınıfın bir üyesini bile içeriyor.
Fransız Ordusunda Soylular
17. yüzyılda Fransızlar, savaş uygulamasını bir soyluya layık bir arayış olarak gördüler. Soylular için askerlik, kişinin köklerine bağlılığın ve onurun bir nişanı olarak görülüyordu. Birçok fakir aristokrat, lejyonlarda veya Breton Lejyonu ve Norman Lejyonu gibi belirli bir bölgeden soylulardan oluşan şirketlerde hizmet için gönüllü olmaya teşvik edildi. Asil olmayan ailelerden gelen erkekler için, bu askerler ordunun piyade kolunu oluşturan hizmet bekleniyordu.
Cyrano de Bergerac’ta Cyrano’nun öğrencileri Gaskonyalı yoksul soylulardır . Carbon de Castel-Jaloux bu şirketin sorumlu kaptanı ve Le Bret ve Cyrano daha düşük rütbeli subaylar.
Louis XIII (1610-43) hükümdarlığı sırasında, soyluların şirketleri genellikle bölgelerini savunmaya hükümdarı savunmaktan daha fazla bağlılık hissettiler. Bu nedenle, Cyrano oyunda kraldan ziyade Gaskonya bölgesine atıfta bulunarak öğrencilerine ilham verir. Örneğin Cyrano, “Onlara cesaretini göster Gasconlar” ve “Haydi onlara Gascon’lu bir karşılama yapalım” diyor. Louis XIV, hükümdarlığı sırasında (1643-1715), çeşitli reformlarla askerlerin bağlılığını bölgelerden krala ve dolayısıyla Fransa ulusuna kaydırmayı başardı.
Fransız Edebiyatında Natüralizmin Yükselişi
1800’lerin ortalarında, Fransız edebiyatının tonu romantizmden (Victor Hugo) gerçekçiliğe (Gustave Flaubert) kaymaya başladı. Bu dönemde natüralizm adı verilen önemli bir edebi hareket gelişti. Natüralistlere göre, bir yazar gerçekliği tasvir ederken bilimsel analiz kullanmalıdır. Çoğu doğa bilimci, toplumun belirli bir yönüne odaklandı ve bu sosyal çevrenin karakterleri nasıl etkilediğini gösterdi. Ayrıca, natüralist yazarlar her türlü idealizmi reddetti ve sonuç olarak çalışmaları karamsar olma eğilimindeydi. Bu yazarlar arasında Émile Zola, Guy de Maupassant ve oyun yazarı Henry-Francois Becque vardı. Emile Zola‘nın Germinal romanı sanayileşmenin bireyleri ve toplulukları nasıl kontrol edip yok edebileceğini vurgular. Maupassant’ın kısa öyküleri genellikle insanların ikiyüzlülüğünü ortaya çıkarır. Becque’nin oyunları gerçekçi diyaloglara sahiptir ve çoğu zaman izleyicileri tatsız durumların korkusuz tasvirlerinden rahatsız eder.
Natüralizmin etkisi 1900’lerin ortalarına kadar arttı. Ancak, bu dönemde Fransız tiyatrosu, hafif yürekli romantik komediler ve operetler üretmeye devam etti. Romantizm, Cyrano de Bergerac da dahil olmak üzere Rostand’ın eserlerine kadar ciddi teatral dramalar için kullanılan bir tarz olmaktan çıktı . Rostand, çalışmalarının natüralizm eğilimine aykırı olduğunun tamamen farkındaydı ve aldığı riski biliyordu. Eleştirmenler ve izleyiciler, ciddi bir edebiyat olarak alınmaya çalışan, arsızca romantik, idealist bir çalışmayı kabul etmeyebilirler. Ancak Rostand bunu umursamadı. Hangi edebi akım moda olursa olsun kendi sesini takip etti ve sesi tamamen romantikti. Ortaya çıktıkça seyirciler Cyrano de Bergerac’a aşık oldular.ve sürüler halinde ortaya çıktı. Pek çok insan, karamsar olmak yerine ilham verici ve idealist olmaya cüret eden ciddi bir işten keyif aldı. Rostand, Cyrano de Bergerac da dahil olmak üzere yapıtlarıyla natüralizme karşı çıktığı için anomaliler haline geldi. Bazı eleştirmenler Cyrano de Bergerac’ın romantizmin canlanmasını başlatacağını tahmin etti, ancak olmadı.
