Rokoko sanatı nedir? Rokoko sanatının özellikleri, tarihçesi, hakkında bilgi.
Rokoko; 18. yüzyılda gelişen süsleme sanatıdır. Güzel sanatlarda 1730-1770 arasında Avrupa’daki mutlak rejimlerin sanat zevkini yansıtır. Geç baroktan etkilenen rokoko, 1750’den başlayarak İngiltere, Fransa ve Kuzey Almanya’da gelişmeye başladı. Barokun görkemli ve enerjik üslubuna karşın, rokokoda toplumun incelik ve güzellik anlayışı sergilenir. Barokun mitolojik tanrılar yerine, naif-çocuksu ya da genç figürler, romantik kır görünümleri, zevk tutkusu, toplum yaşamı ya da İncil’den alınma sahneler konu olarak seçildi. Rokoko genellikle bir yüzey sanatıdır ve mimarlıktan çok süslemeye yöneliktir. 1730’da Paris’te XIV. Louis’nin resmi üslubunu karşıt olarak ortaya çıktı. Rokoko yapılarda, örneğin Paris Matignon Sarayında parlak renkli duvar halıları ve görkemli süslemeleriyle dikkati çeker. Heykelde ise Fransız rokoko heykelcilerin yanı sıra resimde de özgün ve şiirsel bir yol izlendi. Ressamlar, eserlerinde toplum yaşamının yanı sıra çoban ve doğa görüntülerine de yer verdiler. Rokokonun değişik bir uygulaması da Fransa’dan bağımsız olarak Venedik’te ortaya çıktı. Freskolar ve sunak resimleriyle Avusturya, Almanya, İspanya ve İngiltere’yi etkileyerek teatral ve düşsel bir üslubun ortaya çıkışında rol oynadılar. Fransa’da 1700’lerin ortalarına doğru yine değişik bir uygulama olarak “Pompadour Üslubu”göze çarpar. Yapıların süsleme öğelerinde, şömine, mobilya, ahşap kaplamalar, kumaşlar ve porselenlerde bağımsız ve kişisel ritm ön plandadır. Rokoko el işçiliği tüm Avrupa’ya yayılarak Fransız ve Augsburg altın işlemeciliği, Lyon dokumacılığı, ipek duvar kâğıt yapımı ve özellikle yeni ortaya çıkan porselen üretimi gibi çeşitli seri üretim yöntemlerinin ürünlerini birleştirmeye yöneliktir. Mobilyada komodin, konsol ve çeşitli sandalye tipleri geliştirildi. Rokokodan eklenen İngiliz bahçeciliği, sanattaki pitoresk görüntü anlayışını yansıtan karakterdedir.
